Η απελπισία δεν είναι πάντα κακός σύμβουλος, ιδίως στα πολεμικά συμφραζόμενα. Και αν αρχικά εκτιμήθηκε ότι οι Σοβιετικοί αποφάσισαν στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να αφήσουν την τύχη των βομβαρδιστικών τους σε γυναικεία χέρια λόγω… απελπισίας, ιδίως στα πρώτα χρόνια της πολεμικής σύρραξης και με την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» σε πλήρη εξέλιξη, όσα στρατιωτικά επιτελεία έσπευσαν να επενδύσουν σε αυτήν την αναλυτική εκδοχή, τελικά ηττήθηκαν.

«Γεράκια του Στάλιν»

Με πρώτους τους Γερμανούς, που ερχόταν αντιμέτωποι με τις «Μάγισσες της Νύχτας» (Nachthexen), όπως αποκαλούσαν τις Σοβιετικές γυναίκες πιλότους, επί πολλά βράδια, μόλις έπεφτε το πρώτο σκοτάδι. Τα γυναικεία, δηλαδή πληρώματα των Σοβιετικών πολεμικών αεροσκαφών της εποχής, τα οποία, διέπρεψαν στους νυχτερινούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς και έγιναν γνωστά λόγω των επιτυχιών τους ως τα «Γεράκια του Στάλιν».

Τα «Γεράκια του Στάλιν» πετούσαν με ελαφρά βομβαρδιστικά Polikarpov U-2 μόνο με γυναίκες χειρίστριες, οι οποίες ανήκαν στο 588ο Σύνταγμα Νυχτερινών Βομβαρδισμών. Η ιδέα της σύστασης ενός αμιγώς θηλυκού συντάγματος πιλότων ανήκε στον ίδιο τον Ιωσήφ Στάλιν, δίνοντας εντολή το 1942 για τη δημιουργία του 588ου Συντάγματος Νυχτερινών Βομβαρδισμών, χωρισμένο σε τρία σμήνη (καθένα με περίπου 25 πιλότους), ηλικίας 20-30 ετών. Την εποπτεία του Συντάγματος είχε η Μαρίνα Ράσκοβα, η προσωπικότητα της οποίας «προσηλύτισε» και την νεαρή Ουκρανή, Νατάλια Μέκλιν.

ΗΠΑ: Κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας ενώ η Ευρώπη διστάζει

Καθώς πιλόταραν τα ελαφρά αυτά βομβαρδιστικά, οι γυναίκες πιλότοι πετούσαν σε χαμηλά ύψη και για αυτό το λόγο έπλητταν με βολές ακριβείας, στρατιωτικούς κυρίως στόχους. Ο τρόμος, ωστόσο, που προκαλούσαν οι Σοβιετικές «Μάγισσες της Νύχτας» στους Γερμανούς οφειλόταν στον «όρκο σιωπής» των αεροπλάνων τους, δεδομένου ότι ο κινητήρας τους ήταν σχετικά αθόρυβος και ο ήχος του έφερε σε άκουσμα σκούπας, το οποίο οι ναζιστικές δυνάμεις αντιλαμβανόταν, όταν πλέον τα «Γεράκια του Στάλιν» είχαν φτάσει σε ικανή απόσταση να πλήξουν τα εχθρικά σμήνη και μαζί τους στόχους τους, χωρίς τη δυνατότητα ελιγμού.

Παρότι τα Σοβιετικά Polikarpov U-2 έμοιαζαν οπτικά ανίσχυρα απέναντι στον υπερσύγχρονο στόλο της Λουφτβάφε, κατάφεραν όμως να πλήξουν καίρια σημεία στρατηγικού ενδιαφέροντος για τους Σοβιετικούς, πραγματοποιώντας πάνω από 30.000 αποστολές στο ανατολικό μέτωπο, την τριετία 1942-1945. Για το λόγο αυτό, οι «Μάγισσες της Νύχτας» γνώρισαν τις ανώτατες τιμητικές στρατιωτικές διακρίσεις μετά τη λήξη του πολέμου, με την Ουκρανή Νατάλια Μέκλιν, μία από τις πιο γνωστές χειρίστριες των Σοβιετικών βομβαρδιστικών, να γνωρίζει τον τίτλο του «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης».
Η πορεία, ωστόσο, της Νατάλια Μέκλιν προς τα ύψη είχε διαγραφεί από νεαρή ηλικία, αν και η Ουκρανή πιλότος δε φαίνεται να φανταζόταν ποτέ την τιμητική διάκριση του «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης», που της απονεμήθηκε με διάταγμα του Ανώτατου Σοβιέτ της Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, στις 23 Φεβρουαρίου του 1945. Στο στρατιωτικό της βίο, εντούτοις, γνώρισε ουκ ολίγες διακρίσεις, όπως το παράσημο του Λένιν με το Χρυσό Αστέρι, αλλά και τα παράσημα του Ερυθρού Αστέρα και του Πατριωτικού Πολέμου.

