IEΡO KOINOBIO ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ ΠΑΙΟΝΙΑΣ ΚΙΛΚΙΣ
ΟΜΙΛΙΑ ΟΜΟΤΙΜΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑΣ
ΣΤΑΥΡΟΥ Ι. ΜΠΑΛΟΓΙΑΝΝΗ

«Μορφολογικές καί λειτουργικές διαφορές τοῦ ἐγκεφάλου στά δύο φύλα»

Εἶναι γνωστή ἡ ἐπιχειρούμενη ψυχοσωματική ἅλωση τῶν παιδιῶν μας διά τοῦ κατεπειγόντως προωθουμένου αἰσχροῦ θεματικοῦ ἄξονα «Ἔμφυλες ταυτότητες» (δηλαδή, ἐλεύθερη ἐπιλογή φύλου). Ἐπίσης γνωστή τυγχάνει ἡ συνακόλουθη, ἐξίσου ὀλέθρια, νομοθέτηση δυνατό-τητας «διόρθωσης» φύλου, μάλιστα ἀπό τήν ἡλικία τῶν δεκαπέντε ἐτῶν, ἀπό τό –ὑπάκουο δυστυχῶς στά κελεύσματα τῆς Παγκοσμιοποίησης– Κοινοβούλιο τῶν Ἑλλήνων. Μέ ἀφορμή τά ἀνωτέρω, τό Ἱερό Κοινόβιο τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου διοργάνωσε ἐκδήλωση μέ ὁμιλητή τόν διεθνοῦς φήμης Ὁμότιμο Καθηγητή Νευρολογίας Α.Π.Θ. κ.Σταῦρο Ἰ.Μπαλογιάννη. Τό θέμα τῆς ὁμιλίας του, «Μορφολογικές καί λειτουργικές διαφορές τοῦ ἐγκεφάλου στά δύο φύλα», ἀποτελοῦσε μιά ἀπάντηση τῆς Ἐπιστήμης στίς ἀνωτέρω προκλήσεις.

Ὁ ἐκλεκτός προσκεκλημένος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου, μέσα στήν κατάμεστη αἴθουσα τοῦ μεγάλου Ἀρχονταρικιοῦ, κατέθεσε τήν ἀδιαμφι-σβήτητη ἀπάντηση τῆς Ἐπιστήμης γύρω ἀπό τό θέμα αὐτό, ὅτι δηλαδή τό φύλο τοῦ ἀνθρώπου καθορίζεται ἀπό τόν ἐγκέφαλο καί ὅτι ὑπάρχει μεγάλη διαφορά ἀνάμεσα στόν ἀνδρικό καί τόν γυναικεῖο ἐγκέφαλο.

Μπροστά σέ ἕνα ἀκροατήριο πού τόν παρακολουθοῦσε μέ μεγάλη προσοχή καί ἀμείωτο ἐνδιαφέρον, ὁ κύριος Καθηγητής παρουσίασε τήν ὁμιλία του μέ τεκμηριωμένο ἐπιστημονικό λόγο καί ἀδιάσειστη ἐπιχειρη-ματολογία, ἡ ὁποία στηριζόταν σέ πολυχρόνιες ἰατρικές ἔρευνες καί συμπεράσματα, τόσο δικά του ὅσο καί ἄλλων ἐξίσου ἀναγνωρισμένων ἐπιστημόνων,  ὅλα κατοχυρωμένα πάνω σέ μιά πλούσια καί ἐκτενῆ ξένη βιβλιογραφία. Ἡ ἐπιστημονική του συγκρότηση, τό κῦρος του, ὁ πρᾶος καί μειλίχιος τρόπος παρουσίασης τῶν συμπερασμάτων του, οἱ ἀπεριό-ριστες γνώσεις του ἐπί τοῦ ἀντικειμένου τῆς Νευρολογίας, τῆς Νευρο-παθολογίας, τῆς Ψυχιατρικῆς, τά 26 βιβλία πού συνέγραψε, οἱ 700 ἐπι-στημονικές ἐργασίες πού ἐξεπόνησε, ἡ συμμετοχή του σέ 590 ἐπιστημο-νικά συνέδρια, ἦσαν ἐκ προοιμίου τά ἐχέγγυα γιά τήν ἐπακολουθήσασα ἀπάντηση-καταπέλτη στήν ἐπιχειρούμενη ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καί ὀντολογίας, ἐνάντια στόν ἐπιχειρούμενο ἐκμαυλισμό τῶν ἑλληνοπαίδων.

Ὁ κύριος Καθηγητής, ἀφοῦ εὐχαρίστησε γιά τήν τιμητική πρός αὐτόν πρόσκληση νά ἀναπτύξει ἕνα ἐπίκαιρο θέμα, ἄρχισε τήν ὁμιλία του διατυπώνοντας μιά ἐλπιδοφόρα εὐχή. Ὅπως κάθε ἀσθένεια, εἶπε, ἔχει καί τήν ἴαση, ἐλπίζω, καί αὐτή ἡ φοβερή ἠθική ἀσθένεια νά βρεῖ τήν ἴασή της πολύ γρήγορα καί νά ἐπικρατήσει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ στή χώρα μας, στίς καρδιές μας, στή σκέψη μας, εὔχομαι καί σέ ὅλον τόν κόσμο.

Ἐν πρώτοις ἀναφέρθηκε στόν σοφό ἰατρό τοῦ 6ου αἰ. π.Χ., τόν Ἀλκμαί-ωνα τόν Κροτωνιάτη. Ἦταν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος στόν κόσμο, τόνισε, πού εἶπε ὅτι τά πάντα στόν ἄνθρωπο τά κατευθύνει ὁ ἐγκέφαλος. Καί μάλιστα ὅτι τό φύλο τοῦ ἀνθρώπου καθορίζεται ἀπό τόν ἐγκέφαλο, ὅτι ὑπάρχει μεγάλη διαφορά ἀνάμεσα στόν ἀνδρικό καί τόν γυναικεῖο ἐγκέφαλο, ὅσον ἀφορᾶ στό συναίσθημα, στή συμπεριφορά, στίς ἐκδη-λώσεις, στόν τρόπο τῆς σκέψεως. Ὄντως τό φύλο τοῦ ἀνθρώπου καθορίζεται ἀπό τόν ἐγκέφαλο ἀπό πολύ νωρίς, πρίν ἀκόμη διαμορ-φωθοῦν τά πρωτογενῆ καί δευτερογενῆ χαρακτηριστικά τοῦ φύλου. Ὁ ἐγκέφαλος ἔχει ἐγχαράξει, ἔχει ἐγγράψει ἀπό πολύ νωρίς, μέ πολύ μεγάλη ἀκρίβεια ἐπάνω σέ ὅλες τίς δομές του, τόν χαρακτήρα, τήν προσωπικότητα, τή λειτουργικότητα καί τήν συμπεριφορά τοῦ ἄρρενος καί τοῦ θήλεος.

Ὁ κ.Μπαλογιάννης ὑποστήριξε μέ ἔμφαση ὅτι ὁ ἐγκέφαλος εἶναι ἕνα πάρα πολύ σοφό ὄργανο. Ἄν τόν κρατήσουμε στά χέρια μας καί τόν δοῦμε, καταλαβαίνουμε ὅτι ὅλη ἡ ἔκφραση τῆς ἀγάπης καί τῆς σοφίας τοῦ Κυρίου εἶναι σαφῶς ἐγχαραγμένη ἐπάνω στίς ἐπιφάνειες τοῦ ἐγκεφάλου. Ὅσο ἀσχολεῖται κανείς μέ τόν ἐγκέφαλο, τόσο ἀνοίγει διάπλατα τό βιβλίο τῆς σοφίας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Καί τόσο βλέπει τό μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς ἀγάπης καί τήν ἀπεραντοσύνη αὐτῆς τῆς ἀγάπης! Μιᾶς ἀγάπης πού εἶναι πολύ μεγαλύτερη ἀπό ὅλους τούς ὠκεανούς τῆς γῆς! Ἔτσι μέ αὐτήν τήν ἀγάπη ἔχει πλασθεῖ ὁ ἐγκέφαλος τοῦ ἀνθρώπου. Καί διαφέρει ἐξυπαρχῆς στόν ἄνδρα καί στήν γυναίκα.

Ὁ κύριος Καθηγητής ἐπεσήμανε ὅτι ἀπό τό 1974 μέχρι τό 2011 μελέτησε περισσότερους ἀπό 4.000 ἐγκεφάλους. Ἦταν μιά διεξοδική μελέτη πού ἔγινε μέ τό ὀπτικό καί πολύ περισσότερο μέ τό ἠλεκτρονικό μικροσκόπιο. Αὐτό τοῦ ἔδωσε τή δυνατότητα νά δεῖ, ὅπως εἶπε, πόσο διαφέρει ἀκριβῶς ὁ ἀνδρικός ἀπό τόν γυναικεῖο ἐγκέφαλο. Πολλές φορές μάλιστα, ὅπως ὁμολόγησε, εἶχε τήν αἴσθηση ὅτι οἱ διαπιστώσεις αὐτές πού εἶχε κάνει πιθανόν νά τόν εἶχαν ὁδηγήσει σέ ἕνα ἀκραῖο συμπέρασμα, ἀλλά μιά πληθώρα νεότερων διαπιστώσεων, τό ἔτος 2017, ἦρθαν νά ἐπιβεβαιώσουν ἀκριβῶς αὐτές τίς ἀρχικές διαπιστώσεις, ὅτι δηλαδή ὁ ἐγκέφαλος διαφέρει στά δύο φύλα…

Ὁ ἐγκρατής τῆς Νευρολογίας Καθηγητής ἀπαρίθμησε λεπτομερῶς πλῆθος μορφολογικῶν καί λειτουργικων διαφορῶν μεταξύ τοῦ ἐγκεφά-λου τῶν δύο φύλων. Ὁ ὄγκος, ἡ ἔκτασις καί ἡ ἐπιφάνεια τοῦ ἐγκεφάλου εἶναι μεγαλύτερη ἐπί τοῦ ἄρρενος. Ὁ γυναικεῖος ἐγκέφαλος εἶναι παχύτερος ὡς πρός τόν ἐγκεφαλικό φλοιό. Δεν εἶναι εὐρύτερος ὅμως ὡς πρός τήν ἀναπτυσσόμενη ἐπιφάνεια. Μέσα στίς στιβάδες ἀναπτύσ-σονται πάρα πολλά δίκτυα, κυκλώματα, πού παίρνουν μιά πληροφορία, τήν ἐπανατροφοδοτοῦν, ἀνακυκλώνουν, καταστέλλουν, τροποποιοῦν. Διαφέρουν τά κέντρα μεταξύ ἀνδρῶν γυναικῶν,  ὡς πρός τήν θέση τους πολλές φορές, ὡς πρός τόν τρόπο λειτουργίας, ὡς πρός τόν τρόπο συνδέ-σεως μεταξύ τους, ὡς πρός τόν τρόπο ἐκφράσεως κάθε λειτουργικοῦ στοιχείου.

Μόλις γεννᾶται ὁ ἄνθρωπος ἔχει στόν ἐγκέφαλό του 210 κέντρα καλῶς ὁλοκληρωμένα, ὀργανωμένα. Εἶναι προεγγεγραμμένες ὅλες οἱ λειτουρ-γίες τοῦ ἐγκεφάλου στά κέντρα αὐτά. Αὐτά τά κέντρα, κατά τή διάρκεια τῆς παιδείας, ἀναπτύσσονται. Ἀργότερα στήν ἡλικία τῆς ὡριμάνσεως καί ὅταν τό ἄτομο ἔχει μιά ἀρκετά ἐξειδικευμένη παιδεία, τά κέντρα ξεπερ-νοῦν τίς 2.000.

Τά δύο ἡμισφαίρια συνδέονται καλύτερα στή γυναίκα ἀπ᾿ ὅ,τι στόν ἄνδρα. Τό κάθε ἡμισφαίριο συνδέεται καλύτερα στόν ἄνδρα ἀπό πλευ-ρᾶς συνδέσεως περιοχῆς πρός περιοχήν ἀπ᾿ ὅ,τι στή γυναίκα.  Ὑπάρχει διαφορά στή διαμόρφωση τῶν τοπικῶν νευρωνικῶν δικτύων. Κατ᾿ ἐπέκταση ὑπάρχει σαφής διαφορά ὠς πρός τήν ἀνάπτυξη τῶν ἐπιμέρους κέντρων.

Μελέτες τοῦ 2017, ἔχουν ἀποδείξει πώς ὅλες αὐτές οἱ φλοιϊκές περιοχές πού συνδέονται μέ πολλά ἑκατομμύρια νευρικῶν ἰνῶν, συνδέο-νται μέ διαφορετικό τρόπο στόν ἄνδρα καί διαφορετικό τρόπο στή γυναίκα.

Ἡ λειτουργία ἐκφράσεως, λόγου, κίνησης, συμπεριφορᾶς, ἐντοπίζεται κυρίως στό ἀριστερό ἡμισφαίριο στούς δεξιόχειρες. Συναίσθημα, ἐσωτε-ρικός λόγος, ἐσωτερικός διάλογος ἐντοπίζονται στό δεξιό ἡμισφαίριο. Τό ἕνα ἡμισφαίριο εἶναι αὐτό πού ἐκφράζει τόν ἄνθρωπο μέσα στόν κοινωνικό χῶρο καί τό ἄλλο εἶναι αὐτό πού τοῦ ἐπιτρέπει νά ἀναπτύσσει ἕναν ἐσωτερικό χῶρο. Στόν ἄνδρα καί ἡ ἐξωτερίκευσις εἶναι σαφῶς ἐκπεφρασμένη παραπάνω καί ὁ ἐσωτερικός χῶρος μιᾶς ἐμβαθύνσεως εἶναι ἐπίσης μεγαλύτερος.

Τά δύο ἡμισφαίρια στή γυναίκα λειτουργοῦν πάρα πολύ καλά σάν ἑνότητα. Ἡ γυναίκα εἶναι μητέρα καί πρέπει νά συνδυάσει τό συναί-σθημά της μέ τήν ἔκφραση αὐτοῦ τοῦ συναισθήματος, νά συνδυάσει τά ἐσωτερικά βιώματα μέ τήν ἐξωτερίκευση στά παιδιά της, γι᾿ αὐτό πάρα πολύ σοφά ὑπάρχει αὐτή ἡ διαφορετική συνδεσμολογία μεταξύ ἀνδρός καί γυναικός.

