Ο άνθρωπος από Taured (μερικές φορές αναφέρεται ως το Μυστήριο Taured ή άνθρωπος χωρίς Χώρα ) είναι μια ιστορία για έναν άνθρωπο ο οποίος φτάνει σε ένα ιαπωνικό αεροδρόμιο από μια χώρα που δεν υπάρχει και ονομάζεται Taured.

Μια ζεστή και υγρή μέρα του Ιουλίου, στο διεθνές αεροδρόμιο Haneda του Τόκιο, επικρατούσε το αδιαχώρητο. Εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες άνθρωποι, περιφέρονταν στο εσωτερικό του, ο καθένας βυθισμένος στις δικές του σκοτούρες.

Ήταν ένα απρόσωπο πλήθος ταξιδιωτών που αποτελούταν από τουρίστες, επιχειρηματίες, στελέχη πολυεθνικών εταιριών και στρατιωτικούς. Ωστόσο, ένας απ’ αυτούς ξεχώριζε. Ήταν ένας άνδρας ψηλός και μελαχρινός, με καυκάσια χαρακτηριστικά και γενειάδα και αρκετά καλοντυμένος. Φορούσε ένα επαγγελματικό κοστούμι σε σκούρο χρώμα και έμοιαζε κάπως ξεκομμένος απ’ το υπόλοιπο πλήθος, κατά τρόπο απροσδιόριστο αλλά εμφανή.

Στεκόταν υπομονετικά σε μια ουρά από κουρασμένους επιβάτες που μόλις είχαν αποβιβαστεί από τ’ αεροπλάνα τους και περίμεναν υπάκουα να περάσουν απ’ τον έλεγχο της ασφάλειας του αεροδρομίου, να σφραγιστούν τα διαβατήριά τους και να τους δοθεί η άδεια των Ιαπωνικών αρχών να κυκλοφορούν ελεύθερα στο εσωτερικό της χώρας.

Βρισκόμαστε στο έτος 1954. Μόλις εννέα χρόνια έχουν περάσει από το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και την ταπεινωτική ήττα της Ιαπωνίας από τους Συμμάχους. Η χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου προσπαθεί να ορθοποδήσει οικονομικά και παλεύει να επουλώσει τα τραύματα που χάραξε στο σώμα της η φρίκη του πολέμου. Το φορτίο της συνθηκολόγησης με τους «λευκούς διαβόλους» ύστερα από τους πυρηνικούς βομβαρδισμούς της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι που προκάλεσαν εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους και γέννησαν τον καινοφανή τρόμο της ραδιενέργειας, σκιάζει ακόμα τις ψυχές των κατοίκων της.

Η γενικότερη ατμόσφαιρα εξακολουθεί να παραμένει τεταμένη, διαποτισμένη από μια απόχρωση διάχυτης καχυποψίας καθώς η Ιαπωνία είναι μια χώρα που λειτουργεί σ’ ένα καθεστώς άτυπης κατοχής. Στο μεταξύ, ο Ψυχρός Πόλεμος έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του. Ο Κομμουνιστικός κίνδυνος καραδοκεί στα σύνορα και το φάσμα μιας μελλοντικής πυρηνικής αναμέτρησης ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση έχει αρχίσει να στοιχειώνει τα μυαλά των κατοίκων όλου του κόσμου. Το Τόκιο ωστόσο ήδη αναπτύσσεται ραγδαία, η εμπορική κίνηση αυξάνεται με γεωμετρική ταχύτητα και όλο και περισσότερες αεροπορικές εταιρίες αποφασίζουν να συνδέσουν την Ιαπωνική πρωτεύουσα με τον υπόλοιπο κόσμο.

Όταν φτάνει η σειρά του ψηλού γενειοφόρου να παρουσιάσει το διαβατήριό του, οι υπάλληλοι του αεροδρομίου αντιλαμβάνονται αμέσως ότι κάτι δεν πάει καλά. Ανακαλύπτουν ότι το διαβατήριο που κρατάει στα χέρια του έχει εκδοθεί από μια άγνωστη χώρα που ονομάζεται Taured.

Το εν λόγω διαβατήριο μοιάζει αυθεντικό, αλλά όπως γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, δεν υπάρχει καμία χώρα στον κόσμο που να έχει αυτό το όνομα, τουλάχιστον, όχι στον δικό μας κόσμο. Απαντώντας στις σχετικές ερωτήσεις των υπευθύνων, ο κάτοχός του τους εξηγεί με αδιάφορο ύφος ότι έχει έρθει στην Ιαπωνία προκειμένου να ολοκληρώσει ένα ακόμα επαγγελματικό ταξίδι, ένα απ’ τα πολλά που είχε ήδη κάνει στην Ιαπωνία απ’ την αρχή του χρόνου.

