Μια καθοριστική τροπή, που αλλάζει άρδην τα δεδομένα στη διαμάχη για την πολυτάραχη περιουσία του εκλιπόντος δημοσιογράφου Γιώργου Τράγκα, σημειώθηκε, καθώς το Εφετείο του Πριγκιπάτου του Μονακό, με μια απόφαση-σταθμό, αναγνώρισε τη δικαιοδοσία των δικών του δικαστηρίων για την υπόθεση της κληρονομικής διαδοχής, δικαιώνοντας τη χήρα του δημοσιογράφου, Μαρία Καρρά.

Η απόφαση του Εφετείου ανατρέπει την προηγούμενη κρίση του Πρωτοδικείου του Πριγκιπάτου και απορρίπτει τους ισχυρισμούς του γιου του δημοσιογράφου, Ιωάννη Τράγκα, αλλά και του Ελληνικού Δημοσίου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του δικηγορικού γραφείου που εκπροσωπεί την κ. Καρρά, το δικαστήριο έκρινε ότι το Μονακό έχει την κυριαρχική αρμοδιότητα να αποφανθεί για:

-Την εγκατάσταση των κληρονόμων, βάσει της συμβολαιογραφικής πράξης που είχε συνταχθεί στο έδαφος του Πριγκιπάτου.

-Τον διορισμό διοικητή της κληρονομιαίας περιουσίας.

Με αυτή την κίνηση, η υπόθεση «φεύγει» ουσιαστικά από τον έλεγχο των ελληνικών δικαστικών αρχών ως προς το σκέλος της διαδοχής, μεταφέροντας το κέντρο των εξελίξεων στην έδρα του Πριγκιπάτου.

«Άκυρο» στο Ελληνικό Δημόσιο

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το σκέλος της απόφασης που αφορά το Ελληνικό Δημόσιο. Το Εφετείο έκρινε ως απαράδεκτη την παρέμβαση του Δημοσίου (το οποίο εμφανιζόταν ως πιστωτής υπέρ του Ιωάννη Τράγκα), με το σκεπτικό ότι δεν υφίσταται έννομο συμφέρον στο συγκεκριμένο στάδιο της διαδικασίας.

Οι επόμενοι σταθμοί

Η δικαστική μάχη δεν σταματά εδώ, καθώς έχει ήδη οριστεί η κρίσιμη δικάσιμος για τις 26 Φεβρουαρίου 2026. Τότε, το Δικαστήριο του Μονακό θα επιληφθεί κυριαρχικά επί των βασικών αιτημάτων της αγωγής της Μαρίας Καρρά, καθορίζοντας την τύχη των ακινήτων και των τραπεζικών λογαριασμών που περιλαμβάνονται στην τεράστια κληρονομιά του Γιώργου Τράγκα.

Ανατράπηκε η υπερασπιστική γραμμή του γιου

Η πλευρά του Γιάννη Τράγκα είχε χτίσει τη στρατηγική της πάνω σε τρεις βασικούς πυλώνες, οι οποίοι φαίνεται πως κλονίζονται μετά την πρόσφατη εφετειακή απόφαση στο Μονακό.

Ο Γιάννης Τράγκας, μέσω του δικηγόρου του Νίκου Αγαπηνού, υποστήριζε σθεναρά ότι ο πατέρας του, παρά την άδεια διαμονής που διέθετε στο Πριγκιπάτο, ήταν στην πραγματικότητα φορολογικός κάτοικος Ελλάδας. Η πλευρά του γιου είχε επιδιώξει και πετύχει την παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου στη δίκη του Μονακό. Υποστήριζαν ότι το Δημόσιο είναι ο κύριος πιστωτής της κληρονομιάς (με απαιτήσεις που ξεπερνούν τα 8-10 εκατ. ευρώ για φοροδιαφυγή). Η παρουσία του Δημοσίου στο πλευρό του Γιάννη Τράγκα χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός πίεσης για να αποδειχθεί ότι η υπόθεση έχει «ελληνικό χρώμα» και άρα δεν θα έπρεπε να εκδικαστεί από τα δικαστήρια του Μονακό, τα οποία θεωρούσαν «αποξενωμένα» από το ελληνικό δημόσιο συμφέρον.

Ο Γιάννης Τράγκας κατηγορούσε τη Μαρία Καρρά ότι προσπαθούσε να μεταφέρει τη δίκη στο Μονακό για να «παρακάμψει» τις δεσμεύσεις της περιουσίας από τις ελληνικές αρχές για ξέπλυμα χρήματος. Επίσης, είχε κινηθεί δικαστικά στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους για να αποδείξει ότι ο πατέρας του ήταν ο μοναδικός μέτοχος της offshore εταιρείας Family Line, υποστηρίζοντας ότι η χήρα προσπαθούσε να ελέγξει μονομερώς τα περιουσιακά στοιχεία (ακίνητα σε Μπέβερλι Χιλς, Σεν Τροπέ κ.α.) μέσω αυτής της εταιρείας.