Τά κέντρα τοῦ ἐγκεφάλου ἀναπτύσσονται. Δέν ἔχουν στατικότητα. Ἕνα κέντρο δέν σημαίνει ὅτι θά παραμείνει πάντα στό ἴδιο σημεῖο, μετακι-νεῖται, καί μετακινεῖται ἀνάλογα μέ τήν παιδεία καί τά ἐναύσματα πού ἔχει τό ἄτομο. Ἕνας πού μαθαίνει βυζαντινή μουσική, ἀναπτύσσει τό κέντρο τῆς μουσικῆς στόν κροταφικό λοβό· ὅταν μαθαίνει πολύ καλά τή βυζαντινή, ὅταν τήν ἀγαπάει πολύ βαθιά, τότε ἀναπτύσσεται καί ἐπεκτεί-νεται τό κέντρο σέ περιοχές τοῦ μετωπιαίου λοβοῦ· κι ὅταν ζεῖ γιά τήν βυζαντινή μουσική, τότε μεταφέρεται τό κέντρο αὐτό ἀπό τό δεξιό ἡμι-σφαίριο στό ἀριστερό ἡμισφαίριο. Καί ἔτσι ὅλος ὁ ἐγκέφαλος ζεῖ αὐτό τό πνεῦμα, τό κλίμα, τήν ὡραιότητα τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς.

Οἱ λειτουργίες αὐτές λαμβάνουν χώρα σέ ὅλο τόν ἐγκέφαλο. Ὁ ἐγκέ-φαλος εἶναι ἕνα δίκτυο πυκνότατο· νευρικά κύτταρα καί νευρικές ἴνες διαπλέκονται πολυαρίθμως μεταξύ τους. Ὑπολογίζουμε πώς ὁ ἐγκέφαλος ἔχει 6 x 10¹⁴ κύτταρα. Ὁ δέ ἀριθμός τῶν νευρωνικῶν ἰνῶν εἶναι ἄπειρος.

Ὁ ἐγκέφαλος ἔχει ἰδιαίτερη πλαστικότητα. Ὅσο καλλιεργεῖται ὁ ἐγκέ-φαλος, τόσο αὐξάνονται περισσότερο οἱ νευρικές ἴνες καί οἱ συνδέσεις. Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος βρεθεῖ σέ χῶρο ἐπιστημονικής σκέψης, τότε παρά-γονται καινούργιες συνάψεις. Συνεχίζεται ἡ δημουργία συνδέσεων. Θά τοῦ ἐπέτρεπαν νά ζεῖ 500 χρόνια μέ πλήρη διαύγεια.

Ἡ κάμψις τῶν λειτουργιῶν μετά ἀπό κάποια ἡλικία δέν ὀφείλεται στή δομή τοῦ ἐγκεφάλου. Ὀφείλεται σέ τρόπο ζωῆς, ἀγωνία, ἄγχος, ὁρισμέ-νες ἕξεις, κοινωνικό στρές, ἀρνητικά συναισθήματα πού ἀποτρέπουν τήν πλαστικότητα τοῦ ἐγκεφάλου καί τή συναπτογένεση. Ἡ κάμψις τῶν νοητικῶν λειτουργικῶν δέν ἔχει σχέση μέ τό γῆρας, δέν γερνάει -νοητικά τουλάχιστον- ποτέ. Ἔχει σχέση μέ τόν τρόπο πού ἀξιολογεῖ τή ζωή του,  δίνει ἀξία στή ζωή του, στήν κάθε στιγμή τῆς ζωῆς του.

Ἡ διαφορά πάχους δέν περιορίζεται μόνον στά βασικά κέντρα τοῦ ἐγκεφάλου (μνήμη κρίση, ἀντίληψη, συναίσθημα) ἀλλά ἐπεκτείνεται καί σέ ἕνα πολύ καλά ὀργανωμένο τμῆμα τοῦ ἐγκεφάλου, τήν παρεγκε-φαλίδα.

Μεγάλη διαφορά ὑπάρχει καί στήν ἔσω ἐπιφάνεια τοῦ μετωπιαίου λοβοῦ, ἐπιφάνεια πού ἀναλύει καί ἀξιολογεῖ τήν ἀξία ὅλων τῶν προσ-λαμβανομένων παραστάσεων. Συντάσσει σέ ἕνα σχῆμα ἐκτελέσεως, συμπεριφορᾶς ὅλα αὐτα τά πορίσματα πού ἀπορρέουν. Εἶναι ἡ ἐπιφά-νεια λήψεως ἀποφάσεων. Εἶναι ἐγγεγραμμένη, κωδικοποιημένη ἤδη στόν ἐγκέφαλο. Εἶναι καλύτερα ὀργανωμένη ἐπί τοῦ ἀνδρός. Ἡ δυνα-τότης νά ἡγεῖται ὁ ἄνδρας εἶναι ἐγγεγραμμένη σέ αὐτές τίς περιοχές. Ὁ ἀνδρικός ἐγκεφαλος εἶναι ἔτσι φτιαγμένος, ὥστε τό σύνολο τῶν στοιχείων πού ἔχει δεχθεῖ νά τά ἐκφράζει μέ μιά ἡγετική συμπεριφορά.

Ἄλλη διαφορά ὑπάρχει στόν ἱππόκαμπο, στήν περιοχή μνήμης CA1. Ἐκεῖ ἐναποτίθενται ὅλες οἱ μνημονικές ἐγχαράξεις ἀπό τά ὀπτικά, ἀκου-στικά ἐρεθίσματα, ἀπό τίς ἐμπειρίες.  Ἐκεῖ εἶναι καί ἡ τοπογραφική μνήμη. Ἐκεῖ γίνεται ἐπιλογή τῶν μνημονικῶν ἐγχαράξεων. Ἄλλες κρίνο-νται ἀπό τόν ἄνδρα ὡς κεφαλαιώδεις καί ἄλλες ἀπό τή γυναίκα. Γιά μιά γυναίκα κεφαλαιῶδες εἶναι ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τά παιδιά της. Ἡ γυναίκα θυμᾶται γεγονότα ἐπικαλυμμένα μέ συναισθηματικό μανδύα. Ὁ ἄνδρας θυμᾶται γεγονότα μέ ἀντικειμενική ἐκτίμηση αὐτῶν.

CA3 περιοχή: ἐκεῖ γίνεται ἡ διαφοροποίησις μεταξύ ἀνδρός καί γυναι-κός, ἡ ἀξιολόγησις τῶν γεγονότων. Στόν ἄνδρα οἱ πληροφορίες μεταφέ-ρονται στόν μετωπιαῖο λοβό καί γίνονται τό ὑπόβαθρο, τό πρότυπο γιά τήν ζωή του, ἐνῶ στή γυναίκα μεταφέρονται στήν κάτω ἐπιφάνεια τοῦ κροταφικοῦ λοβοῦ καί γίνονται τύπος, μέτρο μέσα στά πλαίσια τῆς μητρότητος. Στή γυναίκα ὑπάρχει ἕνα πολύ πυκνό ἱπποκαμποκροταφικό πλέγμα. Πολύ πυκνό ἱπποκαμπομετωπιαῖο πλέγμα ὑπάρχει στόν ἄνδρα: αὐτά μποροῦμε νά τά ἐκτιμήσουμε καί ποσοτικά καί νά βγάλουμε γραφικές παραστάσεις.