Τους εξηγεί ότι μητρική του γλώσσα είναι τα Γαλλικά ωστόσο τα Γιαπωνέζικα είναι μια απ’ τις πολλές γλώσσες τις οποίες μιλάει. με μεγάλη ευχέρεια. Σε μια προσπάθεια να εξακριβώσουν αν βρίσκονται αντιμέτωποι με κάποιον λαθρέμπορο ή απατεώνα, οι υπεύθυνοι του αεροδρομίου ζητάνε απ’ τον παράξενο ταξιδιώτη να τους ακολουθήσει. Εκείνος δεν μοιάζει να ταράζεται.

Τον οδηγούν σ’ έναν ανακριτικό θάλαμο του αεροδρομίου όπου και αρχίζουν να τον ανακρίνουν διεξοδικά. Όταν τον ρωτάνε από που είχε έρθει, εκείνος τους απαντάει με ολύμπια αταραξία ότι έχει έρθει από το Taured. Εφόσον δεν γνωρίζουν καμία χώρα με αυτό το όνομα, του ζητάνε να τους δώσει κάποιες περισσότερες πληροφορίες. Ο επιβάτης δεν φαίνεται να ταράζεται καθόλου απ’ την επιμονή τους. Τους εξηγεί με φιλικό ύφος ότι το Taured είναι μια χώρα που βρίσκεται ανάμεσα στη Γαλλία και στην Ισπανία και ότι υπάρχει εδώ και χίλια χρόνια περίπου.

Η συζήτηση μεταξύ τους αρχίζει να αποκτά σουρεαλιστικό χαρακτήρα όταν οι υπάλληλοι του αεροδρομίου πληροφορούν τον άγνωστο άνδρα ότι τέτοια χώρα δεν υπάρχει. Ο επιβάτης, που τώρα έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια εκνευρισμού, επιμένει ότι τους λέει την αλήθεια. Τους δείχνει για άλλη μια φορά το διαβατήριό του, το οποίο έχει εκδοθεί στο Taured.

Σφραγίδες από τα προηγούμενα ταξίδια του στην Ιαπωνία είναι όντως ορατές στις σελίδες του, όπως τους έχει πει, και στο πορτοφόλι του βρίσκεται συνάλλαγμα από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες κάτι το απόλυτα νόμιμο. Προκειμένου να λυθούν τυχόν παρεξηγήσεις, οι υπεύθυνοι του αεροδρομίου ζητάνε από τον πεισματάρη επιβάτη να τους δείξει σ’ έναν παγκόσμιο χάρτη την χώρα προέλευσής του.

Αυτός τους δείχνει μια περιοχή της Ευρώπης που στον δικό μας κόσμο ονομάζεται Ανδόρα αν και εμφανίζεται βαθιά προβληματισμένος από το γεγονός ότι η γενέτειρα του δεν απεικονίζεται με το πραγματικό της-κατ’ αυτόν-όνομα.

Ύστερα από 8 ώρες μετά την άφιξή του στο Τόκιο, ο παράξενος άνθρωπος από το Taured κάθεται κουρασμένος και απογοητευμένος στο πνιγηρό δωμάτιο ανάκρισης του αεροδρομίου., Εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι είχε έρθει απ’ τη χώρα του Τaured και ότι βρίσκεται στην Ιαπωνία για ένα επαγγελματικό ταξίδι. Εξηγεί ξανά και ξανά στους ανακριτές του ότι ταξιδεύει συστηματικά στην Ιαπωνία εδώ και 5 χρόνια χωρίς να έχει αντιμετωπίσει το πραγματικό πρόβλημα. Τους ξαναδείχνει τις σφραγίδες των περασμένων ταξιδιών του στο διαβατήριό ως αποδεικτικό στοιχείο.

Προσπαθώντας να αποφασίσουν τι να κάνουν μ’ αυτόν τον παράξενο ταξιδιώτη, οι υπεύθυνοι ασφαλείας του αεροδρομίου νιώθουν εντελώς μπερδεμένοι. Ποτέ δεν έχουν αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν και το μόνο που μπορούν να κάνουν τώρα είναι να ερευνήσουν ακόμα περισσότερο αυτή την αλλόκοτη υπόθεση.

