Οι επαφές με τους νεκρούς συμβαίνουν παγκοσμίως και σε όλα τα στάδια της ιστορίας και έχουν διάφορες μορφές. Ως όνειρα, οράματα ενώ είμαστε ξύπνιοι, ακουστικές φαντασιώσεις (;) και όλα αυτά γίνονται είτε αυθόρμητα είτε προκαλούνται μέσω καταστάσεων έκστασης.

Σε πολλές κουλτούρες,τα πνεύματα των νεκρών καλούνται μέσω τελετών για να συνεισφέρουν με την σοφία τους,τις συμβουλές τους και την γνώση για τα μελλούμενα.

Σε κρίσιμες στιγμές,οι ίδιοι οι νεκροί φαίνεται να προωθούν την επικοινωνία τους χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο έτσι ώστε να γίνουν αντιληπτοί και αποτελεσματικοί.

Από τη στιγμή της εμφάνισης της ηλεκτρομαγνητικής τεχνολογίας, μυστηριώδη μηνύματα έχουν μεταδοθεί μέσω τηλεγράφου, φωνογράφου ,ραδιοφώνου, τηλεοράσεως κλπ. Στις αρχές του 20ου αιώνα, κάποιοι ερευνητές κατασκεύασαν μερικές συσκευές με την ελπίδα να αποτυπώσουν τις φωνές των νεκρών.

Ο Thomas Alva Edison,του οποίου οι γονείς ήταν πνευματιστές, είχε την πεποίθηση πώς θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια τηλεφωνική συσκευή που θα συνέδεε τον κόσμο των ζωντανών με αυτόν των νεκρών. Βεβαίωσε ότι είχε αρχίσει να δουλεύει επάνω σε μια τέτοια συσκευή η οποία όπως φαίνεται δεν ολοκληρώθηκε ποτέ διότι πέθανε.

Πειράματα με τα «Ψυχικά Τηλέφωνα» έγιναν στην δεκαετία του ’40 στην Αγγλία και τις Η.Π.Α.

Το ενδιαφέρον για το φαινόμενο συνεχίστηκε την δεκαετία του ’60, όταν οι ερευνητές εστίασαν στα συμπεράσματα/ευρήματα του Dr. Konstantin Raudive που καταδείκνυαν ότι οι φωνές των πνευμάτων μπορούσαν να καταγραφούν σε ηλεκτρομαγνητική ταινία.

Ένα περίεργο φαινόμενο στη σύγχρονη ιστορία είναι η επικοινωνία των νεκρών μέσω του τηλεφώνου.

Σπάνια είναι τα περιστατικά τηλεφωνημάτων από τους νεκρούς και συχνά χωρίς κάποια λογική εξήγηση. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για ανθρώπους που είχαν στο παρελθόν στενή συναισθηματική σχέση.Σύζυγοι,γονείς και παιδιά,αδέλφια και πιο σπάνια φίλοι ή άλλοι συγγενείς. Οι περισσότερες επαφές είναι εκ προθέσεως τηλεφωνήματα που προκλήθηκαν από τους ίδιους τους νεκρούς για να μεταφέρουν κάποιο μήνυμα σχετικά με κάποιον επερχόμενο κίνδυνο ή να δώσουν χρήσιμες πληροφορίες που οι ζωντανοί χρειάζονται προκειμένου να ανταπεξέλθουν σε μια δύσκολη κατάσταση.

Για παράδειγμα, ο πατέρας της ηθοποιού Ida Lupino ο οποίος είχε πεθάνει στο Λονδίνο κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ’’τηλεφώνησε’’ στην κόρη του έξι μήνες μετά τον θάνατό του και της έδωσε πληροφορίες σχετικά με την τοποθεσία που βρίσκονταν κάποια σημαντικά έγγραφα που είχαν να κάνουν με την περιουσία του. Να σημειώσουμε ότι μέχρι τότε δεν είχε βρεθεί η διαθήκη του ή κάποιο έγγραφο σχετικά με τους αποδέκτες των περιουσιακών του στοιχείων. Μερικά τηλεφωνήματα δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, πέρα από την ανάγκη του αποθανόντος να επικοινωνήσει με τους δικούς του ανθρώπους. Αυτά συνήθως συμβαίνουν σε συγκινησιακά φορτισμένες ημέρες όπως κάποια επέτειος, η ημέρα της Μητέρας ή του Πατέρα,γενέθλια,ονομαστική εορτή κλπ. Σε ένα τέτοιο ‘’τηλεφώνημα επετείου’’ συνήθως οι νεκροί δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να επαναλαμβάνουν μια φράση ξανά και ξανά,όπως “Γεια σου Μαμά,εσύ είσαι” ;