Διαφοροποίηση μεγάλη ἔχουμε καί στό κέντρο τοῦ λόγου. Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἑτοιμότητα στόν ἄνδρα γιά ἐκμάθηση γλωσσῶν. Τό κορίτσι ξεκινάει νά μιλάει γρηγορότερα ἀπό τό ἀγόρι. Τό ἀγόρι ὅμως χειρίζεται καλύτερα τούς δομικούς λίθους τῆς γλώσσας, τίς λέξεις, ἀπ᾿ ὅ,τι τό κορίτσι. Ἡ τάσις ἐπεκτάσεως τοῦ κέντρου τοῦ λόγου εἶναι μεγαλυτέρα ἐπί τῶν ἀνδρῶν.

Τό μεσολόβιο εἶναι ἡ περιοχή τοῦ ἐγκεφάλου πού συνδέει τά δύο ἡμισφαίρια· ὑπάρχει σαφής μορφολογική διαφορά μεταξύ ἀνδρός καί γυναικός. Ὁ πρόσθιος σύνδεσμος εἶναι πολύ παχύτερος ἐπί τῆς γυναικός. Ὑπάρχει διαφορά ἐντυπωμάτων. Ἀρκεῖ νά δοῦμε τό μεσολόβιο γιά νά καταλάβουμε ἄν ἕνας ἐγκέφαλος ἀνήκει σέ ἄνδρα ἤ γυναίκα. Τό μεσολόβιο ὑπηρετεῖ τήν ἁρμονική ἔκφραση: ἡ κροταφική λειτουργία στό δεξιό ἡμισφαίριο ἐναρμονίζεται μέ τήν κροταφική λειτουργία στό ἀριστερό ἡμισφαίριο.

Στή γυναίκα γίνεται ἐναρμόνιση ἐξωτερικῶν δεδομένων μέ ἐναρμό-νιση τῶν ἐσωτερικῶν. Οἱ δύο κροταφικοί λοβοί τῆς γυναικός πρέπει νά εἶναι σέ πολύ μεγάλη ἑτοιμότητα νά ἀντιμετωπίσουν τίς συναισθημα-τικές ἀντιδράσεις τῶν παιδιῶν καί νά διατηροῦν μιά ἰσορροπία μεταξύ τῶν παιδιῶν, ὅλων τῶν ἡλικιῶν, πού ζοῦν μαζί της καί συγχρόνως ἡ γυναίκα πρέπει νά συνδυάζει τήν ἐναρμόνιση ὄλων τῶν τάσεων, πού ἀπορρέουν ἀπό τόν κοινωνικό χῶρο μέ τήν ἐναρμόνιση ὅλων τῶν τάσεων πού ἀπορρέουν ἀπό τήν οἰκογένεια.

Σέ ὁποιαδήποτε ἡλικία ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά μάθει ξένες γλώσσες, ἕνα μουσικό ὄργανο. Ἡ γυναίκα ἔχει ἔφεση στό τραγούδι, στή λογοτεχ-νία. Ὁ ἄνδρας χειρίζεται πολύ καλύτερα τίς μαθηματικές καί φιλοσοφικές ἔννοιες.

Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τοῦ ἐγκεφάλου εἶναι τό ἄγχος, τό στρές, ἡ καταπόνησις, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ κατάθλιψις. Ἡ μουσική αἴρει ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ ἄγχους. Ἐφαρμόζεται σέ ἀσθενεῖς πού πάσχουν ἀπό κατάθλι-ψη, ἐπιληψία. Ἡ μουσική γίνεται ἀντιληπτή ἀπό τό δεξιό ἡμισφαίριο ἀλλά σέ ἕναν πού θά γίνει μουσικός, δηλαδή πού θά μάθει νά ἀγαπᾶ, νά ζεῖ γιά τή μουσική, θά ἀρχίσει νά ἐπηρεάζει ὅλες τίς φλοιϊκές περιοχές. Θά καταλαβαίνει τή μουσική μέ ὅλο τόν ἐγκέφαλο.

Ἕνας πού προσεύχεται, προσεύχεται μέ τόν κροταφικό λοβό. Ὅταν φτάσει ἡ προσευχή νά γίνει τό κύριο στοιχεῖο τῆς ζωῆς του, νά ζεῖ γιά τήν προσευχή, τότε ὅλος ἐγκέφαλος λειτουργεῖ μέ τήν προσευχή, καί ὅλη ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ζεῖ μέ τήν προσευχή, εἴτε κοιμᾶται εἴτε βρίσκεται ἐν ἐγρηγόρσει. Ἡ προσευχή ἐπηρεάζει ὅλη τήν λειτουργικότητα· συνεχής ἀνάταση ψυχῆς.

Ὁ ἀμυγδαλοειδής πυρήν (ἤ «σφαῖρος», μιά περιοχή τοῦ ἐγκεφάλου σφαιρικῆς μορφολογίας) ἔχει καθοριστική βαρύτητα γιά ἕνα σύνολο ψυχικῶν φαινομένων (ὅπως εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ καλοσύνη, ἡ φιλική διάθεση ἀλλά καί τό ἄγχος, ἡ κατάθλιψη, οἱ φοβίες, οἱ κρίσεις πανικοῦ, ἡ ἐπιθετικότητα). Μέσα σέ αὐτή τή διαφοροποίηση στηρίζεται ὅλη αὐτή ἡ διαφορά στή συμπεριφορά, στήν ἔκφραση καί στή λειτουργικότητα τῶν δύο φύλων μέσα στήν Κοινωνία. Ἄλλα εἶναι τά στεροειδῆ [ὁρμόνες] τοῦ ἄρρενος, ἄλλα τοῦ θήλεος, τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό τήν πρωτο-γενή γοναδική λειτουργία. Στόν ἄνδρα δροῦν στήν ἔσω μοίρα τοῦ ἀμυ-γδαλοειδοῦς πυρῆνος, στή γυναίκα στήν ἔξω μοίρα αὐτοῦ. Τό θυμῶδες [στοιχεῖο τοῦ θυμοῦ] πού πλεονάζει στόν ἄνδρα καί τό ἤρεμο πού πλεονάζει στή γυναίκα ὀφείλονται στή διαφορετική ἀντίδραση στήν περιοχή αὐτή. Ἡ διαφορετική ἀντίδραση ὀφείλεται στήν ποσότητα τῶν ὑποδοχέων ἀνδρογόνων, στήν ποσότητα τῶν ὑποδοχέων οἰστρογόνων, στό κατά πόσο διαφοροποιοῦνται οἱ ὑποδοχεῖς ἀνάλογα μέ τήν πρωτο-γενή γοναδική λειτουργία. Τό θυμῶδες στοιχεῖο στόν ἄνδρα καί τό ἤρεμο στή γυναίκα δέν ἔχει νά κάνει μόνον μέ τό πῶς ἔχει μάθει νά ἀντιδρᾶ, ἀλλά καί μέ τό σύνολο τῶν νευρωνικῶν δικτύων.