Ζητάνε απ’ τον εξουθενωμένο ταξιδιώτη τους να φιλοξενηθεί για μια βραδιά σ’ ένα τοπικό ξενοδοχείο έως ότου ολοκληρώσουν τις έρευνές τους. Εκείνος συμφωνεί μαζί τους απρόθυμα. Ως επιπρόσθετο μέτρο προφύλαξης, δυο οπλισμένοι φρουροί τοποθετούνται έξω απ’ το δωμάτιο του. Το ίδιο βράδυ εκείνος γευματίζει ελαφρά στην κουζίνα του ξενοδοχείου συνοδευόμενος από τους δυο φρουρούς και στη συνέχεια αποσύρεται και πάλι στο δωμάτιό του. Στο μεταξύ οι έρευνες των αρχών καταλήγουν σ’ ένα απόλυτο αδιέξοδο. Το ξενοδοχείο στο οποίο τους είχε πει ότι είχε κλείσει ένα δωμάτιο, δεν είχε καμία σχετική πληροφορία ούτε υπάρχει καμία κράτηση στο όνομά του.

Haneda Airport, όπως αποτυπώθηκε στο φακό του Rodney Stich το 1954

Η Ιαπωνική εταιρία, τους εκπροσώπους της οποίας υποτίθεται ότι θα συναντούσε, δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτόν ούτε και γνώριζε τίποτα για την εταιρία που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε. Η τράπεζα απ’ την οποία είχε βγάλει το μπλοκ των επιταγών του αποδείχτηκε ότι ήταν ανύπαρκτη.

Όταν τηλεφωνήθηκε η εταιρία την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε εκείνος ο παράξενος άνθρωπος, αποδείχτηκε ότι δεν είχε εργαστεί ποτέ γι’ αυτήν. Πεπεισμένοι ότι είχαν συλλάβει κάποιον επικίνδυνο εγκληματία ή μυστικό πράκτορα, οι αρχές της Ιαπωνίας επέστρεψαν το επόμενο πρωί στο ξενοδοχείο για να ανακρίνουν ακόμα πιο διεξοδικά τον ύποπτο κρατούμενο. Ωστόσο, όταν άνοιξαν την πόρτα του δωματίου του, ανακάλυψαν ότι εκείνος είχε γίνει άφαντος.

Κανείς δεν έμαθε ποτέ πως κατάφερε ν’ αποδράσει. Το δωμάτιο δεν είχε μπαλκόνι, ούτε κάποια βολική μαρκίζα που θα διευκόλυνε την διαφυγή του. Επίσης, βρίσκονταν αρκετούς ορόφους πάνω απ’ το έδαφος, έβλεπε σε μια πολυσύχναστη λεωφόρο και όπως έχει ήδη διευκρινιστεί, φρούρονταν από δυο στρατιώτες. Τέλος, κανένας φρουρός δεν πρόσεξε κάποια περίεργη κίνηση μέσα στο δωμάτιο του οποίου η πόρτα σίγουρα δεν είχε ανοίξει όλο το βράδι.

Ακόμα πιο παράξενο, τα προσωπικά έγγραφα του αινιγματικού άνδρα, το διαβατήριό του, το καρνέ των επιταγών του και η άδεια οδήγησης που φυλάσσονταν στις ανακριτικές εγκαταστάσεις του αεροδρομίου, είχαν επίσης εξαφανιστεί. Μέχρι σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε εκείνος ο παράξενος ταξιδιώτης. Το εκτεταμένο ανθρωποκυνηγητό που διοργάνωσε η αστυνομία της πόλης δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.

Εντελώς μυστηριωδώς, εκείνη την παράξενη ημέρα του Ιουλίου του 1954, και όπως ακριβώς εμφανίστηκε, ο περίεργος ταξιδιώτης από μια χώρα που δεν υπήρξε ποτέ, έγινε άφαντος. Η αλλόκοτη αυτή ιστορία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο “The Directory of Possibilities” του Colin Wilson και του John Grant [Corgi Paperback, 1982. ISBN: 0-552-119946].

Τα αναπάντητα ερωτήματα

Τι ήταν λοιπόν ο παράξενός εκείνος άνθρωπος που αναδύθηκε και στη συνέχεια επέστρεψε στην ανυπαρξία; Σοβιετικός πράκτορας; Ένας λαθρέμπορος με πολύ κακοφτιαγμένο άλλοθι; Φρενοβλαβής; Φαρσέρ ή κάποιος ακούσιος επισκέπτης από κάποιο παράλληλο, εναλλακτικό σύμπαν;

Όσο κι αν ακουστεί παράξενο, η ιστορία του επιχειρηματία απ’ το ανύπαρκτο Taured δεν είναι η μοναδική καταγεγραμμένη περίπτωση ανθρώπου που εμφανίστηκε ξαφνικά εκτός τόπου και χρόνου στο δικό μας κόσμο. Παρόμοια περιστατικά έχουν ξανασυμβεί πολλές φορές. Για παράδειγμα, το 1851, ένας άνδρας βρέθηκε να περιφέρεται στην πόλη Frankfurt an der Oder στη Βορειοανατολική Γερμανία.

