Σύμφωνα με τον Νίτσε «χωρίς τη μουσική ο κόσμος θα ήταν λάθος». Φιλόσοφος, λογοτέχνης και ποιητής μεν, αλλά την πρώτη του βουτιά στον στοχασμό την έκανε πάνω από μια παρτιτούρα. Συνέθεσε το πρώτο του έργο πριν καν κλείσει τα 10 και έκτοτε, μουσική και η φιλοσοφία, ήταν για αυτόν έννοιες όχι απλώς συγγενικές αλλά ταυτόσημες.
Ο Γερμανός υποστήριξε ότι η μουσική ενισχύει την ουσία της ύπαρξης και το βασικό της καθήκον είναι να οδηγήσει τη σκέψη στα πιο «υψηλά» πράγματα, σε αυτά που έχουν νόημα.
Από το βράδυ της Παρασκευής, η μουσική στο ΣΕΦ φαίνεται πως έχει πια τελειώσει. Ή μήπως όχι; Αν ο Νίτσε βρισκόταν εκεί για το τελευταίο φετινό ευρωπαϊκό ματς μιας ομάδας που έκανε περήφανους όλους τους φυσιολογικούς φιλάθλους αυτής της χώρας για τα επιτεύγματά της, για τη φιλοσοφία της και το γενικότερο ήθος των ανθρώπων που την στελέχωσαν όλα αυτά τα χρόνια, πιθανώς να συμφωνούσε με το εδώ και καιρό διαφαινόμενο «τέλος εποχής». Αποκλείεται όμως να συμφωνούσε και με το τέλος της... μουσικής.
Διαβάστε τη συνέχεια στο
