Τον Μάιο του 1935, η αγγλική εφημερίδα «Daily Mirror» έγραφε ότι η πλέον παράξενη μούμια από όλες όσες βρέθηκαν στην Αίγυπτο ήταν η μούμια ενός γερακιού.
Ως γνωστόν, το γεράκι θεωρούνταν το σύμβολο του Αιγύπτιου θεού Ώρου. Ο Ώρος εξουσίαζε το φως, ταυτιζόταν με τον Απόλλωνα της ελληνικής μυθολογίας και απεικονιζόταν ως γεράκι ή ως άνθρωπος με κεφάλι γερακιού.
Τα «Κείμενα των Πυραμίδων» τον παρουσιάζουν ως γιο του Ρα και αδελφό του Σετ. Η αιώνια αντίθεση μεταξύ του ερέβους και του φωτός συμβολίζεται με ατέρμονες συγκρούσεις, κατά τις οποίες ο Σετ έβγαλε το ένα μάτι του Ώρου, ενώ αυτός με τη σειρά του ευνούχισε τον Σετ, τον αμείλικτο εχθρό του.
Το δικαστήριο των θεών έλυσε τη διαμάχη υπέρ του θεού-γερακιού, ο οποίος, από το τέλος της δεύτερης δυναστείας, εμφανίζεται μόνος και αποκλειστικός θεϊκός πρόγονος των Φαραώ, στο πρωτόκολλο των οποίων αναφέρεται με την επωνυμία Χορ Νουμπτί, δηλαδή «Ώρος, ο νικητής του Σετ».
Η παράξενη αυτή μούμια του ιερού γερακιού του θεού Ώρου είχε περιέλθει στην κατοχή του διάσημου Σκωτσέζου εξερευνητή James Augustus Grant, ο οποίος είχε ταξιδέψει σχεδόν σ’ όλα τα μέρη του κόσμου και είχε αποκτήσει μια μεγάλη συλλογή των πιο σπάνιων και περίεργων αντικειμένων.
Η μούμια του ιερού γερακιού είχε τη φήμη ότι κάθε φορά που κηρυσσόταν πόλεμος στον οποίο λάμβανε μέρος και η Αγγλία (κι επομένως και η Αίγυπτος), άρχιζε να ματώνει. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Τράνσβααλ, παρουσιάστηκε πάνω στο σώμα του γερακιού μια ρευστή κατακόκκινη ουσία.
Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί κι όταν κηρύχθηκε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και επαναλαμβανόταν κατά διαστήματα, ενώ το φαινόμενο σταμάτησε δύο μόλις εβδομάδες πριν από την ανακωχή.
Η μούμια του ιερού γερακιού του θεού Ώρου, η οποία έσταζε αίμα κάθε φορά που η Αγγλία (και η Αίγυπτος επομένως) βρίσκονταν σε εμπόλεμη σύρραξη, είχε αποτελέσει μέγα μυστήριο για τους ανθρώπους της εποχής εκείνης.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 16/05/1935…
