Συγκλονιστικά είναι τα λόγια του Λορέντζο Γκαλιάρντι, του πρώτου διασώστη που έφτασε στο ξενοδοχείο Ριγκοπιάνο, περίπου 12 ώρες αφού είχε καταπλακωθεί από την χιονοστιβάδα, στο βουνό Γκραν Σέσσο της Κεντρικής Ιταλίας. 

«Δεν υπήρχε ξενοδοχείο, μόνο μια λευκή στήλη», λέει για να περιγράψει τι ήταν αυτό που αντίκρισε όταν κατόρθωσε η ομάδα του, αφού είχε διανύσει οκτώ χιλιόμετρα πορείας στο χιόνι με πέδιλα του σκι και σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν, να φτάσει στο σημείο όπου έως τότε βρισκόταν το πολυτελές Ριγκοπιάνο, ένα από τα πιο δημοφιλή θέρετρα της περιοχής. 

Ο διασώστης Λορέντζο Γκαλιάρντι

Ουρλιάζαμε «πού είστε;» και ελπίζαμε να ακούσουμε μια φωνή να απαντάει «είμαστε εδώ», λέει ο ίδιος, αλλά μάταια... 

Ο Γκαλιάρντι περιγράφει πώς προσπάθησαν να μπουν στο χώρο: «Επιχειρήσαμε να βρούμε τον άξονα του ανελκυστήρα, όμως είχε καταρρεύσει και αυτός. Το χιόνι είχε μπει σε όλα τα δωμάτια, σαν κάποιος να το είχε εκτοξεύσει με κανόνι προς τα μέσα. Κάποιος που γνωρίζει, μου είπε πως ολόκληρο το ξενοδοχείο μετακινήθηκε κατά 20-30 μέτρα. Η χιονοστιβάδα το παρέσυρα από πίσω, από το σημείο της κουζίνας και των δωματίων. Εκείνη την ώρα άκουσα ένα θόρυβο, μια γεννήτρια πήρε αυτόματα μπροστά και έδωσε φως, ενώ υπήρχε φως και στο λεβητοστάσιο. Ήταν τα μόνα σημάδια ανθρώπινης παρουσίας»... 

«Τότε είδαμε το αυτοκίνητο με τους δυο ανθρώπους ζωντανούς μέσα. Ηταν περίπου 50 μέτρα μακριά από το κτήριο και η μηχανή του ήταν αναμένη. Ήταν το μοναδικό που δεν είχε ανατραπεί από την χιονοστιβάδα! Μέσα βρίσκονταν δύο άντρες, ζωντανοί αλλά σε κατάσταση σοκ. Ο ένας μας είπε πως στο ξενοδοχείο ήταν η οικογένειά του», συνεχίζει δακρύζοντας από την συγκίνηση.

«Του υποσχέθηκα ότι θα του φέρω πίσω την οικογένειά του, κι αυτός να πάει στο νοσοκομείο γιατί ήθελε να μείνει εκεί. Έχω και εγώ δυο κόρες και ξέρω τι σημαίνει. Έκανα μια υπόσχεση, από πατέρα σε πατέρα», συμπληρώνει. 

Ο ίδιος εξηγεί πως οι διασώστες ανέβηκαν το βουνό πεζοπορώντας μέσα στη νύχτα, υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες: Ήταν δεμένοι μεταξύ τους με σκοινί, είχαν όλο τον εξοπλισμό του σκι και βρίσκονταν σε απόσταση 20 μέτρων ο ένας από τον άλλον, ώστε σε περίπτωση που τους χτυπήσει μια νέα χιονοστιβάδα, να μην τους παρασύρει όλους! Μόνο φως στην πολύωρη πορεία τους ήταν εκείνο από τα κράνη τους, που βοηθούσε να βλέπουν μόνο ελάχιστα μέτρα μπροστά τους. 

Είχα στο νου μου μόνο να σκάψω, να σκάψω για να τους βρω ζωντανούς, λέει ο Γκαλιάρντι και συμπληρώνει πως αυτή η σκέψη του έδινε δύναμη να συνεχίσει: «Ήξερα πως αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται εκεί και πως μόνο εγώ μπορώ να τους βοηθήσω».

Κάποια στιγμή ο ανιχνευτής έδειξε πως υπήρχε εκεί άνθρωπος και αρχίσαμε να σκάβουμε με όλες μας τις δυνάμεις, φωνάζοντας «ερχόμαστε», περιγράφει ακόμα ο διασώστης. Όταν βρήκαν τον άνθρωπο όμως ήταν αργά: «Ήταν νεκρός, παγωμένος από το κρύο», λέει.

Ο έμπειρος διασώστης λέει στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica: «Έχω βρεθεί σε χιονοστιβάδες στις Άλπεις, είμαι διασώστης από το 2008, ήμουν στο σεισμό της Λ' Άκουιλα, στην Νόρτσια, στο Αματρίτσε... Εδώ είναι διαφορετικό, υπήρχαν άνθρωποι που ήταν ασφαλείς σε ένα ξενοδοχείο, υπήρχαν παιδιά... Και ξέρω ότι υπάρχει ένας απελπισμένος πατέρας. Οφείλω να του φέρω την οικογένειά του».