Γεννημένη στις 8 Σεπτεμβρίου 1922 στο Λούμπνι της Ουκρανίας, η Μέκλιν ως παιδί εργατικής οικογένειας φοίτησε στο Γυμνάσιο Νο. 79 στο Κίεβο, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη γυμναστική και την αγωνιστική σκοποβολή με τουφέκια και πιστόλι. Στο Κίεβο ακόμα και έχοντας τελειώσει το γυμνάσιο, τα ενδιαφέροντά της διευρύνονται προς μάχιμα πεδία, αφού πραγματοποιεί πτητικά μαθήματα στη Σχολή ανεμόπτερου του Kiev Young Pioneer Palace.

Α. Γκουτέρες: "Ωρα να τερματιστεί ο παράλογος πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία"

Στον κύκλο της Ράσκοβα

Ορόσημο, ωστόσο, για την μετέπειτα «συνάντησή» της με τη… Λουφτβάφε αποτέλεσε η απόφασή της να εγγραφεί το 1941 στο Ινστιτούτο Αεροπορίας της Μόσχας. Σε αυτήν την περίοδο γνωρίζει από κοντά την Μαρίνα Ράσκοβα και ακολουθεί το όραμά της για τα γυναικεία πληρώματα βομβαρδιστικών, στα οποία εγγράφεται ως μέλος. Ακολούθως, πηγαίνει στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας Ένγκελς, κοντά στο Σαράτοφ της Ρωσίας, οπού εκπαιδεύεται επί επτά μήνες ως πιλότος και πλοηγός και τον Μάιο του 1942, διορίζεται ως Υπολοχαγός στο 588ο Σύνταγμα Αεροπορίας Νυχτερινών Βομβαρδιστικών ως επικεφαλής επικοινωνιών. Στα επόμενα χρόνια επιχειρεί στον Καύκασο, την Κριμαία, το Κουμπάν, το Κερτς, την Πολωνία και τη Γερμανία.

Την επόμενη χρονιά εντάσσεται οργανικά ως μέλος και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης και συμμετέχει παράλληλα σε εκατοντάδες Σοβιετικές αεροπορικές επιχειρήσεις στο Ανατολικό Μέτωπο. Μετά τη λήξη του πολέμου, επιστρέφει στα αμφιθέατρα για δύο χρόνια, συνεχίζοντας τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και αναβαπτισμένη επιστρέφει και πάλι στη στρατιωτική της καριέρα.

Προάγεται σε Ταγματάρχη, φοιτά στο Στρατιωτικό Ινστιτούτο Ξένων Γλωσσών και αποφοιτώντας το 1953, εργάζεται αρχικά ως μεταφράστρια στο Υπουργείο Άμυνας, ενώ παράλληλα αναπτύσσει συγγραφική δράση. Το 1956 παντρεύεται και ακολούθως αποκτά ένα γιο, ενώ το 1957 αποσύρεται οριστικά από την Πολεμική Αεροπορία. Στη δεύτερη «άνοιξη» της καριέρας της επιδίδεται στη συγγραφή, απασχολούμενη κυρίως στο Γραφείο Ξενόγλωσσης Στρατιωτικής Λογοτεχνίας.

Διαβάζοντας… τις Μάγισσες

Ανάμεσα στο πλούσιο συγγραφικό της έργο και την πυκνή αρθρογραφία της, στα τέλη της ζωής της καταγράφει σε βιβλίο την εμπειρία της ως «Γεράκι του Στάλιν», με τις «μάγισσες της Νύχτας» να κοσμούν τον τίτλο του. Το βιβλίο εκδίδεται το 2005, χρονιά που η Μέκλιν - Κράβτσοβα φεύγει από τη ζωή στις 5 Ιουνίου και ενταφιάζεται ως «Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης» στην Μόσχα.

Η Ουκρανή «Μάγισσα της Νύχτας» άφησε όμως πίσω της χιλιάδες εξώφυλλα σε περιοδικά της εποχής, όπου ποζάρει μπροστά στο αεροπλάνο της, τη βιογραφία της μεταφρασμένη σε 15 γλώσσες και χιλιάδες λήμματα στο διαδίκτυο που παραπέμπουν στο όνομά της, ως η 4η πιο γνωστή πιλότο (πρώτη στις γυναίκες) σε όλη την Ουκρανία.