Ἡ περιοχή αὐτή τοῦ ἐγκεφάλου, πού διαφέρει στά δύο φύλα, μπορεῖ νά χαρακτηρισθεῖ σάν «κοινωνικός ἐγκέφαλος», διότι μέσα ἀπ᾿ αὐτές τίς δομές ἐξωτερικεύεται ἡ ἀνθρώπινη ψυχή. Aὐτός ὁ «κοινωνικός ἐγκέ-φαλος» εἶναι πολύ διαφορετικός στό ἀγόρι σέ σχέση μέ ἐκεῖνον τοῦ κοριτσιοῦ, ἀπό τή στιγμή τῆς γεννήσεώς τους καί αὐτή ἡ διαφορά παραμένει σταθερή καθ᾿ ὅλη τή διάρκεια τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.

Ὑπάρχουν διαφορές ἀνάμεσα στά δύο φύλα καί στόν ἐγκέφαλο τοῦ νεογνοῦ, οἱ ὁποῖες γίνονται μεγαλύτερες κατά τήν διαπαιδαγώγηση. Ὅσο τά παιδιά διαπαιδαγωγοῦνται μέσα στά πλαίσια τῆς συμφώνου πρός τό φύλο τους διαπαιδαγωγήσεως, τόσο ὁ ἐγκέφαλος ἀναπτύσσε-ται σαφῶς καλύτερα.

Τά δύο φύλα συμπληρώνουν πολύ ἁρμονικά τό ἕνα τό ἄλλο μέσα στήν οἰκογένεια. Συνεννοοῦνται πάρα πολύ καλά μέ τήν ἐπίγνωση τῶν διαφο-ρῶν  πού ὑπάρχουν. Ἡ οἰκογένεια θά ζοῦσε μιά τραγωδία, ἄν τά δύο φύλα εἶχαν τήν ἴδια συμπεριφορά, τόν ἴδιο τρόπο σκέψης.

Ὑπάρχουν δευτερογενεῖς διαφορές πού ἔχουν σχέση μέ τό νευροενδο-κρινολογικό ὑπόβαθρο. Ἡ διαφορά ἀναπτύσσεται πρίν ἀναπτυχθοῦν οἱ νευροενδοκρινολογικοί μηχανισμοί. Ἀργότερα βέβαια, στήν ἥβη, ἡ διαφορά καθίσταται ἀκόμη πιό μεγάλη. Ὑπάρχει γενετικῶς διαμορφω-μένο ὑπόστρωμα ἀπό τό Χ καί Υ χρωματόσωμα. Ἔνα μικρό ἀγόρι καί ἕνα μικρό κορίτσι διαφέρουν πάρα πολύ τό ἕνα ἀπό τό ἄλλο, πρίν ἀκόμη ἀναπτυχθεῖ τό ἐνδοκρινολογικό ὑπόβαθρο. Οἱ ὑποδοχεῖς στεροειδῶν δέν εἶναι καθηλωμένοι, διαμορφώνονται, ἀναπτύσσονται, διαγράφο-νται, ἐπαναφέρονται ἀνάλογα μέ τήν παιδεία του.

Ἄν σέ ἔνα παιδί ἀμφισβητήσουμε τό φύλο του, θά τοῦ προκαλέσου-με τεράστια καταστροφή τῆς ἁρμονίας ὑποδοχέων στεροειδῶν μέσα στόν ἐγκέφαλο. Αὐτό σημαίνει ὅτι θά δημιουργήσουμε θύελλα νευρω-νική μέσα στόν ἐγκέφαλο αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ, καί θά εἶναι πολύ δύσκολο μετά νά ξαναβρεῖ τόν ἑαυτό του. Γιατί ὅλοι οἱ ὑποδοχεῖς παράγονται καί καταστρέφονται συναρτήσει τῶν ἐξωγενῶν ἐρεθισμάτων πού δέχεται καί συναρτήσει τῶν ψυχικῶν γνώσεων πού δομοῦνται μέσα στό ἄτομο μέσῳ τῆς ἐκπαιδεύσεως, μέ τόν τύπο τῆς συμπεριφορᾶς τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μέ τήν συμπεριφορά κυρίως τῶν γονέων.

Ἄν αὐτοί οἱ ὑποδοχεῖς δέν ἔχουν παραχθεῖ μέ κανονικό τρόπο, τότε οἱ νευροδιαβιβασταί θά βροῦν ἕνα στεγανό τεῖχος, καί δέν θά μπορέσουν νά δώσουν τό περιεχόμενό τους μέ ἀποτέλεσμα μιά πλήρη διάσπαση τῆς ψυχικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.

Τά μαστία εἶναι μιά ἄλλη περιοχή τοῦ ἐγκεφάλου πού διαδραματίζουν σπουδαῖο ρόλο στή μνήμη· ἐδῶ ἐγχαράσσεται ἡ πιό ἐξειδικευμένη μνήμη. Ὑπάρχει ἡ ἀντίληψη τοῦ χώρου καί χρόνου, ὁ ἄνδρας θυμᾶται πιό συγκεκριμένα τό ποῦ καί τό πῶς, ἡ γυναῖκα θυμᾶται πιό διάχυτα. Ἐδῶ γίνεται ἡ «μετά» ἀνάλυσις, ἡ ἐκ τῶν ὑστέρων ἀνάλυσις. Ἀπό ἐδῶ ρυθμίζονται ὁ κύκλος τοῦ ὕπνου καί ἡ ἐγρήγορσις, ἡ ὄρεξη καί τό σωματικό βάρος. Ἀπό ἐδῶ ρυθμίζονται οἱ ὁρμόνες ὀρεξίνη Α΄ (ἤ ὑποκρε-τίνη) Α΄ καί ὀρεξίνη Β΄ πού ἔχουν σχέση μέ τήν ἀνάπτυξη ἐπιθυμίας λήψης τροφῆς καί τόν ὕπνο. Ὅταν ἔχουμε μεγάλη παραγωγή αὐτῶν τῶν ὁρμονῶν, ἔχουμε ὑπνηλία. Ὅταν δέν παράγονται ἱκανοποιητικά, τότε ἐμφανίζεται τό φαινόμενο τῆς ψυχογενοῦς ἀνορεξίας, τό ὁποῖο πολλές φορές εἶναι ἕνα φοβερό πρόβλημα. Στίς γυναῖκες τίθενται ὑπό τό κράτος ἐντόνων οἰστρογονικῶν ἐπιδράσεων. Ἐξ οὗ καί στίς γυναῖκες εἶναι πιό συχνή ἡ ψυχογενής ἀνορεξία.

