Οι ανασκαφές που διενεργούνταν έξω από την Λάρισα και συγκεκριμένα σε απόσταση μόλις πέντε χιλιομέτρων από την πόλη, δίπλα στις όχθες του Πηνειού ποταμού, θεωρήθηκαν μεγάλης σημασίας για τον ελληνικό πολιτισμό.

Κατά τις ανασκαφές, αποκαλύφθηκε βαθύ και πλούσιο στρώμα της προκεραμεικής περιόδου της 5ης χιλιετίας π.Χ., γεμάτο υπολείμματα σίτου, ελιάς και άλλων καρπών.

Ο συνοικισμός, που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, απέδωσε πληθώρα νεολιθικών ευρημάτων. Οι έρευνες συνεχίζονταν επισταμένως, για να εξακριβωθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε μια περίφημη, ανάγλυφη, επιτύμβια στήλη, η οποία θεωρούνταν η αρχαιότερη που είχε ανακαλυφθεί στην Ελλάδα έως τότε.

Η ξεχωριστή αυτή επιτύμβια στήλη των μεγαλιθικών μνημείων μεταφέρθηκε στο Μουσείο της Λάρισας. Παριστάνει μια γυναικεία μορφή. Πέραν αυτής, βρέθηκαν επίσης κοχύλια του Πηνειού και οστέινο άγκιστρο, με το οποίο οι άνθρωποι της νεολιθικής εποχής το χρησιμοποιούσαν για να ψαρεύουν στον θεσσαλικό ποταμό.

Τα ευρήματα αυτά, όπως και άλλα παρόμοια που ανακαλύφθηκαν στα Δένδρα, στην Ιωλκό και στη Νηλεία του Βόλου, αποδεικνύουν ότι η Θεσσαλία υπήρξε κοιτίδα πολιτισμού με μνημεία ισάξια των Μυκηνών, καθώς και άλλων περιοχών της Πελοποννήσου.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», στις 15/06/1958…