Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων.
Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία από εμάς και τους συνεργάτες μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν συναινέσετε ή να αρνηθείτε να συναινέσετε. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αρνηθείτε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις σας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο. Μπορείτε πάντα να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας επιστρέφοντας σε αυτόν τον ιστότοπο ή επισκεπτόμενοι την πολιτική απορρήτου μας.
Στο εξωτερικό μοιάζει αυτονόητο, στην Ελλάδα εξωπραγματικό. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πήρε μια ρηξικέλευθη απόφαση. Ίσως να καίει ξερά και χλωρά μαζί, ίσως όμως και να είναι ο δρόμος για την αυτοκάθαρση.
Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος...
Τα μάτια του πετούσαν σπίθες. Οι παλμοί του ήταν ακόμα… στον Θεό. Έβραζε: «Τι περιμένετε να σας πω; Να ευχαριστήσω τον κόσμο; Ποιον κόσμο; Αυτόν που μας προσβάλει; Τι περιμένετε από την ομάδα; Να ευχαριστήσουμε τους οπαδούς που βρίζουν τις οικογένειές μας»;