Διαφορά μεταξύ ἀνδρός καί γυναικός ὑπάρχει καί στήν ὀργάνωση τῶν πυρήνων τῶν μαστίων. Πέραν τῆς ἀναλύσεως τῆς μνήμης, ἐδῶ ἑδράζεται καί ἡ λειτουργία τῆς ἀποδοχῆς τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἡ γυναίκα πιό πολύ ἀσχολεῖται μέ τή μορφή της. Ὁ ἄνδρας πιό συχνά ὁδηγεῖται στόν ἀκρωτηριασμό καί στήν αὐτοκτονία ἀπό τή γυναίκα. Αὐτοτραυματισμός σημαίνει πρόβλημα στήν ὀργάνωση τῶν μαστίων. Ὅταν ὑπάρχει πρόβλη-μα μέ τήν ὀργάνωση τῶν μαστίων «πλαστικοποιεῖται» καί ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου. Παράδειγμα ἀποτελοῦσε ὁ ζωγράφος Σαλβαντόρ Νταλί, πού δέν μποροῦσε νά ἀντιληφθεῖ τή διαφορά ἀντικειμενικοῦ καί ὑποκειμενικοῦ χρόνου, ὅπως φαίνεται σέ σχετικό πίνακά του.

Ἡ νευρωνική μορφολογία τοῦ μεταιχμιακοῦ συστήματος διαφέρει πάρα πολύ. Τά νευρικά κύτταρα διαφέρουν πάρα πολύ, ἡ μορφολογία τοῦ κάθε κυττάρου διαφέρει σαφῶς, διαφέρουν στόν προσανατολισμό. Στήν κάτω ἐπιφάνεια τοῦ μετωπιαίου λοβοῦ γίνεται ἡ ἀποδοχή τοῦ περιβάλλοντος καί ἡ ἁρμονική ἔνταξη τοῦ ἑαυτοῦ μας μέσα σέ αὐτό. Ἐδῶ ὑπάρχουν τά αἰσθήματα τῆς ἀγάπης, ἡ ἀγάπη τοῦ παιδιοῦ πρός τούς γονεῖς, ἡ ἀγάπη καί ὁ σεβασμός μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ἡ ἀγάπη πρός τόν ἀσθενῆ, πρός τόν πάσχοντα, ἡ ἀγάπη πρός κάθε τι ἱερό. Χαρακτηρι-στικό εἶναι τό φαινόμενο τοῦ Φινέα Gates, πού ἐργαζόταν
ὡς ἐπιστάτης διαμόρφωσης τῆς σιδηροδρομικῆς γραμμῆς μεταξύ Νέας Ὑόρκης καί Φιλαδελφείας. Μία ράβδος διαπέρασε τόν ἐγκέφαλό του, διῆλθε μέσα ἀπό τόν μετωπιαῖο λοβό. Ἐπέζησε συνολικά ἕξι μῆνες μετά τήν κάκωση καί ἀπό αὐτούς τούς ἕξι μῆνες ἐργάστηκε ξανά γιά τέσσερεις μῆνες. Ἀλλά μετά δέν μποροῦσε νά νιώσει οὔτε κάποιο στοιχεῖο ἀγάπης, οὔτε ἴχνος συμπαθείας, ἁρμονικῆς συμβίωσης. Ἡ ἀγάπη πρός τούς γονεῖς, ἀσθενεῖς, δασκάλους, ἱερεῖς ἑδράζεται σέ αὐτήν τήν περιοχή. Εἶναι ἐπιφάνεια λήψεως ἀποφάσεων, ἀποφάσεων σημαντικῶν γιά τή ζωή ἑνός ἀνθρώπου.

Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου δέν ἀναπτύσσεται μόνον τήν ὥρα τῆς ἐγρηγόρ-σεως. Ἄν σκεφτοῦμε πώς ἕνας ἄνθρωπος κοιμᾶται 8 ὧρες τήν ἡμέρα, τότε ὁ ἄνθρωπος κοιμᾶται τό ἕνα τρίτο τῆς ζωῆς του. Ὑπάρχει μιά λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου πού ἔχει σχέση μέ τήν ἐνίσχυση ἤ καταστολή ἐρεθίσματος κατά τή διάρκεια τοῦ ὕπνου. Ὁρισμένες συνάψεις ἐνισχύουν τό προηγούμενο ἐρέθισμα καί ἄλλες τό ἐξασθενοῦν, τό καταστέλλουν.

Συνήθως καί ἐδῶ διαφέρουν ἄνδρας καί γυναίκα. Ἡ μεγάλη διαφορά ὑπάρχει στή διεργασία, τήν ὁποία ὀνομάζουμε μακρά μετασυναπτική ἐνίσχυση καί μακρά μετασυναπτική καταστολή (LTP-LDP). Ὑπάρχει λίγο μεγαλύτερη ἀδυναμία στήν καταστολή δυσάρεστων ἐρεθισμάτων ἐπί τῆς γυναικός. Ἀπεναντίας, ὑπάρχει λίγο μεγαλύτερη δυνατότητα ἀποσβέσως κατά τή διάρκεια τοῦ ὕπνου ἐπί τοῦ ἀνδρός.

Ὁ Santiago Ramón y Cajal ἔγραψε ἕνα ὡραῖο βιβλίο σέ πολύ εὔσχημη ἱσπανική γλώσσα, τό «Las mariposas del alma», «Οἱ πεταλοῦδες τῆς ψυχῆς». Τά νευρικά κύτταρα εἶναι οἱ πεταλοῦδες πού ἔχουν στά φτερά τους τήν ἀνθρώπινη ψυχή, ἀνεβάζουν τήν ψυχή πιό ψηλά, τήν κάνουν πιό εὐτυχισμένη· κάνουν τόν ἄνθρωπο ὑψιπετή, οὐρανοβάμονα. Ἀντιθέτως, ἄν τά φτερά τους ἀρχίσουν νά συρρικνώνονται, τότε ὁ ἄνθρωπος παραμένει στή γῆ…

Ὁ κύριος Καθηγητής ἐπεσήμανε πώς κοινά στά δύο φύλα εἶναι ἡ ζωή καί ὁ θάνατος, ἐκεῖ δέν ὑπάρχει καμιά διαφοροποίησις. Διαφορές ὑπάρχουν ὡς πρός τίς συνολικές λειτουργίες, ὡς πρός τόν ἐγκέφαλο, ὡς πρός τίς ψυχικές ἀντιδράσεις. Ὑπάρχει πάρα πολύ μεγάλη διαφοροποίηση, τήν ὁποία ὀφείλουμε νά σεβαστοῦμε, εἶναι ἐκ Θεοῦ αὐτή ἡ διαφοροποίησις, συνθέτει τήν ἁρμονία τῆς κοινωνίας, μέσα στήν ὁποία ζοῦμε. Καί πιστεύω πώς, ἄν καταργήσουμε ὁποιαδήποτε ἔννοια, τήν ἔννοια τῆς οἰκογένειας, ὅπου ὑπάρχει ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα, ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα, πού συμπληρώνουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, καταργοῦμε ὄχι μόνον τήν ἱερότητα πού εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί καταργοῦμε καί καταλύουμε τελείως ὅλη τήν ἔννοια τῆς Κοινωνίας.

