![Επιδιορθώνει σπάνια ραδιόφωνα του μεσοπολέμου σε ένα εργαστήρι 40 τ.μ. στα Μεσόγεια [εικόνες]](https://news-on.net/images/posts/February 2018/epidiorthwnei-spania-radiofona-toy-mesopolemoy-se-ena-erghastiri-.webp?7b76f3186deea25f3d027276ed9fec76)
Θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί ότι σε 40 τετραγωνικά μέτρα χωράνε τέσσερις δεκαετίες;
Η «ανάσταση» μιας εποχής Ο κ. Λένης δεν είναι απλά ένας συλλέκτης, δεν μένει στην αγορά και συλλογή ενός ραδιοφώνου, καθώς «αυτό που πραγματικά με κάνει να ξεφεύγω, να περνάω καλά και να ξεχνιέμαι είναι όταν παίρνω ένα ραδιόφωνο και το ανοίγω ολόκληρο. Το καθαρίζω, το επιδιορθώνω, επισκευάζω τυχόν βλάβες και με προσοχή το συναρμολογώ ξανά.
Ξαναγίνονται καινούργια. Όλα παίζουν κανονικά όπως αγοράστηκαν την πρώτη φορά. Εξάλλου, για μένα αυτή είναι η ουσία. Να αναστήσω μια πεθαμένη εποχή. Μην ξεχνάμε ότι το ραδιόφωνο έπαιζε σε κάποιο σπίτι, το στόλιζε, το διακοσμούσε. Ήταν κουλτούρα, πολιτισμός, δεν ήταν ένα απλό αντικείμενο. Με αυτό γλεντούσαν κάποτε κάποιοι άνθρωποι, έκαναν γιορτή. Κάθε ραδιόφωνο έχει τη δική του προσωπικότητά, σχεδιασμό, χρώμα, χαρακτήρα και ύφος».
Τα πιο σπάνια ραδιόφωνα στην συλλογή του κ. Λένη είναι ένα ξύλινο Echophone από το 1926, ένα ραδιόφωνο από την εποχή του Μεσοπολέμου, αλλά και ένα ραδιόφωνο που χρονολογείται το 1939 κι έχει την σβάστικα του Ράιχ. «Και δεν σταματώ εδώ. Δεν υπάρχει όριο», λέει ο κ. Λένης. «Απλά γίνομαι πιο επιλεκτικός, πιο απαιτητικός. Τώρα πια ψάχνω κάτι πιο ιδιαίτερο για να μου τραβήξει το ενδιαφέρον».
Όραμα ένα Μουσείο ραδιοφώνου Όραμά του, να μετατρέψει κάποια στιγμή το εργαστήριό του σε ένα μικρό μουσείο παλιών ραδιοφώνων, ώστε να έχουν την ευκαιρία να δούνε όλα αυτά τα συλλεκτικά κομμάτια όσοι ενδιαφέρονται.
«Κυρίως όμως θα ήθελα να κάνω επισκέψεις σε σχολεία για να δείξω στους μαθητές όλα αυτά που έχω συγκεντρώσει, για να μάθουν ή ακόμη και να εμπνευστούν και να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο αν τους αρέσει όσο σε εμένα».
