Βαθιά στη βόρεια Βρετανική Κολομβία, μια πόλη-φάντασμα ξεχωρίζει για την περίεργη και σαγηνευτική ιστορία της. Το Κίτσολτ, ένας οικισμός που εγκαταλείφθηκε μόλις το 1983, παραμένει μέχρι σήμερα ένα άθικτο σύμβολο της ευημερίας που κάποτε υποσχέθηκε η εξόρυξη μολυβδαινίου και της ξαφνικής πτώσης που ακολούθησε.

Η πόλη χτίστηκε το 1979 από την αμερικανική εταιρεία εξόρυξης Phelps Dodge, η οποία επένδυσε περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια για να δημιουργήσει μια σύγχρονη κοινότητα για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.

Με επτά πολυκατοικίες, 200 κατοικίες, καταστήματα, εστιατόρια, τράπεζες και ακόμη και έναν κινηματογράφο, το Κίτσολτ προοριζόταν να αποτελέσει πρότυπο βιομηχανικής ανάπτυξης, σύμφωνα με το cnn.gr.

Η στρατηγική της εταιρείας στηρίχθηκε στη ζήτηση για μολυβδαίνιο, ένα πολύτιμο μέταλλο που χρησιμοποιείται σε ειδικά κράματα και βιομηχανικές εφαρμογές.

Ωστόσο, η αγορά μολυβδαινίου κατέρρευσε ξαφνικά το 1982, αφήνοντας την εταιρεία και τους κατοίκους να αντιμετωπίσουν μια αμείλικτη πραγματικότητα.

Μέσα σε λίγους μήνες, οι εργαζόμενοι εγκατέλειψαν την πόλη, και η Phelps Dodge βρέθηκε υπεύθυνη για έναν εγκαταλελειμμένο, αλλά λειτουργικό οικισμό.

Καναδάς: Επιβεβαιώνει το πρώτο κρούσμα του στελέχους clade I της ευλογιάς των πιθήκων

Για δύο δεκαετίες, το Κίτσολτ παρέμενε μια πόλη-φάντασμα, καθώς η εταιρεία συνέχιζε να πληρώνει για τη συντήρηση των εγκαταστάσεων.

Τα φώτα παρέμεναν αναμμένα, αλλά δεν υπήρχε ψυχή στους δρόμους.

Το 2004, ο επιχειρηματίας Κρισνάν Σουθανθίραν αγόρασε την πόλη για 5,7 εκατομμύρια δολάρια, ελπίζοντας να της δώσει νέα ζωή.

Μετονομάζοντας την πόλη σε Χάνδρα Κρίσνα Κίτσολτ προς τιμήν της μητέρας του, επένδυσε σημαντικά κεφάλαια για τη συντήρηση και προώθηση της περιοχής.

Παρά τις προτάσεις για τουριστική ή βιομηχανική ανάπτυξη, καμία ιδέα δεν υλοποιήθηκε πλήρως.

Σήμερα, το Κίτσολτ αποτελεί ένα σουρεαλιστικό μνημείο της δεκαετίας του 1980. Οι δρόμοι είναι καθαροί, τα κτίρια σε άριστη κατάσταση, και η πόλη διαθέτει ακόμη ηλεκτρικό ρεύμα.

Ωστόσο, ο Σουθανθίραν έχει επιβάλει αυστηρά μέτρα ασφαλείας, αποτρέποντας την ελεύθερη πρόσβαση και διατηρώντας το Κίτσολτ ως ένα είδος «απαγορευμένου καρπού» για τους εξερευνητές.

Για όσους ενδιαφέρονται, προσφέρονται περιστασιακές ξεναγήσεις.

Η εμπειρία είναι μοναδική, καθώς οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν σε μια πόλη που παραμένει σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή που εγκαταλείφθηκε.

Παρά τις δυσκολίες, το Κίτσολτ συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον.

Είναι ένα παράδειγμα του πώς οι οικονομικές φούσκες μπορούν να αφήσουν ανεξίτηλα σημάδια και μια υπόμνηση του πώς τα ανθρώπινα σχέδια μπορούν να διακοπούν από εξωτερικούς παράγοντες.

Είτε αναβιώσει είτε παραμείνει ένα παγωμένο μνημείο, το Κίτσολτ παραμένει ένα καθηλωτικό κεφάλαιο στην ιστορία των πόλεων-φαντασμάτων.