Ὁ κ.Μπαλογιάννης, περαιώνοντας τήν ὁμιλία του, ἔκανε ἀναφορά καί στό προφητικό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως. Πιστεύω, εἶπε, ὅτι αὐτή ἡ ἐρήμωσις πού γράφει ἡ Ἀποκάλυψις εἶναι ἡ κατάργησις τῶν δύο φύλων καί ἡ ἀπόσβεσις ὅλων τῶν ἀξιῶν πού ἔχει μέσα στήν ψυχή του ὁ ἄνδρας, πού ἔχει μέσα στήν ψυχή της ἡ γυναίκα…

Τήν ἐκδήλωση κατέκλεισε ὁ σεβαστός Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Χρυσόστομος λέγοντας ὅτι ἡ ὁμιλία τοῦ κυρίου Καθηγητοῦ ἦταν πραγματικά μιά ἀποκάλυψη καί μιά ἀνατροπή ὅλων ἐκείνων μέ τά ὁποῖα προσπαθοῦν νά μᾶς παραπλανήσουν, ὥστε νά τά ἀποδεχθοῦμε ὡς φυσιολογικά. Τώρα κανένας ἀπό μᾶς δέν δικαιολογεῖται νά δώσει ἄφεση σέ ὅλα αὐτά τά ὁποῖα συμβαίνουν στήν Κοινωνία μας. Ἄς μήν ἀπελπιζόμαστε καί ἄς μή θεωροῦμε ὅτι ἦλθε τό τέλος. Ὅλα αὐτά εἶναι ἀνάγκη νά γίνουν «ἵνα οἱ πιστοί δόκιμοι γένωνται». Χρειάζεται τό κάθε σπίτι νά γίνει ἕνα Κρυφό Σχολειό, πού θά κρατᾶ ἄσβεστη τή λαμπάδα τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης καί τόν σεβασμό πρός τόν ἑαυτό μας καί πρός τόν συνάνθρωπό μας. Πρέπει νά μείνουμε σταθεροί στίς ἀξίες μας, νά σεβαστοῦμε τούς ἑαυτούς μας, ὅπως ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε, καί ἔτσι να διδάξουμε καί τά παιδιά μας. Νά μήν κάνουμε τά πάθη μας ζωή μας, ἀλλά τή ζωή μας νά τήν ἀπελευθερώνουμε ἀπό τά πάθη μας, καί αὐτό νά διδάσκουμε καί στά παιδιά μας.

Παρουσίαση ὁμιλητοῦ
ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Νευρολογίας
κ.Σταύρου Μπαλογιάννη
πρό τῆς ὁμιλίας του τήν Κυριακή, 15 Ὀκτωβρίου 2017 στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου μέ θέμα:
«Μορφολογικές καί λειτουργικές διαφορές τοῦ ἐγκεφάλου στά δύο φύλα»

Σεβαστοί μας Γέροντες, σεβαστή μας Γερόντισσα,

Ἄρχοντες τοῦ τόπου,

Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί,

Μέ τήν εὐλογία τοῦ σεβαστοῦ μας Γέροντα π.Χρυσοστόμου, τά τελευταῖα χρόνια ἡ ταπεινότης μου ἀναλαμβάνει τήν παρουσίαση τῶν ὁμιλητῶν πού πρόκειται νά ὁμιλήσουν ἀπό αὐτό ἐδῶ τό Βῆμα γιά διάφορα θέματα. Ἡ τακτικότερη ὁμιλία πού γίνεται εἶναι ἡ ὁμιλία μέ θέμα τήν ἅλωση τῆς Πόλης. Καί σήμερα, λοιπόν, νομίζω εἶναι πολύ ταιριαστό νά θρηνήσουμε ὅπως ὁ Προφήτης Ἱερεμίας καί νά ἀναφωνήσουμε πένθιμα ὅτι «Ἐάλω ἡ Πόλις», ἐάλω ἡ Πατρίδα ἡμῶν…

Ὅταν πρό μηνός, μέ ἀφορμή τήν βίαιη προώθηση τῆς ἀλλότριας καί αἰσχρῆς θεματολογίας περί «ἐμφύλων ταυτοτήτων» στήν Μέση Ἐκπαίδευση, σκεφθήκαμε νά προσκαλέσουμε τόν σεβαστό Καθηγητή γιά τήν σημερινή ὁμιλία, δέν μπορούσαμε νά φανταστοῦμε πώς μέσα σέ ἕνα μόνον μήνα, θά ἀκολουθοῦσε -κατεπειγόντως καί πάλι- καί ἡ σχετική νομοθετική ρύθμιση.

Τά γεγονότα τρέχουν, διότι τά ἀφανῆ παγκόσμια Διευθυντήρια, οἱ πραγματικές κυβερνήσεις, φαίνεται πώς ἐπείγονται νά πραγματοποιήσουν τούς στόχους τους, νά καθυποτάξουν τά Ἔθνη, εἰδικά δέ τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα· ἐπείγονται νά φέρουν τήν παγκόσμια κυβέρνηση καί τόν Μεσσία τους, τόν Ἀντίχριστο. Μιά ματιά στά «Πρωτόκολλα τῶν σοφῶν τῆς Σιῶν» θά μᾶς βεβαιώσει πώς ἐκτελεῖται προσχεδιασμένο ἔγκλημα. Πληροφορούμεθα πώς σέ πολλά Κοινοβούλια-μαριονέττες (ἡ λέξη Κοινοβούλιο γραφόταν ὡς τώρα μέ «οι» · τώρα πλέον καί μέ «υ») εἰσάγονται συγχρόνως παρόμοιοι νόμοι: σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης ἀτόμων ἀντιθέτου φύλου, σύμφωνο συμβίωσης ἀτόμων ἰδίου φύλου, διόρθωση φύλου, υἱοθέτηση παιδιῶν ἀπό ζευγάρια ὁμοφυλοφίλων. Τυχαῖο; Γιά νά συμπληρωθεῖ ὁ κύκλος τῆς ἀνομίας, σέ λίγο, ὡς φαίνεται, θά καταργηθεῖ ἔμμεσα καί ἡ ποινικοποίηση τῆς παιδεραστίας, ἀφοῦ α) τό ὅριο ἡλικίας γιά λήψη σοβαρῶν ἀποφάσεων κατῆλθε ἀπό τό νομοθετικό πτῶμα –μέ συγχωρεῖτε, ἀπό τό νομοθετικό σῶμα– τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἤδη στήν ἡλικία τῶν δεκαπέντε χρονῶν, ἀλλά καί β) μέ τό γεγονός τῆς υἱοθεσίας τέκνων ἀπό ζεύγη ἀνωμάλων, πού δέν ἔχουν φυσικά ὁποιεσδήποτε ἀναστολές.

Ὅπως προηγουμένως καταργήθηκε ἀπό τήν προδοτική καί ληστρική σύνοδο τῆς Κρήτης πέρυσι ὁ ὅρος «Αἵρεση». Ἀκούτε πουθενά ἀπό χείλη ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν τήν λέξη «αἵρεση»; Σίγουρα ὅμως ἀκοῦτε γιά «ἀδελφές Ἐκκλησίες» κλπ. Δέν «ὑπάρχει» λοιπόν αἵρεση σήμερα, δέν «ὑπάρχει» ἁμαρτία. Ἔτσι σήμερα τήν ὁμοφυλοφιλία θέλουν νά μᾶς κάνουν νά τήν ἀποδεχθοῦμε ὡς μιά κοινωνική διαφορετικότητα καί ὄχι ὡς θανάσιμη ἁμαρτία, ὄχι ὡς ὄνειδος, ὡς αἴτιο γιά μετάνοια, ὡς προσβολή τοῦ Θεοῦ καί τῆς Κοινωνίας. Μάλιστα τό ψυχικό αὐτό νόσημα μετακινήθηκε ἐντέχνως ἀπό τό κοινωνικό περιθώριο στό κέντρο τῆς ἐπικαιρότητος καί πλέον τά ἄτομα αὐτά παρρησιάζονται (ἐξ οὗ καί οἱ παρελάσεις παρρησίας ἤ, ἐπί τό πιό σύγχρονον, «ὑπερηφανίας») καί καταπιέζουν τήν συντριπτική φυσιολογική πλειοψηφία.

