Μάχη με αβέβαιο τέλος ετοιμάζεται να δώσει η κυβέρνηση για τη δημοσιονομική πρόβλεψη του ΔΝΤ για το 2019 και την άτεγκτη στάση του Βερολίνου στον γαλλικό μηχανισμό για το χρέος.
Τα δύο αυτά θέματα προβληματίζουν έντονα το Μέγαρο Μαξίμου που σήμερα στρέφει το βλέμμα στο άτυπο Eurogroup που πραγματοποιείται στη Σόφια.
Πολύπλοκα είναι τα πράγματα για τη δημοσιονομική πρόβλεψη του Ταμείου για το 2019. Το ΔΝΤ συμφωνεί ότι το πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να διαμορφωθεί στο 3,5% του ΑΕΠ για το’19, πλην όμως κινείται σε εντελώς διαφορετικές προβλέψεις με αυτές που θα ήθελε η Αθήνα. Εξ’ αυτού του λόγου, κανείς δεν κατοχυρώνει στην κυβέρνηση ότι το ΔΝΤ δε θα ζητήσει να έρθει το αφορολόγητο μπροστά.
Αφενός δεν πρόκειται για νέο μέτρο. Αφετέρου, η εμπροσθοβαρής εφαρμογή του αφορολόγητου δεν αποτελεί περικοπή δαπανών (πράγμα το οποίο «κουμπώνει» με την τελευταία δήλωση Λαγκάρντ σύμφωνα με την οποία το ταμείο δεν πρόκειται να ζητήσει νέες περικοπές δαπανών). Το συγκεκριμένο θέμα, πάντως, θα αποτελέσει ένα από τα κύρια σημεία της διαπραγμάτευσης.
Για το Μαξίμου το ιδανικό σενάριο είναι το ΔΝΤ να πειστεί ότι μπορεί να παραχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% χωρίς τη μείωση του αφορολόγητου από το 2019. Σε συνδυασμό δε- όπως λένε- και με τις ευρωπαικές φωνές που πληθαίνουν για μη συμμετοχή του ταμείο στο Πρόγραμμα , κάτι τέτοιο θα λύσει με βεβαιότητα στο γόρδιο δεσμό του αφορολόγητου.
Ο πρωθυπουργός είπε με έμφαση, χθες, ότι το διαβατήριο για την καθαρή έξοδο από το πρόγραμμα είναι η υπεραπόδοση της οικονομίας. Και άφησε παράθυρο ακόμα και…ξήλωμα μέτρων.! «Αυτό που χρειάζεται πλέον η οικονομία είναι όχι να προστεθούν νέα μέτρα λιτότητας, αλλά, ενδεχομένως να αφαιρεθούν», τόνισε ο κ. Τσίπρας εξηγώντας ότι έτσι θα δοθεί μεγαλύτερη ορμή στην ανάπτυξη. Πολύ πρόσφατα δε, ο Αλέξης Τσίπρας έχει πει για το Ταμείο δείχνουν πως η κυβέρνηση δεν θεωρεί καθόλου αρνητική εξέλιξη την μη συμμετοχή του στο τρίτο πρόγραμμα.
Το άλλο μεγάλο πρόβλημα αφορά στη συζήτηση για το χρέος και στη στάση του Βερολίνου, που έχει αρχίσει εκ νέου τα μπρος πίσω με την ελάφρυνση του χρέους.
Η Γερμανία εξακολουθεί να θέλει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, αλλά επιμένει η ελάφρυνση του χρέους να εξαρτάται από τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις της χώρας μετά το μνημόνιο. Αντιθέτως, το Ταμείο δεν θέλει να εξαρτάται η ελάφρυνση από προϋποθέσεις. Και τάσσεται υπέρ ενός αυτοματοποιημένου μηχανισμού διότι σε διαφορετική περίπτωση, δεν είναι σε θέση να συντάξει μια θετική ανάλυση βιωσιμότητας.
