Ανθρωπόμορφος από το τη μέση και πάνω, τραγόμορφος από τη μέση και κάτω. Άσχημος στο πρόσωπο, γεμάτος με χοντρές τρίχες, καμπούρα, γένι, μυτερά αυτιά και κέρατα τράγου. Αυτή είναι η μορφή του θεού Πάνα, μίας αρχαιοελληνικής θεότητας η οποία ονομάτισε και τη λέξη «πανικός».
Ο Πάνας ήταν μία δευτερεύουσα μεν θεότητα η οποία όμως είχε πολύ μεγάλη σημασία στην καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων, μιας και ήταν αυτός που έφερνε την ανθρώπινη φύση κοντά στη ζωώδη πλευρά της, ενώ ταυτόχρονα ήταν ο προστάτης κτηνοτρόφων, κυνηγών, αλιέων και κυρίως των βοσκών.
Σπουδαία ανακάλυψη: Βρέθηκε επιγραφή που ήταν αφιερωμένη σε Ρωμαίο Αυτοκράτορα σε αρχαία ελληνική πόλη – Η σύνδεσή της με τον Μέγα Αλέξανδρο
Συνήθως ο θεός Πάνας απεικονίζεται ως ένα υπερσεξουαλικό ον το οποίο έχει ακραίες σεξουαλικές ορμές και διαρκώς βρίσκεται σε οίστρο. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ συχνά να γεμίζει με πανικό βοσκοπούλες που τύχαινε να περπατούν μόνες και αμέριμνες στις εξοχές. Αυτή είναι και η πρώτη προσπάθεια ερμηνείας της σχέσης που έχει ο Πάνας με τη λέξη «πανικός».
Υπάρχει όμως και μία δεύτερη που συνδέει τη λέξη αυτή με το συναίσθημα που είχε η μητέρα του, η νύφη Δρυόπη (πατέρας του ήταν ο Ερμής), όταν γέννησε και αντίκρυσε το πολύ άσχημο νεογνό της. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ούρλιαξε από φόβο και έτρεξε μακριά εγκαταλείποντάς τον, με αποτέλεσμα να αναλάβει την ανατροφή του ο Ερμής.
Στην πορεία των αιώνων ο Πάνας συνδέθηκε με την απλότητα και την ευτυχία της ζωής στη φύση, δηλαδή με το σεξ, τη διασκέδαση, την αναπόληση και τη σύνδεση του ανθρώπου με τη φύση. Όλα αυτά όμως μέχρι την έλευση του Χριστιανισμού που έφτιαξε μία τελείως διαφορετική πρόσληψη.
Ο Πάνας ήδη από τα χρόνια της ύστερης αρχαιότητας απέκτησε την υπόσταση μίας δαιμονική μορφής η οποία συνέχισε να συμβολίζει την υπαίθρια ζωή αλλά όχι με την ιδεατή μορφή του παρελθόντος. Περισσότερο ως μία διαστρεβλωμένη εκδοχή ανηθικότητας που βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην Κόλαση παρά στον Παράδεισο.
Έτσι, η χριστιανική μυθολογία πήρε τον τραγόμορφο θεό και τις απεικονίσεις του και τις συνέδεσε με τον Διάβολο. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και τον λόγο που ακόμα και σήμερα η πιο συχνά απεικόνιση του Διαβόλου είναι αυτή με τα κέρατα, την ουρά και τα πόδια τράγου.