Ποῦ εἶσαι Κολοκοτρώνη νά βροντοφωνάξεις «Φωτιά καί τσεκούρι στούς προσκυνημένους»; Οἱ πρόγονοί μας πολέμησαν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία» καί ἐμεῖς, σά νά λύσαμε ὅλα μας τά προβλήματα,  ἀφήνουμε τούς «τοιούτους» νά κάνουν κουμάντο στά παιδιά μας, νά τά διδάσκουν τίς ἀνωμαλίες τους, νά τά ἀκρωτηριάζουν καί νά τά στειρώνουν πνευματικά καί σωματικά, ἐπαυξάνοντας παράλληλα τό ἀσφυκτικό δημογραφικό πρόβλημα τῆς χώρας μας· τήν ἴδια στιγμή πού καλωσορίζουμε καί σπιτώνουμε τούς πολυγαμικούς καί πολύτεκνους ἰσλαμιστές, ἐνῶ οἱ νόμιμοι σπιτο-νοικοκύρηδες βιοπαλαιστές ὑφίστανται ἔξωση γιά μερικά εὐρώ ἀπό τά σπίτια τους· ὁποία κατάπτωσις…. Πόσο πιό χαμηλά θά πέσουμε; Δικαία ἡ ὀργή σου, Θεέ μου, ἐπί τόν ἀπειθή λαό σου…

Ἀλλά ἄς σταματήσουμε τόν θρῆνο καί τήν ἱερά ἀγανάκτηση καί ἄς παρουσιάσουμε τόν Καθηγητή κ.Σταῦρο Μπαλογιάννη, τοῦ ὁποίου ἡ ὁμιλία ἀποτελεῖ τήν ἀπάντηση τῆς Ἐπιστήμης στήν ἐπιχειρούμενη ψυχοσωματική ἅλωση τῶν παιδιῶν μας διά τοῦ κατεπειγόντως προωθουμένου θεματικοῦ ἄξονα «Ἔμφυλες ταυτότητες» (δηλαδή, ἐλεύθερη ἐπιλογή φύλου).

Βιογραφικόν Σημείωμα

Ο Σταύρος Ι. Μπαλογιάννης είναι Ομότιμος Καθηγητής Νευρολογίας και πρώην διευθυντής της Α΄ Νευρολογικής Κλινικής του ΑΠΘ (1992-2011). Εσπούδασεν Ιατρικήν και Θεολογίαν και εξειδικεύθη εις την Νευρολογίαν, Ψυχιατρικήν και Νευροπαθολογίαν. Μετεξεπαιδεύθη δι υποτροφιών εις το National Hospital του Λονδίνου και εις Université Catholique de Louvain του Βελγίου, εν συνεχεία δε εις University of Pennsylvania των ΗΠΑ εις τον τομέα της Νευροπαθολογίας.
Ησχολήθη με την μελέτην της λεπτής υφής των εκφυλιστικών παθήσεων του Νευρικού Συστήματος, την μελέτην της συναπτογενέσεως και της μυελινογενέσεως επί ιστοκαλλιεργειών, την μελέτην της νευρωνικής πλαστικότητος της παρεγκεφαλίδος και επί εικοσαετίαν εις την έρευναν του αιτιοπαθογενετικού υποβάθρου της νόσου του Alzheimer.
Εδίδαξεν ως επισκέπτης Καθηγητής εις την Ιατρικήν Σχολήν του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, εις την Θεολογικήν Σχολήν του ΑΠΘ και εις το τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του αυτού Πανειστημίου.
Ηργάσθη και εδίδαξεν ως επισκέπτης καθηγητής εις τα Πανεπιστήμια Yale, Tufts και Harvard των ΗΠΑ.
Το 1987 ηργάσθη ως επί κεφαλής ιατρικής αποστολής εις την Κένυαν, ασκήσας κλινικήν ιατρικήν και διδάξας τροπικήν νευρολογίαν εις προ και -μεταπτυχιακόν επίπεδον.
Το 1989 εδίδαξεν νευροπαθολογίαν, ως μέλος διεθνούς ακαδημαϊκής αποστολής, εις τα Πανεπιστήμια του Πεκίνου, της Σαγκάης και του Chang Chung, εις τα πλαίσια του προγράμματος των επιστημόνων πρεσβευτών του ιδρύματος Eisenhauer.
Μετέσχεν δι’ εργασιών εις 590 επιστημονικά συνέδρια εις τα 300 εκ των οποίων, ως προσκεκλημένος ομιλητής. Ωργάνωσεν υπό την προεδρίαν του 15 διεθνή συνέδρια. Είναι μέλος 56 Ελληνικών και ξένων Επιστημονικών Εταιρειών, πρόεδρος της Ελληνικής και της Διεθνούς Εταιρείας διά την βελτίωσιν της ποιότητος ζωής των χρονίως νευρολογικώς πασχόντων και του Πανελληνίου Ιατρικού συνδέσμου εξωτερικής ιεραποστολής
Ήτο επί εικοσαετίαν μέλoς της επιτρoπής της Εκκλησίας της Ελλάδoς επί της Βιoϊατρικής ηθικής και είναι μέλoς της Επιτρoπής τoυ Συμβoυλίoυ της Ευρώπης και εκπρόσωπoς της Εκκλησίας της Ελλάδoς επί θεμάτωv Βιoϊατρικής Ηθικής και ηθικής της Βιοϊατρικής Ερεύνης.
Συνέγραψεν 26 Βιβλία (επί της Νευρολογίας, Νευροπαθολογίας, Ηθικής της Νευρολογίας, Ιστορίας της Νευρολογίας, Νευρολογίας της Τέχνης, Φιλοσοφίας των Νευροεπιστημών), οκτάτομον Κλινικήν Νευρολογίαν και εξεπόνησεν 700 επιστημονικάς εργασίας, αι οποίαι εδημοσιεύθησαν εις Ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Το 2014 εδημοσίευσιν την πρώτην ποιητικήν συλλογήν του και το 2016 την δευτέραν.
Είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής συντάξεως πολλών ελληνικών και ξένων περιοδικών επί της Νευρολογίας, της Νευροπαθολογίας και της Ιστορίας της Ιατρικής.
Είναι Άρχων Ακτουάριος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ετιμήθη υπό πολλών διακρίσεων υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος, του ΕΕΣ, της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και πολλών Ελληνικών και Διεθνών επιστημονικών εταιριών.
Σήμερον διευθύνει το Ινστιτούτον ερεύνης διά την νόσον του Alzheimer, το οποίον λειτουργεί υπό την σεπτήν αιγίδα της Ι. Μητροπόλεως Λαγκαδά.