Ισχυρίστηκε ότι ήταν από μια χώρα που ονομαζόταν Laxaria η οποία βρισκόταν στην ήπειρο της Sakria. Ένας άλλος νεαρός άνδρας που μιλούσε μια ακατανόητη γλώσσα, συνελήφθη καθώς έκλεβε ένα καρβέλι ψωμί στο Παρίσι το 1905. Υποτίθεται ότι ήταν από την Lizbia, ένα όνομα το οποίο οι αρχές ταύτισαν με την Λισσαβόνα, η οποία προφέρεται στα Πορτογαλικά Lisboa, ωστόσο η γλώσσα που μιλούσε δεν ήταν τα Πορτογαλικά ούτε και αναγνώρισε εκείνη τη χώρα ως πατρίδα του στο χάρτη. Υπάρχει λοιπόν κάπου το Taured; Και τι μπορεί να πει κανείς για την Laxaria ή την Liziba?

Αυτοί οι άνθρωποι μήπως βρέθηκαν στον κόσμο μας από ένα άλλο εναλλακτικό σύμπαν; Ή ήταν απλά φαρσέρ ή ίσως διανοητικά διαταραγμένοι; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα σε αυτά τα ερωτήματα κυρίως εξαιτίας της έλλειψης επιπρόσθετων στοιχείων που ενδεχομένως θα βοηθούσαν την διαλεύκανση αυτών των αινιγματικών ιστοριών. Όσον αφορά την περίπτωση του ταξιδιώτη από το Taured για παράδειγμα, μέχρι σήμερα δεν έχουν εντοπιστεί αντίτυπα από εφημερίδες ή κάποιο άλλο έγγραφο που να πιστοποιεί την αυθεντικότητά της και το μόνο που υπάρχει πραγματικά είναι η αφήγηση του περιστατικού στο προαναφερθέν βιβλίο των Colin Wilson και John Grant.

Η Ανδόρα ωστόσο, η οποία γεωγραφικά ταυτίζεται με το Taured, βρίσκεται σε μια περιοχή της Ευρώπης που έχει μια μακραίωνη ιστορία πολιτικής αστάθειας και πολέμων που θα μπορούσαν κάπως, κάποτε, κάπου, να είχαν οδηγήσει στην ίδρυση ενός ανεξάρτητου κράτους. Ωστόσο, ασυνήθιστες και πολύ εντυπωσιακές ιστορίες ανθρώπων που κατά κάποιο ανεξήγητο τρόπο βρέθηκαν στον κόσμο μας έχοντας εισβάλλει από κάπου αλλού, εμφανίζονται πότε-πότε ακόμα και σήμερα και μάλιστα με αυξανόμενη συχνότητα.

Για παράδειγμα, τον Ιούλιο του 2008, μια μορφωμένη γυναίκα 41 ετών, η Lerina Garcia ξύπνησε ένα πρωί στο κρεβάτι της στον συνηθισμένο σε όλους μας κόσμο. Ωστόσο, καθώς η μέρα προχωρούσε ανακάλυψε ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Υπήρχαν κάποιες μικρές λεπτομέρειες που διέφεραν από το εκείνες που θεωρούσε ως δεδομένες. Για παράδειγμα, τα σεντόνια και οι πυτζάμες της ήταν διαφορετικά από αυτά που θυμόταν και όταν πήγε στην εταιρία όπου δούλευε επί 20 ολόκληρα χρόνια ανακάλυψε ότι το τμήμα στο οποίο εργαζόταν δεν υπήρχε πια αν και το γραφείο της βρισκόταν ακόμα στον ίδιο όροφο και στην ίδια θέση. Έχοντας αντιληφθεί πλέον ότι κάτι πραγματικά παράξενο συνέβαινε, επέστρεψε στο σπίτι της όπου ανακάλυψε ότι συζούσε ακόμα μ’ έναν άνθρωπο με τον οποίο θυμόταν ότι είχε χωρίσει εδώ και 6 μήνες και ο οποίος δεν είχε καμία ιδέα για αυτό τον χωρισμό.

