Ύστερα από 3.300 χρόνια από τον θάνατο του περίφημου Φαραώ Τουταγχαμών, ο οποίος ενέπνευσε τον θρύλο της «κατάρας» για όποιον θα εισχωρούσε στον τάφο του, ο θρύλος τελικά κατέπεσε.

Από τις 19 Μαρτίου του 1923, οπότε πέθανε από μια άγνωστη, ίσως για τα ιατρικά δεδομένα της εποχής, ασθένεια ο Λόρδος Κάρναρβον, που ήταν ο πρώτος που κατέβηκε στον μνημειώδη τάφο του Τουταγχαμών, είκοσι τρεις ακόμα αρχαιολόγοι βρήκαν τον θάνατο κάτω από μυστηριώδεις και ανεξήγητες συνθήκες. Έτσι, ο θρύλος της «κατάρας των Φαραώ» εδραιώθηκε βαθιά μέσα στη γενικότερη λαϊκή συνείδηση, υφαίνοντας ένα σκοτεινό πέπλο πάνω από τους θανάτους των άτυχων αρχαιολόγων.

Στις αρχές Αυγούστου του 1965, ένα μάλλον τυχαίο γεγονός ανέτρεψε τις πεποιθήσεις και τις δεισιδαιμονίες, που έθρεψαν για χρόνια τον άγριο αυτόν θρύλο. Ο Αμερικανός ιατρός Λάγκε, του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, επισκέφτηκε τον αρχαιολογικό χώρο της Άνω Αιγύπτου και κλήθηκε επειγόντως να εξετάσει έναν εργάτη.

Ο συγκεκριμένος εργάτης είχε διεισδύσει στον τάφο του Τουταγχαμών και υπέφερε από πολύ υψηλό πυρετό, πράγμα που τον έθετε αυτομάτως υποψήφιο ως ένα από τα πιθανά θύματα της «κατάρας». Ο Λάγκε πήρε δείγματα βακίλων από τον ασθενή και μετά την εξέταση τους, τον υπέβαλλε σε θεραπεία χρυσομυκίνης, η οποία κατόρθωσε να του σώσει τη ζωή.

Συνεχίζοντας τις μελέτες του, ο Αμερικανός ιατρός κατέληξε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η θρυλούμενη «κατάρα των Φαραώ» δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η ασθένεια ιστοπλάσμωση ή αλλιώς η λεγόμενη «ασθένεια των σπηλαίων».

Η ιστοπλάσμωση είναι μια μυκητιασική αναπνευστική νόσος, που προκαλείται από τον μύκητα Histoplasma capsulatum. Ο μύκητας αυτός βρίσκεται σε έδαφος με πλούσιο οργανικό περιεχόμενο, όπως περιττώματα πουλιών και άλλων οργανισμών.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», στις 20/08/1965…