Τα άτομα που έχουν λάβει τηλεφωνήματα από τους νεκρούς,αναφέρουν ότι η φωνή τους είναι ακριβώς η ίδια με τη φωνή που είχαν και όταν ζούσαν. Το κουδούνισμα του τηλεφώνου όταν χτυπάει είναι συνήθως κανονικό αν και σε μερικές περιπτώσεις ακούγεται λίγο περίεργα.Σε πολλές περιπτώσεις η ποιότητα της σύνδεσης είναι κακή, με αρκετούς θορύβους στη γραμμή. Συνήθως η φωνή του αποθανόντος ακούγεται πολύ χαμηλή και ξεθωριασμένη και όσο περισσότερο κρατάει η… “συνομιλία” , τόσο πιο ασθενική και παραμορφωμένη ακούγεται.Μερικές φορές η φωνή σιγά-σιγά σβήνει μέχρι να σιγήσει εντελώς ενώ η γραμμή παραμένει ανοικτή.Άλλες φορές η κλήση τερματίζεται από τον νεκρό και ο καλούμενος ακούει το κλείσιμο του ακουστικού ενώ άλλες φορές η γραμμή απλά νεκρώνει. Εάν ο καλούμενος συνειδητοποιήσει ότι αυτός που τον κάλεσε είναι κάποιος που έχει πεθάνει, σίγουρα σοκάρεται και αμέσως κλείνει το τηλέφωνο ενώ όταν δεν το γνωρίζει η “συζήτηση” μπορεί να διαρκέσει ακόμη και μισή ώρα. Τηλεφωνήματα μπορούν να γίνουν αντίστροφα και από τους ζωντανούς προς τους νεκρούς.

Σε μια τέτοια περίπτωση, μια γυναίκα ονειρεύτηκε μια φίλη της που είχε να τη δει αρκετά χρόνια.Στο άσχημο αυτό όνειρο, έβλεπε τη φίλη της να γλιστράει μέσα σε μια πισίνα αίματος.Όταν ξύπνησε σκέφτηκε πως το όνειρο είναι ένας κακός οιωνός και τηλεφώνησε στην φίλη της να δει αν είναι καλά. Ανακουφίστηκε όταν στην άλλη άκρη της γραμμής άκουσε τη φωνή της φίλης να της λέει ότι απλά είχε μπει για λίγο καιρό στο νοσοκομείο, πήρε εξιτήριο και θα ξαναέμπαινε σε λίγες ημέρες. Όταν η γυναίκα εξέφρασε την επιθυμία της να την επισκεφτεί πριν εισαχθεί ξανά στο νοσοκομείο, αυτή αρνήθηκε ευγενικά και είπε ότι θα της τηλεφωνούσε αργότερα. Το τηλεφώνημα αυτό δεν έγινε ποτέ,και μετά από λίγες ώρες η γυναίκα την ξαναπήρε τηλέφωνο όπου το σήκωσε κάποιος συγγενής και της είπε πως η φίλη της είναι πεθαμένη εδώ και έξι μήνες. Να αναφέρουμε πως πολλά από τα τηλεφωνήματα συμβαίνουν μέσα σε 24 ώρες από τον θάνατο του ανθρώπου. Τα συντομότερα σε διάρκεια τηλεφωνήματα προέρχονται από αυτούς που είναι νεκροί τις τελευταίες επτά ημέρες,ενώ περισσότερο διαρκούν όσα γίνονται από αυτούς που είναι νεκροί για μερικούς μήνες.

Αρκετές θεωρίες υπάρχουν σχετικά με την προέλευση των τηλεφωνημάτων από το υπερπέραν:
α) Πράγματι οι κλήσεις γίνονται από τους νεκρούς οι οποίοι κατά κάποιον ανεξήγητο τρόπο “χειραγωγούν” τους τηλεφωνικούς μηχανισμούς και κυκλώματα.
β) Πρόκειται για “πειράγματα” από ταραχοποιά πνεύματα – γνωστά και ως Poltergeist – τα οποία αρέσκονται στο να παίζουν… παιγνιδάκια με τους ανθρώπους!
γ) Είναι φαινόμενο ψυχοκινητικών ενεργειών που υποσυνείδητα δημιουργούνται από το ίδιο το άτομο που δέχεται το τηλεφώνημα και το οποίο έχοντας κάποια στιγμή την έντονη επιθυμία να μπορούσε να μιλήσει με κάποιον νεκρό συγγενή του, δημιουργεί ένα είδος παραληρηματικής εμπειρίας.
δ) Το όλο φαινόμενο/γεγονός είναι απλά δημιούργημα του ατόμου.

Κάποια άτομα που ισχυρίζονται ότι είχαν συνάντηση με ΑΤΙΑ, αναφέρουν ότι έλαβαν ενοχλητικά τηλεφωνήματα μόλις γύρισαν στο σπίτι, ή μια με δυο ημέρες μετά το περιστατικό και συνήθως πριν ο μάρτυρας προλάβει να μοιραστεί την εμπειρία του με άλλους. Το τηλέφωνο που τους κάλεσε είχε φυσικά απόκρυψη ή όταν φαινόταν δεν αντιστοιχούσε σε κάποιον αριθμό στον επίσημο τηλεφωνικό κατάλογο. Η άγνωστη φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής τους προειδοποιούσε να μην μιλήσουν πουθενά για το περιστατικό και να “ξεχάσουν” ότι είδαν.