Το πρώτο υπερηχητικό μη επανδρωμένο εναέριο όχημα της Πολεμικής Αεροπορίας που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε για αποστολές κατασκοπείας ήταν το «D-21» και κατάφερε να αποκαλύψει στους Αμερικανούς κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο για την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, τα πυρηνικά της Κίνας.
Στα τέλη του 1964, η Κίνα είχε την πρώτη επιτυχημένη δοκιμή ατομικής βόμβας, γεγονός που οδήγησε στην ένταξή της στις πιο ισχυρές χώρες του πλανήτη. Αλλά η CIA δεν είχε κανέναν τρόπο προκειμένου να ερευνήσει τις νέες δυνατότητες της Κίνας. Η κατάρριψη ενός U-2 κατασκοπευτικού αεροσκάφος πάνω από την Σοβιετική Ένωση το το 1960, είχε ως αποτέλεσμα οι Αμερικανοί να αναθεωρήσουν την προσέγγισή τους για την κινεζική περίπτωση.
Η ώρα της Αμερικανικής βοήθειας: Έρχονται σύντομα τα M1117
Η περιβόητη ομάδα «Skunk Works»
H περιβόητη ομάδα «Skunk Works» της Lockheed Martin, που είχε αναλάβει προγράμματα προηγμένης τεχνολογίας, είχε καταπιαστεί με τον “διάδοχο” του U-2 κατασκοπευτικού αεροσκάφους, το γνωστό SR-71 και έτσι οι υπεύθυνοι σκέφτηκαν να αναπτύξουν ένα υπερηχητικό drone. Το D-21 ήταν ένα drone που έπιανε ταχύτητες έως και 3 Mach και βασίστηκε όσον αφορά την σχεδίαση και την τεχνολογία του, στο SR-71.
Ο σκοπός του νέου αυτού drone ήταν να μεταφέρεται από ένα μεταγωγικό αεροπλάνο, από το οποίο θα εκτοξευόταν με τεράστιες ταχύτητες, θα εκτελούσε αναγνώριση και συλλογή πληροφοριών με τις ενσωματωμένες κάμερες που διέθετε και έπειτα θα επέστρεφε στον διεθνή εναέριο χώρο, όπου στο τελευταίο στάδιο της αποστολής του, θα «εκτόξευε» το φιλμ φωτογραφιών για την εναέρια παραλαβή του από κάποιο άλλο αεροσκάφος
Αυτό ήταν, και είναι, μια τεράστια πρόκληση για οποιοδήποτε αεροσκάφος ειδικά για τη δεκαετία του 1960. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο κινητήρας ramjet και η κατασκευή του δούλεψαν εξαιρετικά, το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τα ηλεκτρονικά του συστήματα, καθώς χρησιμοποιήθηκαν παρωχημένα ηλεκτρονικά και μηχανικά συστήματα, που δεν ήταν συμβατά με ταχύτητες άνω 3,3 Mach ή υψόμετρου άνω των 90.000 ποδιών.
«Αν πάρει η Τουρκία κι άλλους S-400 θα υποστεί κι άλλες κυρώσεις»
Οι αποτυχημένες δοκιμές αλλά η μοναδική «νίκη»
Οι πρώτες δοκιμές ήταν πραγματικά απελπιστικές ενώ στη μια το D-21 συνετρίβη με ένα άλλο κατασκοπευτικό αεροσκάφος τύπου SR-71, με αποτέλεσμα δύο άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Γι’ αυτόν τον λόγο οι επακόλουθες δοκιμές ήταν σπάνιες, με αρκετές αποτυχίες τόσο λόγω κακής ποιότητας εξοπλισμού όσο και λόγω κακής τύχης.
Όσες φορές δεν υπήρξε συντριβή ή πτώση του drone, το φιλμ φωτογραφιών είτε δεν «απελευθερώθηκε» από τον χώρο αποθήκευσής του, για να γίνει η επακόλουθη παραλαβή του είτε βυθίστηκε στον ωκεανό και χάθηκε.
Ωστόσο, το πρόγραμμα συνεχίστηκε και τελικά ολοκλήρωσε τέσσερις επιχειρησιακές πτήσεις, από τις οποίες κατάφεραν να φωτογραφήσουν την περιοχή πυρηνικών δοκιμών Lop Nor της Κίνας μεταξύ 1969 και 1971. Το τελευταίο D-21 συνετρίβη στην Κίνα και τα συντρίμμια του τελικά κατέληξαν σε ρωσικά χέρια. Όμως το υψηλό κόστος λειτουργίας του D-21 για τις λίγες επιτυχίες του, ήταν αφορμή για να αποσυρθούν γρήγορα από την υπηρεσία, ειδικά μετά την προσέγγιση του Πρόεδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον και του Υπουργού Εξωτερικών του, Χένρι Κίσσινγκερ, με την κινεζική ηγεσία.
