Τον κώδωνα του κινδύνου για τις αντοχές της ελληνικής οικονομίας έκρουσε από τη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και πρώην επικεφαλής του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής, Παναγιώτης Λιαργκόβας.
Όπως μεταδίδει το voria.gr, μιλώντας σε δημοσιογράφους στο περιθώριο εκδήλωσης με τίτλο «Αναζητώντας το αύριο στην ελληνική οικονομία» που διοργάνωσε το think tank «Παρέμβαση», με την υποστήριξη του Συνδέσμου Εξαγωγέων – ΣΕΒΕ, ο κ. Λιαργκόβας εκτίμησε ότι η ελληνική οικονομία, εν μέσω χαλάρωσης που φέρνει η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος, έχει αντοχές μέχρι την άνοιξη του 2019.
Μέχρι τότε θα πρέπει, σύμφωνα με τον καθηγητή, να έχει προχωρήσει το ελληνικό δημόσιο σε έκδοση 10ετους ομολόγου. «Εάν δεν γίνει αυτό, και η κυβέρνηση βάλει χέρι στα αποθεματικά του μαξιλαριού ασφαλείας των 24 δισ ευρώ, θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση», τόνισε ο ίδιος, ενώ εξέφρασε φόβο ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να αντιμετωπίσει εκ νέου τα προβλήματα που έφεραν τα μνημόνια.
«Εάν βρεθούμε ξανά στην ίδια θέση, δεν νομίζω να υπάρξει νέο μνημόνιο, αλλά θα μιλάμε για χρεοκοπία», υπογράμμισε.
Ο κ. Λιαργκόβας δήλωσε πως το μόνο θετικό αποτέλεσμα της περιόδου των μνημονιων είναι το γεγονός ότι η οικονομία, από ελλειμματική, καταγραφεί πρωτογενή πλεονάσματα.
Ωστόσο, τόνισε ότι είναι λάθος ο τρόπος με τον οποίο αυτά επιτυγχάνονται, δηλαδή με υπερφορολόγηση, μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και πάγωμα των πληρωμών των ληξιπροθεσμων οφειλών του δημοσίου. Στηλίτευσε ακόμη το γεγονός ότι το πλεόνασμα διανέμεται με τη μορφή επιδόματος – που φέρνει βέβαια αύξηση της κατανάλωσης – και όχι για φορολογικές ελαφρύνσεις.
«Επαναλαμβάνουμε το λάθος που έφερε την κρίση, που είναι το γεγονός ότι η οικονομία στηρίζεται σε ένα μοντέλο κατανάλωσης. Τόσα χρόνια το συντηρήσαμε με φόρους, αλλά και αυτή η δεξαμενή στερεύει. Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, εν μέσω και πολιτικού ρίσκου λόγω των εκλογών, θα είμαστε αποκλεισμένοι από τις αγορές», υπογράμμισε.
Ο κ. Λιαργκόβας τόνισε πως πρέπει να καλυφθούν τρία κενά: το παραγωγικό, καθώς όπως είπε η ανάπτυξη 2% δεν είναι αρκετή και χρειάζεται 4-5%, το δημογραφικό που αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος, και το θεσμικό, που αφορά την καλύτερη λειτουργία του κράτους.
