Η πυραμίδα του Χέοπα αποτελείται από 2.300.000 ογκόλιθους, που ζυγίζουν 6.000.000 τόνους. Κατά τον Ηρόδοτο, 400.000 εργάτες μόχθησαν, για να μεταφέρουν τους λίθους από το Ασουάν, 800 χιλιόμετρα μακριά και αυτός ο εργάτης που τοποθέτησε την τελευταία πέτρα στην κορυφή, ήταν εγγονός του πρώτου που δούλεψε στη βάση.Η θεωρία ότι τρεις γενεές ανθρώπων εργάστηκαν κοπιωδώς και θυσιάστηκαν για να ικανοποιήσουν τη μεγαλομανία ενός Βασιλέως, απορρίπτεται σήμερα από πολλούς επιστήμονες, που προσδίδουν στη Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου προορισμό πολύ ευρύτερο από ένα επιβλητικό μνημείο για την ανάπαυση μιας σαρκοφάγου.Και η άποψη ότι, με την Πυραμίδα του Χέοπα, οι αρχαίοι κάτοικοι του Νείλου επιχείρησαν, μεταξύ άλλων, και τον τετραγωνισμό του κύκλου, κερδίζει συνεχώς έδαφος.Άπειροι είναι οι αρχιτέκτονες και οι αιγυπτιολόγοι που έστησαν μια σκηνή στη σκιά των πυραμίδων κι έφυγαν ύστερα από μέρες θαμπωμένοι από τη μεγαλοπρέπεια και το κάλλος τους, αλλά αδαείς όσο κι ένας ακατατόπιστος τουρίστας.Γιατί τις έκτισαν; Γιατί ξεκληρίστηκε ολόκληρη η πυκνοκατοικημένη κοιλάδα, δουλεύοντας γι’ αυτές; Είναι τάχα η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα ένα πελώριο μνημείο ματαιοδοξίας και εγωπάθειας ενός Βασιλιά – του Πρώτου Φαραώ της Τέταρτης Δυναστείας;Στις 14 Ιανουαρίου 1901, ο Γερμανός μηχανικός, καθηγητής Ελληνικών και λόγιος, Max Eyth, παρουσίασε την έκθεσή του στην Εταιρεία Μαθηματικών και Αστρονομίας της πόλης Ουλμ, ο οποίος ήταν συνάδελφος του Σκωτσέζου αστρονόμου Charles Michie Smith, σύμφωνα με τη θεωρία του οποίου το κλειδί των πυραμίδων βρίσκεται στα Μαθηματικά και στην Αστρονομία, συνεργάστηκε μαζί του και μετέσχε στις έρευνές του.Για 35 ολόκληρα χρόνια, ο Max Eyth εμβάθυνε και επαλήθευσε τη θεωρία του Charles Michie Smith, οδηγώντας στο συμπέρασμα πως κατείχε πλέον το μυστικό των πυραμίδων.Μάλιστα, δήλωνε σχετικώς:“Έχω την απόδειξη πως το επιβλητικό αυτό οικοδόμημα δεν είναι ένα απλό μνημείο, αλλά μια ανάγλυφη παράσταση του τετραγωνισμού του κύκλου που πραγματοποιήθηκε, όχι με κανόνα και διαβήτη, αλλά με ογκόλιθους.Πριν από 5.000 χρόνια, οι Αιγύπτιοι ήταν σε θέση να γνωρίζουν την τιμή της μαθηματικής σταθεράς του π, δηλαδή τον λόγο του μήκους της περιφέρειας του κύκλου προς το μήκος της διαμέτρου του. Η Πυραμίδα του Χέοπα έχει σήμερα 137 μέτρα ύψος. Αρχικά, όμως, πρέπει να έφτανε τα 146,60 μέτρα. Τα πλευρά της βάσης φτάνουν τα 230,348 μέτρα. Η αριθμητική πράξη είναι απλή. Αν διαιρεθεί το σύνολο της περιμέτρου με το ύψος, θα έχουμε την αξία 2 π”.Σύμπτωση; Δεν αποκλείεται. Δεν μπορεί, όμως, να αγνοηθεί και η ύπαρξή της οδηγεί σε σκέψεις.Από αιώνες, ο κόσμος πίστευε πως οι πυραμίδες ήταν τεράστιοι τάφοι. Την ίδια πεποίθηση συμμεριζόταν και ο Βρετανός Καθηγητής Μυκ, όταν ερευνούσε σχετικά με τη σαρκοφάγο του Χέοπα. Ανακάλυψε τελικά μια άδεια θήκη, χωρίς κάλυμμα, χωρίς επιγραφή, χωρίς σφραγίδα. Η μεγάλη πυραμίδα δεν έκλεινε στα έγκατά της το βαλσαμωμένο σώμα της πρώτης και μοναδικής ενσαρκώσεως του θεού Ρα επί της Γης.Ο Καθηγητής Μυκ επέστρεψε από το ίδιο πέρασμα που επιτρέπει την επικοινωνία με το εξωτερικό, ένα πέρασμα δύσβατο, που είναι ν’ απορεί κανείς γιατί το άνοιξαν και επί αιώνες το διατήρησαν, αφού η πυραμίδα δεν έκρυβε τίποτα.Στην απορία αυτή δινόταν η ακόλουθη εξήγηση: Η είσοδος του μακρόστενου διαδρόμου έχει κατεύθυνση από βορρά προς νότο, βλέπει επομένως προς τον βόρειο πόλο του ουρανού.Ανάμεσα, όμως στις δύο αυτές κατευθύνσεις υπάρχει άνοιγμα 3 μοιρών, 40 λεπτών και 12 δευτερολέπτων. Και τη εποχή που υψώθηκε η πυραμίδα, ο Πολικός Αστέρας απείχε από τον ουράνιο πόλο δύο φορές, 3 μοίρες, 40 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα.Συμπέρασμα: ο διάδρομος χρησίμευε σαν κιάλι στραμμένο προς το Πολικό Άστρο και από το εσωτερικό της πυραμίδας, ακόμη και στη διάρκεια της ημέρας, αφού το φως δεν εισχωρούσε στο εσωτερικό της, μπορούσαν να διακρίνουν τον Πολικό Αστέρα στο πέρασμά του από τον μεσημβρινό παράλληλο.Παλαιότερα, οι θεωρίες αυτές ήταν αιρετικές κι θεωρούνταν σκανδαλώδεις. Σήμερα, όμως, κανείς δεν τολμά να τις ειρωνευτεί. Ανακαλύψεις απέδειξαν ότι ο αρχαίος αιγυπτιακός πολιτισμός ήταν πολύ πιο προχωρημένος από αυτό που υπέθεταν.Τίποτα δεν αποκλείει την σκέψη ότι οι πυραμίδες δεν είναι απλά μνημεία, αλλά πέτρινα βιβλία μέσα στα οποία οι σοφοί της απόμακρης εκείνης εποχής καταχώρησαν τις εκπληκτικές μαθηματικές και αστρονομικές γνώσεις τους.Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ”, στις 13/10/1964…
