Το 2014 έπαθα ένα πολύ σοβαρό έμφραγμα. Τη στιγμή που ήμουν στην Εντατική, βλέπω να βγαίνω από μια τουρμπίνα, σαν τούνελ, να είμαι ένας άνθρωπος σαν ζελέ και να κολυμπάω στον αέρα.
Δεν έβλεπα πουθενά κανένα ανθρώπινο δημιούργημα. Γύρω μου τα χρώματα ήταν ροζ και ώχρα. Αισθάνθηκα να λέω: «Θεέ μου, τόσο καιρό γιατί δεν το είχα ζήσει αυτό;» Από μακριά είδα τον παράδεισο. Στο βάθος υπήρχε μια πύλη και υπέθεσα ότι ήταν ο παράδεισος. Καθώς έφτανα κοντά του, ακούω: «Γρήγορα, τον χάνουμε». Ηταν η στιγμή που με επανέφεραν. Είχα αυτήν τη μεταθανάτια εμπειρία και έτσι δεν φοβάμαι τον θάνατο.
