Ρίγη συγκίνησης προκαλεί το βίντεο που δημιούργησαν οι νέοι από το Μάτι, έξι μήνες μετά τη φονική πυρκαγιά που στοίχισε τη ζωή σε 100 ανθρώπους. Στο βίντεο, διάρκειας 7 λεπτών, οι νέοι θέτουν ερωτήματα στους αρμόδιους για τα αίτια που προκάλεσαν την εθνική τραγωδία

«Χάσαμε τους ανθρώπους μας ενώ όλα έγιναν όπως έπρεπε; Καήκαμε επειδή αψηφήσαμε τη φωτιά; Πενθούμε γιατί οι δρόμοι ήταν στενοί; Πνίγηκαν άνθρωποι γιατί δεν υπήρχαν έξοδοι προς τη θάλασσα;». Αυτά είναι, μεταξύ άλλων, τα ερωτήματα που παραθέτουν.

Ωστόσο, οι απαντήσεις δεν βγαίνουν από τα χείλη των αρμοδίων. Αντίθετα, δίνονται από ανθρώπους που πάλεψαν στο νοσοκομείο, από ανθρώπους που είδαν τους δικούς του να χάνονται, από ανθρώπους που δεν μπορούν να ξεχάσουν τα όσα συνέβησαν στις 23 Ιουλίου 2018.

Κωνσταντίνος Ζορμαλιάς: Σήμερα δεν μπορώ να περπατήσω

«Πέρασα δύο φωτιές για να φύγω. Δεν υπήρξε καμία ειδοποίηση από την Πυροσβεστική ή την Αστυνομία. Έμεινα στο νοσοκομείο 70 ημέρες. Σήμερα, δεν μπορώ να περπατήσω».

Νίκος Γιαννόπουλος: Μέχρι να φτάσω στο σημείο η μητέρα μου είχε καεί

«Δεν άκουσα και δεν είδα ούτε Πυροσβεστική, ούτε η Αστυνομία. Μέχρι να προλάβω να φτάσω στο σημείο που ήταν η μητέρα μου, είχε καεί».

Μανώλης Χατζηχρήστος: Ευτυχώς που δεν μου απάντησαν οι Αρχές

«Η φωτιά με εγκλωβίζει μέσα στο σπίτι για περίπου 1,30 ώρα. Παίρνω τηλέφωνο την Πυροσβεστική, το Δήμο, την Πολιτική Προστασία και την Αστυνομία. Ευτυχώς που δεν μου απάντησε κανείς από τις Αρχές, γιατί θα με οδηγούσαν και εμένα εκεί που οδήγησαν τους άλλους 100».

Αθηνά Μουτάφη: Είδα το γιο μου να επιπλέει ανάποδα

«Μπήκαμε στη θάλασσα. Οι συνθήκες ήταν φρικτές. Δεν μπορούσες να αναπνεύσεις, να δεις. Δεν μου πέρας από το μυαλό ότι θα ήμασταν τόσο πολύ αβοήθητοι. Είδα το γιο μου να επιπλέει ανάποδα».

Σε άλλο πλάνο παρουσιάζεται ένα κομμάτι από την έκθεση του εμπειρογνώμονα στην οποία επισημαίνεται ότι η εκκένωση θα μπορούσε να γίνει μέσα σε 15-20 λεπτά με απλό βάδισμα αν είχε δοθεί έγκαιρα εντολή.

Το βίντεο ολοκληρώνεται με τον παρακάτω μονόλογο:

«Έξι μήνες μετά ο χρόνος δεν περνά το ίδιο για μένα γιατί πίστεψα ότι φταίω εγώ και τα πεύκα μου. Όμως ξύπνησα και βλέπω ότι δεν φταίω εγώ ούτε λάθος έκανα, ούτε βιαστική ήμουν όπως με κατηγόρησες, ήμουν απλά μόνη μου. Έκλεινα τα αυτιά μου σε κάθε σου προσβολή, Νιώθω αγανάκτηση όχι μόνο γιατί δεν έσωσες 100, αλλά γιατί δεν προσπάθησε να σώσεις ούτε μια ζωή».

«Για όσους έφυγαν και για όσους είναι ακόμα εδώ δεν ξεχνώ. Το Μάτι κάηκε από τη φωτιά. Εμείς επειδή ήμασταν μόνοι».