Είναι μόλις 35 ετών και ως νέος άνθρωπος, που έχει καταφέρει ήδη να ανέβει πολλά σκαλοπάτια στο μονοπάτι της ζωής.
Δεν μπορεί παρά να πιστεύει πως οι νέοι μπορούν να αποτελέσουν τη βάση και τα θεμέλια για την αλληλοκατανόηση και συνεργασία μεταξύ κρατών και λαών σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει.
Ο Δημήτρης Αξουργός, γιος Ελλήνων μεταναστών που μεγάλωσε στο Ίζερλον αλλά έμελλε να εκλεγεί δήμαρχος της πόλης Σβέρτε, στη βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία της Γερμανίας, με το εντυπωσιακό 56,3%, είναι εκπαιδευτικός και πρωτίστως, όπως λένε συμμαθητές του που θυμούνται τα κοινά σχολικά τους χρόνια, ένας άνθρωπος που πάντα έθετε στόχους και προσπαθούσε να τους πετύχει.
«Υπολογίζω στους νέους, στο να αφυπνίσουμε την αλληλοκατανόηση και να δημιουργηθούν μεταξύ μας φιλίες» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις ελληνογερμανικές σχέσεις ο Γιαννιώτης νέος δήμαρχος του Σβέρτε, που βάζει ψηλά στην "ατζέντα" του τα θέματα της παιδείας, της νεολαίας και του αθλητισμού.
Ο Δημήτρης Αξουργός μίλησε ακόμα για το ενδεχόμενο αδελφοποίησης του Σβέρτε με τη γενέθλια πόλη του, τα Ιωάννινα:
«Θα ήταν φυσικά ένα όνειρο εάν κάποτε η γενέθλια πόλη μου στην Ελλάδα αδελφοποιείτο με το Σβέρτε. Εγώ μόνος μου δεν μπορώ να το αποφασίσω αυτό, αλλά το συμβούλιο της πόλης μου. Το Σβέρτε ήδη έχει αδελφοποιηθεί με εννέα πόλεις σε Γαλλία, Φινλανδία, Ρωσία, Αγγλία, Ιταλία και Πολωνία. Πρωτίστως βλέπω προοπτικές συνεργασίας στους τομείς του τουρισμού, του εμπορίου, του πολιτισμού και του αθλητισμού. Η πόλη μου, για παράδειγμα, βρίσκεται στα όρια της πυκνοκατοικημένης περιοχής του Ρουρ, σχεδόν στο μέσο της Γερμανίας, και είναι ιδανική, επιλέγοντάς την κανείς ως κεντρική αφετηρία, να ταξιδέψει στη χώρα».
Τις προοπικές ενίσχυσης της ελληνογερμανικής συνεργασίας σε τοπικό -και όχι μόνο- επίπεδο
«Το ζητούμενο στις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών, όπως στον θεσμό των αδελφοποιημένων πόλεων, είναι να υπάρξουν «από τη βάση» τα θεμέλια για μία καλή φιλία. Πρωτίστως υπολογίζω στους νέους, στο να «αφυπνίσουμε» την αλληλοκατανόηση και να δημιουργηθούν μεταξύ μας φιλίες.
Θα χαρακτήριζα ως εξαιρετικά καλές τις σχέσεις ανάμεσα στους Γερμανούς και τους συμπολίτες/συμπολίτισσες με ελληνικές ρίζες. Αυτό δεν επηρεάζεται ούτε από τις πολιτικές κρίσεις στο επίπεδο των εκάστοτε κυβερνήσεων».
Τον τουρισμό και τις ελληνικές αξίες που αγαπούν οι Γερμανοί
«Οι Γερμανοί εκτιμούν την Ελλάδα όχι μόνο ως τουριστικό προορισμό ή εξαιτίας της ευρέως διαδεδομένης ελληνικής γαστρονομίας. Ενόψει της οικονομικής κρίσης ενδεχομένως να επηρεάστηκε λίγο η εικόνα (της Ελλάδας), ιδιαίτερα επειδή οι όροι δανειοδότησης δημιούργησαν κάποιες αμφιβολίες στο γερμανικό λαό, προκαλώντας δημόσιες συζητήσεις. Τα σημαντικά επιτεύγματα των Ελλήνων, όπως η Δημοκρατία και η Φιλοσοφία, εμπλουτίζουν ακόμη και σήμερα το γερμανικό κράτος, κι αυτό ελπίζω ακόμη για απροσδιόριστο χρόνο στο μέλλον».
Την Ελλάδα και την κρίση
«Εάν τόσο η Ελλάδα όσο και η Ευρώπη βάλουν τις σωστές βάσεις -στην κατεύθυνση της συνέχισης των μεταρρυθμίσεων και της πραγματοποίησης επενδύσεων- είμαι βέβαιος ότι η χώρα θα ξεπεράσει την κρίση».
Τις καλές πρακτικές στη γερμανική Αυτοδιοίκηση που θα μπορούσαν να αποτελέσουν "μοντέλο"
«Οι κοινότητες στη Γερμανία είναι υπεύθυνες, η καθεμία, για όλα τα καθήκοντα που άπτονται των δήμων. Αυτό επιτρέπει να διαμορφώνουν πρωτοβουλίες/πολιτικές με δική τους ευθύνη και προσδίδει στις κοινότητες, στην ολότητά τους, ένα ειδικό βάρος, έναντι των άλλων βαθμίδων διοίκησης, όπως τα κρατίδια και η ομοσπονδία. Αυτό το μοντέλο θα μπορούσε να είναι ενδιαφέρον και για την Ελλάδα. Η ενίσχυση των κοινοτήτων στη Γερμανία αποδείχθηκε πως έχει εδραιωθεί. Τα προβλήματα και οι τρόποι επίλυσής τους γίνονται επί τόπου πιο εύκολα αντιληπτά και επιλύονται πιο εύκολα. Γι' αυτό όμως θα πρέπει να διατεθούν χρήματα στις κοινότητες».
Την ενσωμάτωση των προσφύγων στις τοπικές κοινωνίες
«Η ενσωμάτωση και η συναναστροφή με πρόσφυγες αποτελεί και στη δική μου πόλη προτεραιότητα. Χωρίς τους πολυάριθμους εθελοντές -που εργάστηκαν κατά τρόπο υποδειγματικό, όχι μόνο το 2015, όταν ήρθαν πολλοί πρόσφυγες στη Γερμανία προς την κατεύθυνση της επίτευξης με τον καλύτερο δυνατό τρόπο της προσαρμογής τους σε μία ξένη χώρα- δεν θα ήταν εφικτό το κοινωνικό μας καθήκον της ενσωμάτωσης. Οφείλουμε πρωτίστως να εντοπίσουμε τα αίτια της προσφυγιάς, διότι στη συνέχεια δεν θα τεθεί το θέμα των λεγόμενων «ανώτατων ορίων» (σ.σ. στην υποδοχή προσφύγων)».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