Ο καινούργιος εραστής της, τον οποίο έβλεπε εδώ και 4 μήνες ήταν ανύπαρκτος. Η διεύθυνση που εκείνη θυμόταν ότι κατοικούσε δεν αντιστοιχούσε σε κάποιο σπίτι ενώ ούτε η οικογένειά του ήταν υπαρκτή. Ύστερα από όλα αυτά, η κυρία Garcia υπέστη έναν ισχυρότατο νευρικό κλονισμό και κατέληξε στο νοσοκομείο. Αν και η περίπτωση της θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως παρενέργεια κάποιας σοβαρής νευρολογικής διαταραχής, η ίδια εξακολουθεί να πιστεύει μέχρι σήμερα ότι κατά κάποιο τρόπο ξύπνησε σ’ ένα παράλληλο σύμπαν.

Δυστυχώς για την ίδια, και σε πλήρη αντίθεση με τον ταξιδιώτη από το Τaured, ποτέ δεν κατάφερε να επιστρέψει στον δικό της κόσμο και τώρα έχει ξεμείνει στη δική μας πραγματικότητα μ’ ένα σύντροφο που δεν μπορεί να ξεφορτωθεί και με μια ζωή που ποτέ δεν έχτισε η ίδια.

Τι μπορεί να πει κανείς για όλα αυτά; Υπάρχουν όντως αναρίθμητα εναλλακτικά σύμπαντα που αλληλεπιδρούν με το δικό μας; Κι αν όντως υπάρχουν, είναι δυνατόν να περάσουν άνθρωποι ή αντικείμενα από το ένα σύμπαν στο άλλο; Η σύγχρονη επιστήμη απαντάει καταφατικά, τουλάχιστον ως προς το πρώτο ερώτημα. Ήδη, αυτή τη στιγμή που μιλάμε εξελίσσεται ένα πρόγραμμα εντοπισμού ενδείξεων που να υποδηλώνουν την επίδραση ενός παράλληλου σύμπαντος στο δικό μας ενώ οι μαθηματικές εξισώσεις με τις οποίες οι σύγχρονοι φυσικοί προσπαθούν να περιγράψουν την συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων προϋποθέτουν την ύπαρξη έντεκα διαστάσεων εκτός απ’ αυτές που όλοι γνωρίζουμε.

Ενδιαφέρον προκαλεί επίσης το γεγονός ότι κατά την τελευταία δεκαετία στους χώρους της εναλλακτικής έρευνας και της επιστημονικής φαντασίας εμφανίζεται όλο και πιο συχνά η ιδέα της ύπαρξης παράλληλων κόσμων που επηρεάζουν τον δικό μας ενώ η περιγραφή εναλλακτικών κόσμων όπου η ιστορία ακολούθησε διαφορετικά μονοπάτια απ’ αυτά που αναγνωρίζουμε ως δεδομένα έχει αποκτήσει τέτοια έκταση και πολυχρωμία ώστε να έχει πλέον εξελιχθεί  σε έναν ανεξάρτητο κλάδο της τέχνης του φανταστικού. Το σίγουρο είναι ότι όλες αυτές οι θεωρητικές προς το παρόν συλλήψεις που μοιάζουν να ξεπηδούν ταυτόχρονα από τα βασίλεια της τέχνης και της επιστήμης, θα αγγίξουν στο άμεσο μέλλον κάποιο κοινό σημείο σύγκλισης.

Η μελέτη της ιστορίας της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάθε φορά που η τέχνη και η επιστήμη φτάνουν σ’ ένα κοινό συμπέρασμα, οι μηχανισμοί της κατανόησης του σύμπαντος από τον άνθρωπο αλλάζουν και το αντιληπτικό πεδίο του είδους μας διευρύνεται εκθετικά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της ανάπτυξης ιπτάμενων μηχανών βαρύτερων του αέρα, μια τεχνολογική εξέλιξη που θεωρούταν ανέφικτη από το επιστημονικό κατεστημένο του 19ου αιώνα έως ότου οι αδελφοί Ράιτ κατασκεύασαν το πρώτο αεροπλάνο.

Είχαν προηγηθεί ωστόσο τα «φανταστικά» και πολύ δημοφιλή μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν (για παράδειγμα ο «Ροβήρος ο Κατακτητής») και οι μαζικές θεάσεις «παράξενων αερόπλοιων» στην αμερικανική ενδοχώρα που ποτέ κανείς δεν εξακρίβωσε την προέλευση ή την πραγματική τους φύση…

Ίσως στις μέρες μας να ζούμε μια ανάλογη αντιληπτική κοσμογονία και η πραγματικότητα που μας περιβάλλει, και που αποτελεί ένα αυθαίρετο αντιληπτικό οικοδόμημα το οποίο βασίζεται στην μαζική συναίνεση μας, να αλλάξει και πάλι ριζικά.

Πηγή: Έρικ Σμυρναίος