Οι τοποθετήσεις του φέρνουν ξανά στην επιφάνεια ζητήματα όπως την αξία του Έθνους, τις παρακαταθήκες της «Ιεράς Βίβλου», τον οικονομικό πατριωτισμό, την ενεργότερη παρέμβαση στα ζητήματα των διεθνών διακυβευμάτων και μία συνολική αντίληψη για την αρχιτεκτονική του κόσμου αύριο. Σε αυτό το ιστορικό σταυροδρόμι η Ελλάδα θα πρέπει «να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει». Και η απόφαση αυτή δεν θα διαμορφώσει απλά το μέλλον, αλλά θα κρίνει και το αν θα υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα. Η κοινωνία ήδη το διαισθάνεται αυτό, όσο κι αν το πολιτικό σύστημα σφυρίζει αδιάφορα. Γι αυτό και στις δημοσκοπήσεις πλέον δεν κυριαρχεί τόσο ο φόβος για το «λόμπι της δραχμής», όσο η περιέργεια για το πώς και πότε θα πέσει σε ¨λούμπα το ευρώ¨.

Η ταύτιση της Δύσης με την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, έκανε την Ελλάδα να χάσει την πυξίδα του γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού της προσανατολισμού. Η ιστορική παραδοχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή «Ανήκομεν εις την Δύσιν» έχασε το πραγματικό της νόημα και αντικαταστάθηκε από μια εμμονική σχέση εξάρτησης, με αμιγώς οικονομοτεχνικά χαρακτηριστικά, από την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, μη αξιοποιώντας έναν πολύτιμο σύμμαχο που θα μπορούσε να παίξει καίριο ρόλο στην ικανοποίηση των εθνικών μας συμφερόντων. Αυτό το χαμένο έδαφος καλούμαστε να καλύψουμε σήμερα.

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν η διακυβέρνηση Τραμπ, αποτελεί ένα καινούριο στοίχημα στο οποίο όλα θα κριθούν από την έκβαση του.

Οι ευκολίες που επικρατούσαν τώρα μπαίνουν πια στην δοκιμασία της πράξης. Όλα θα κριθούν από τα αποτελέσματα. Τίποτε πλέον δεν θα θυμίζει την παγκοσμιοποίηση που φεύγει. Θα είναι μία νέα εποχή, καλύτερη για την ανθρωπότητα».