«Πλανήτες» μεγέθους του Δία, ελεύθεροι στο διάστημα, που δεν συνδέονται με κανένα αστέρι, εντοπίστηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST).
Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της ανακάλυψης είναι ότι τα συγκεκριμένα αντικείμενα φαίνεται να κινούνται σε ζευγάρια. Οι αστρονόμοι προσπαθούν επί του παρόντος να εξηγήσουν την ύπαρξη τους.
Το τηλεσκόπιο αποκάλυψε περίπου 40 ζεύγη σε μια εκπληκτικά λεπτομερή νέα έρευνα του διάσημου νεφελώματος του Ωρίωνα.
Έχουν το παρατσούκλι Jupiter Mass Binary Objects ή «JuMBOs» για συντομία.
James Webb: Έτσι γεννιούνται οι κόσμοι - Φως στην προέλευση των πλανητών και των άστρων
Μια πιθανότητα είναι ότι αυτά τα αντικείμενα να αναπτύχθηκαν από περιοχές του νεφελώματος όπου η πυκνότητα του υλικού ήταν ανεπαρκής για να δημιουργήσει πλήρη άστρα.
Μια άλλη πιθανότητα είναι να δημιουργήθηκαν γύρω από αστέρια και στη συνέχεια να εκτοξεύτηκαν στο διαστρικό διάστημα μέσω διαφόρων αλληλεπιδράσεων.
«Η υπόθεση της εκτίναξης είναι η πιο δημοφιλής αυτή τη στιγμή», είπε ο καθηγητής Mark McCaughrean.
«Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής που διέπουν τα αέρια δεν είναι δυνατή η δημιουργία σωμάτων αποκλειστικά με τη μάζα του Δία ενώ γνωρίζουμε ότι μεμονωμένοι πλανήτες μπορεί να εκδιωχθούν από αστρικά συστήματα. Αλλά πώς γίνεται η εκδίωξη ζευγαριών μαζί; Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε απάντηση. Είναι μια απάντηση για τους θεωρητικούς», δήλωσε στο BBC News ο ανώτερος επιστημονικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (Esa).
Ο καθηγητής McCaughrean ηγήθηκε της ομάδας που διεξήγαγε τη νέα έρευνα στον Ωρίωνα.
Συνδυάζοντας την εκπληκτική ανάλυση και ευαισθησία του JWST, οι αστρονόμοι έχουν προσθέσει ουσιαστικά πληροφορίες σε εκείνες που είχαν ήδη λάβει από παλαιότερα τηλεσκόπια, συμπεριλαμβανομένου του άμεσου προκατόχου του Webb, του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.
Το νεφέλωμα του Ωρίωνα, επίσης γνωστό με την ονομασία M42, είναι η πιο κοντινή, μεγάλη περιοχή σχηματισμού άστρων στη Γη.
Ο αστερισμός του Ωρίωνα πήρε το όνομά του από τον μυθικό Έλληνα κυνηγό. Το νεφέλωμα αποτελεί μέρος του «σπαθιού» του κυνηγού, που κρέμεται από τη «ζώνη» του.
Η νέα εικόνα του JWST πρόκειται για ένα μωσαϊκό 700 προβολών που αποκτήθηκε από το όργανο NIRCam του Webb μέσα σε μια εβδομάδα παρατηρήσεων.
