Μετά από οκτώ χρόνια προγραμμάτων, η οικονομία της Ελλάδας είναι τελικά έτοιμη να σταθεί και πάλι μόνη της.
Αλλά τις απομείνει από αυτήν… είναι το μεγάλο ερώτημα, αναφέρει σε ανάλυσή της η Washington Post.
Τα καλά νέα είναι ότι η Ελλάδα πραγματικά ολοκλήρωσε το τελευταίο της πρόγραμμα διάσωσης και δεν θα χρειαστεί πλέον οικονομική βοήθεια.

Τα κακά νέα, όπως επισημαίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι ότι ακόμη και με τα χαμηλότερα επιτόκια και τις μεγαλύτερες προθεσμίες αποπληρωμής που έχουν δοθεί στην χώρα, εξακολουθεί να έχει υπερβολικό χρέος, μικρή ανάπτυξη και πολύ εύθραυστο ιδιωτικό τομέα.

Και μπορεί η Ευρώπη να γιόρτασε αυτή την ιστορία επιτυχίας, αλλά η Ελλάδα υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές αποτυχίες, χωρίς μάλιστα να έχει εμπλακεί σε πόλεμο ή να έχει υπάρξει κάποια επανάσταση.

Πράγματι, εξαιρουμένων κάποιων μικροσκοπικών χωρών, όπως ο Άγιος Μαρίνος, υπάρχουν μόνο τέσσερις χώρες που έχουν συρρικνωθεί περισσότερο – από ό, τι η Ελλάδα κατά τα τελευταία 10 χρόνια.

Αυτές είναι η Λιβύη, η Υεμένη, η Βενεζουέλα και Ισημερινή Γουινέα.

Το ΔΝΤ δεν έχει αριθμούς για τη Συρία από την έναρξη της σύγκρουσής του, διαφορετικά θα ήταν πιθανότατα στον κατάλογο αυτό.

Οι δύο πρώτες είναι χώρες που έχουν πληγεί από εμφύλιο πόλεμο για το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιόδου, και οι δύο τελευταίες είναι σχεδόν δικτατορίες τόσο διεφθαρμένες και άκαμπτες που προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα στις χώρες τους.

Ακόμα και η Ουκρανία, η οποία ήταν μια από τις πιο αδύναμες οικονομίες το 2009 και έχει εμπλακεί σε πόλεμο με τη Ρωσία από το 2014, έχει καλύτερες επιδόσεις από την Ελλάδα.

Η οικονομία της Ουκρανίας έχει συρρικνωθεί «μόνο» κατά 17,8% από το 2008, σε σύγκριση με 23,6% για την Ελλάδα.
Αυτό το είδος οικονομικής κατάρρευσης είναι συνήθως το σύμπτωμα μιας ευρύτερης κατάρρευσης του κράτους, γι ‘αυτό σπάνια συμβαίνει σε πλούσιες χώρες.

Για παράδειγμα, στον 20ο αιώνα, σημειώθηκαν μόνο τρεις εποχές, όταν οι ευρωπαϊκές οικονομίες συρρικνώθηκαν τόσο όσο η Ελλάδα σε μια δεκαετία: αυτές οι εποχές ήταν μετά τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά την πτώση του κομμουνισμού.

Οι περισσότερες από αυτές τις εξαιρέσεις αφορούν και άλλους πολέμους – ιδιαίτερα τους βαλκανικούς πολέμους της δεκαετίας του 1910, τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο και τους γιουγκοσλαβικούς πολέμους της δεκαετίας του 1990 – αλλά εκείνο έγινε σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της ειρήνης.

Βέβαια υπάρχει και η Μεγάλη Ύφεση το 1933.

Η δεκαετής συρρίκνωση των ΗΠΑ ήταν στην πραγματικότητα συγκρίσιμη με εκείνη της Ελλάδας σήμερα – εν μέρει λόγω του γεγονότος ότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αποχώρησαν ταχύτερα από τον κανόνα του χρυσού, όταν τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο δύσκολα.

Αυτό τους επέτρεψε να εισάγουν αρκετά οικονομικά κίνητρα στις οικονομίες τους για να ξεκινήσει σχεδόν άμεσα η ανάκαμψη.

Αυτό είναι που η Ευρώπη αποκαλεί επιτυχία: μια οικονομία που έχει συρρικνωθεί τόσο πολύ που φαίνεται ότι έχει βιώσει έναν πόλεμο…

www.bankingnews.gr