Για τους περισσότερους, τα όσα διαδραματίστηκαν στην ταινία «Silent Hill» του 2006, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια αρρωστημένη σεναριακή έμπνευση του Ρότζερ Άβαρι. Για τους κατοίκους της πόλης Centralia της Πενσυλβάνια, όμως, αποτέλεσαν τη δεκαετία του ’60 μια τρομακτική πραγματικότητα.

Μέχρι το 1962 η Centralia ήταν μια μικρή πόλη που έσφυζε από ζωή. Σήμερα, αναφέρονται σε αυτή ως «πόλη – φάντασμα» που εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της υπό τρομακτικά δύσκολες συνθήκες και ερήμωσε στο πέρασμα των χρόνων, αποτελώντας μία από τις πιο τρομακτικές τοποθεσίες ολόκληρου του κόσμου.

Πώς θα σας φαινόταν αν γνωρίζατε πως ζείτε σε μια περιοχή που… καίγεται υπογείως; Τρομακτικό ίσως.

Η λέξη αυτή, ωστόσο, δε μπορεί ούτε στο ελάχιστο να περιγράψει όσα βίωσαν οι 2.000 περίπου κάτοικοι της Centralia το Μάιο του 1962, όταν το ανθρακωρυχείο στα έγκατα της πόλης έπιασε φωτιά κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.

Ορισμένοι υποστήριξαν πως η πυρκαγιά προκλήθηκε όταν κάποιοι προσπάθησαν να κάψουν σκουπίδια στον υπόγειο χώρο υγειονομικής ταφής, ωστόσο τίποτα δεν επιβεβαιώνεται.

Το έδαφος «ανοίγει», οι κάτοικοι «δηλητηριάζονται»…

Η αιτία, άλλωστε, λίγο τους ενδιέφερε σε σχέση με το αποτέλεσμα. Η φωτιά «ταξίδεψε» μέσω των υπόγειων αγωγών, καταφέρνοντας χάρη στο κάρβουνο και την ανάμειξη του άνθρακα με το οξυγόνο, να επεκταθεί στα βάθη και την επιφάνεια ολόκληρης της πόλης.

Το έδαφος παρουσίασε εξωπραγματικά υψηλές θερμοκρασίες, οι δρόμοι «άνοιξαν» ενώ από τη γη ξεπηδούσε στάχτη και «αναδύονταν» καπνός, μονοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θείου και μεθάνιο.

Το ορυχείο «Centralia Mine», 20 μέτρα από την επιφάνεια της γης, είχε υπογράψει την καταδίκη της πόλης.

Η υγεία των κατοίκων επιβαρύνθηκε τρομερά, με αξιοσημείωτο το γεγονός πως πολλοί αντιμετώπισαν λιποθυμικά επεισόδια και προσωρινή απώλεια μνήμης.

Για περισσότερο από μία δεκαετία, οι προσπάθειες κατάσβεσης της υπόγειας φωτιάς ήταν έντονες μεν, άκαρπες δε, καθώς κάθε φορά που μια εστία έσβηνε, μια νέα ξεπηδούσε από το έδαφος.

Το 1979, το πιο τρομακτικό φαινόμενο έλαβε χώρα στη φλεγόμενη Centralia, όταν η θερμοκρασία της επιφάνειας του εδάφους άγγιξε τους 180 βαθμούς Κελσίου!

Οι ντόπιοι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την αλήθεια: Ή θα έφευγαν ή θα πέθαιναν.

Η υγεία και η σωματική τους ακεραιότητα δεν κινδύνευε πια μόνο από τον καπνό και τις αναθυμιάσεις, μα και από τις «παγίδες θανάτου» που η φωτιά είχε δημιουργήσει.

Χαρακτηριστικό αποτελεί το παράδειγμα του 12χρονου αγοριού, το οποίο στις 14 Φεβρουαρίου του 1981 γλίτωσε από θαύμα το θάνατο, όταν έπεσε μέσα σε μια πελώρια τρύπα από όπου έβγαινε πυκνός καπνός και η οποία προκλήθηκε από την υψηλή θερμοκρασία του εδάφους λόγω της υπόγειας φωτιάς.

Το αληθινό Silent Hill σήμερα

Εγκαταλελειμμένη, τρομακτική, επικίνδυνη, καταθλιπτική. Έτσι μπορεί να περιγράψει κανείς τη Centralia σήμερα, 55 χρόνια μετά την καταστροφική φωτιά. Το χειρότερο όλων; Οι φλόγες εξακολουθούν να «ζουν» στα έγκατα της πόλης και να μετατρέπουν την ατμόσφαιρα σε ιδανικό σκηνικό ταινίας τρόμου.

Η στάχτη και ο καπνός εξακολουθούν να αναδύονται από τις ρωγμές του εδάφους και της ασφάλτου δηλητηριάζοντας κάθε τι ζωντανό στην περιοχή.

Παραδόξως, μέχρι σήμερα η πόλη φιλοξενεί περί τους 10 κατοίκους, οι οποίοι τότε αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Η κατάσταση της υγείας τους παραμένει άγνωστη, ωστόσο γνωρίζουμε πως πρόκειται για ηλικιωμένους ανθρώπους.

Εκεί, θα βρει κανείς  μόλις 2 – 3 κατοικημένα σπίτια, το νεκροταφείο St. Ignatius και μια εκκλησία που χρονολογείται από το 1911 και στέκει αγέρωχη στην καταστροφή.

Οι επισκέπτες έχουν γεμίσει τους δρόμους, τα δέντρα και τα εναπομείναντα κτίρια της πόλης με «προειδοποιητικά» γκράφιτι και πινακίδες που δίνουν έναν ακόμη πιο τρομακτικό τόνο στην απόκοσμη ομορφιά της Centralia.

Τα σπίτια που εγκαταλείφθηκαν, έχουν υποστεί τεράστιες φθορές κυρίως λόγω των «περίεργων» επισκεπτών που στο πέρασμά τους κατέστρεψαν ό,τι είχε απομείνει.

Έπιπλα, ρούχα, προσωπικά αντικείμενα και σκουπίδια βρίσκονται στην ίδια θέση που τα άφησαν οι ιδιοκτήτες τους πριν τραπούν σε φυγή. Οι σκελετοί των νεκρών ζώων δεν απομακρύνθηκαν ποτέ. Βρίσκονται παντού, μαζί με πολυθρόνες, βαλίτσες και… μία μπανιέρα στη μέση του πουθενά.

Μέχρι σήμερα επισκέπτονται την πόλη τουρίστες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, προκειμένου να δουν από κοντά όσα έμειναν πίσω και να «αισθανθούν» τη θλιβερή της ιστορία.

Το Centralia Mine δεν έσβησε ποτέ. Αν και οι επιστήμονες υπολόγισαν αρχικά πως η φωτιά θα σιγοκαίει για περίπου 200 χρόνια από τη μοιραία εκείνη ημέρα του Μαΐου του 1962, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αμφιβάλλουν για το αν θα σβήσει ποτέ…

Πηγή: