Αντιμέτωποι με ναυάγια στη Μεσόγειο και την ποινικοποίηση όσων βοηθούν τους μετανάστες, η οργάνωση "Le peuple qui manque" συναντά αυτό το Σαββατοκύριακο στο κέντρο Beaubourg στο Παρίσι καλλιτέχνες, επιστήμονες και μετανάστες με στόχο την κατάρτιση ενός Συντάγματος για τα δικαιώματα των μεταναστών. Μεταξύ αυτών είναι ο Αμερικανοελβετός Charles Heller, επιστήμονας με ειδίκευση στην παράνομη μετανάστευση και τη βία στα σύνορα.

Οι νεκροί στη Μεσόγειο, παρότι μονοπωλούν λιγότερο τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ήταν ωστόσο πιο πολλοί το 2016 σε σχέση με το 2015. Ανάμεσα σε αυτούς που παρατηρούν τις τραγωδίες στη θάλασσα είναι ο 35χρονος Charles Heller, ερευνητής με έδρα τη Γενεύη και αντικείμενο εργασίας τις μεταναστευτικές πολιτικές στην Ευρώπη. Το 2012, συμμετείχε στην ίδρυση της πλατφόρμας Med Watch, η οποία καταγράφει και χαρτογραφεί τα ναυάγια. Από το 2011, συνεργάζεται με τον Pezzani Lorenzo, ερευνητή στο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, στο ερευνητικό πρόγραμμα Forensic Oceanography, που διερευνά τις θανάσιμες συνέπειες των στρατιωτικοποιημένων συνόρων στη Μεσόγειο. Αλλά κυρίως το ερευνητικό αυτό πρόγραμμα έχει στόχο να αναπτύξει ένα εργαλείο που θα επιτρέπει στην κοινωνία των πολιτών να εξετάζει συγκεκριμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να αμφισβητεί τη νομιμότητα ορισμένων πολιτικών μετανάστευσης.

Ο Charles Heller είναι παρών στο Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι αυτό το Σαββατοκύριακο. Καλλιτέχνες, σύλλογοι, επιστήμονες, διανοούμενοι και μετανάστες συναντώνται επί δύο ημέρες σε μια πρωτόγνωρη αποστολή: τη συλλογική κατάρτιση ενός Συντάγματος για μετανάστες.

- Ποιος είναι ο στόχος στην καταγραφή των τραγωδιών στη θάλασσα και των θανάτων μεταναστών;

"Η εκτενής καταγραφή των περιπτώσεων θανάτων στη θάλασσα είναι ήδη έργο που κάνουν εδώ και χρόνια οργανώσεις όπως η United, η Fortress Europe. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) παράγει επίσης τη δική του βάση δεδομένων από το 2014. Η Forensic Oceanography δεν έχει ως απόλυτο στόχο την εκτενή καταγραφή των περιπτώσεων. Θα τεκμηριώνουμε ειδικές περιπτώσεις στις οποίες είναι εμφανείς οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων των μεταναστών, ώστε να ζητούνται εξηγήσεις από τα εν λόγω κράτη. Δηλαδή η ευθύνη των κρατών είναι μια πρόκληση. Απαγορεύοντας νομικά την πρόσβαση στα εδάφη τους απαγορεύουν τη χρήση ασφαλών μέσων μεταφοράς και ευνοούν την εμφάνιση δικτύων διακινητών: καθιστούν τον διάπλου όλο και πιο επικίνδυνο. Οι νεκροί αυτοί είναι η τραγική συνέπεια των μεταναστευτικών πολιτικών που υιοθετήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980", απαντά.

- Πώς εσείς καθορίσατε αυτό το ιδιαίτερο πεδίο έρευνας;

"Δημιουργήσαμε το ερευνητικό πρόγραμμα Forensic Oceanography στο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου το 2011, όταν οι αραβικές εξεγέρσεις είχαν ως συνέπεια τον μαζικό διάπλου της Μεσογείου από μετανάστες. Αλλά οι διελεύσεις αυτές είχαν ως συνέπεια πολύ μεγάλο αριθμό θανάτων. Έχουν διαδραματιστεί ναυτικές τραγωδίες στη Μεσόγειο παρόλο που το ΝΑΤΟ επιτηρούσε την περιοχή και επενέβαινε στ΄ανοικτά της Λιβύης. Με το να μην επεμβαίνουν τα κράτη για να εμποδίσουν τα ναυάγια, θεωρούνται ένοχα για την μη παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που είναι σε κίνδυνο", απαντά.