Σε αναμονή πρόσθετων παρεμβάσεων με το Μεσοπρόθεσμο βρίσκεται και το ευρωπαϊκό σκέλος των δανειστών, παρά το ότι οι προβλέψεις για το πλεόνασμα και το ΑΕΠ κινούνται σε σαφώς πιο αισιόδοξη γραμμή.
Με βάση τις χειμερινές προβλέψεις, η Κομισιόν θεωρεί ότι, έχοντας πετύχει πλεόνασμα 2% το 2016 αντί για 0,5%, η Ελλάδα μπορεί να πετύχει και τον φετινό στόχο για 1,75% αλλά υπό προϋποθέσεις και τον στόχο του 3,5% για το 2018. Αυτό που φοβάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι οι καθυστερήσεις στο κλείσιμο της αξιολόγησης αλλά και τα ρίσκα από την πλήρη εφαρμογή των μέτρων που έχουν ήδη νομοθετηθεί, «φωτογραφίζοντας» επί της ουσίας τα μεγάλα προβλήματα στις νέες ασφαλιστικές διατάξεις.
Η θέση αυτή της Κομισιόν θεωρητικά ενισχύει τις απόψεις της ελληνικής πλευράς στο διαπραγματευτικό πεδίο κυρίως έναντι του Ταμείου. Ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να βγάλει από τη συζήτηση την ανάγκη προληπτικών μέτρων, προκειμένου να «κλειδώσουν» οι στόχοι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Ευρωπαίοι παίζουν για μια ακόμα φορά τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, αποφεύγοντας να πάρουν καθαρή θέση απέναντι στο Ταμείο, ήτοι αποφεύγοντας να δημοσιοποιήσουν το ύψος και το είδος των παρεμβάσεων που αυτοί ζητάνε, έτσι ώστε να μην τεθούν σε κίνδυνοι οι στόχοι, επιτρέποντας στους σκληρούς του ΔΝΤ να παίζουν… μπάλα.
Μια αναφορά στην Έκθεση της Κομισιόν αναμφίβολα προκαλεί, μάλιστα, ειδικό πρόβλημα στην ελληνική διαπραγματευτική ομάδα, καθώς «κλείνει το μάτι» στις εκτιμήσεις του Ταμείου για το πώς επιτεύχθηκε η υπεραπόδοση του 2016 και τι σημαίνει αυτό για τη συνέχεια. Σύμφωνα, λοιπόν, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η βασική αιτία της περσινής υπεραπόδοσης είναι η υπεραπόδοση των φορολογικών μέτρων που εφαρμόζονται από το περασμένο καλοκαίρι. Ωστόσο, ένα μέρος οφείλεται σε συγκυριακούς λόγους, που προφανώς δεν είναι επαναλαμβανόμενοι και ως τέτοιοι αναφέρονται το «καθάρισμα» οφειλών προηγούμενων ετών και η αποθεματοποίηση καπνικών που έγινε ενόψει της νέας αύξησης των φόρων στα τσιγάρα.
Υπενθυμίζεται ότι το ΔΝΤ στηρίζει τις εκτιμήσεις του για μέτρα τουλάχιστον 3,6 δισ. ευρώ στη λογική ότι τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια ελήφθησαν πολλαπλάσια μέτρα με σχεδόν τη μισή τελική επίπτωση στο πλεόνασμα, είτε λόγω μη πλήρους εφαρμογής των εν λόγω μέτρων είτε λόγω πολιτικής χαλάρωσης.
