Αρθρο-κόλαφο για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο μάλιστα χαρακτηρίζει ως αριστοτέχνη της οργουελικής διπλής σκέψης δημοσιεύει στη διαδικτυακή της έκδοση η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Η εφημερίδα κάνει αναλυτική καταγραφή ενός μομέντουμ μιας χώρας που σε λίγους μήνες αναμένεται να βγει από το μνημόνιο. Μιας χώρας που παλινωδεί ανάμεσα στα όνειρα για «πρωτογενές πλεόνασμα, επενδύσεις δισεκατομμυρίων και ευημερούσα οικονομία» και την πραγματικότητα του «αβέβαιου μέλλοντος και του ανώμαλου και μακρύ δρόμου προς την κανονικότητα». Πρόκειται γαι το δεύτερο άρθρο της FAZ που μέσα σε λίγες ημέρες κατακεραυνώνει την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. 

Στασιμότητα στις επενδύσεις

«Ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας και μεγάλα φορολογικά έσοδα. Παράλληλα όμως δεν θέλει να συρρικνώσει τον δημόσιο τομέα, αλλά να τον χρησμοποιήσει προς ίδιο όφελος και να καθυστερήσει τις ιδιωτικοποιήσεις τόσο πολύ, που να νευριάσουν οι επενδυτές, να τα μαζέψουν και να φύγουν» αναφέρει ο αρθρογράφος και προσθέτει:

«Οποιος έχει διαβάσει το ‘1984′ του Τζορτζ Όργουελ, γνωρίζει αυτό που ονομάζεται double think, την ικανότητα δηλαδή να έχει κανείς στο μυαλό του δύο διαμετρικά αντίθετες σκέψεις και να τις ασπάζεται και τις δύο. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι αριστοτέχνης σε αυτό».

H Ελλάδα παραμένει οικονομικά ως χώρα του τρίτου κόσμου

Στασιμότητα στις επενδύσεις καταγράφει η εφημερίδα με παράδειγμα το Ελληνικό, με «σχέδια επί σχεδίων» και την τελευταία περιπέτεια με την αρχαιολογική υπηρεσία. Στασιμότητα καταγράφει όμως και στον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας επί δεκαετίες.

«Ενώ η Ευρώπη ασχολείται με την ψηφιοποίηση και συζητά για το μέλλον της βιομηχανίας και της εργασίας, στην Ελλάδα όλα στρέφονταν γύρω από την κρίση και σήμερα γύρω από τα να διασώσει κανείς ό,τι διασώζεται. Παραμένει οικονομικά ως μια χώρα του τρίτου κόσμου. Εξάγει ελιές, φρούτα και λαχανικά, τυρί, κρασί… οι εφοπλιστές και ο τουρισμός παίζουν τεράστιο ρόλο αλλά επενδύσεις σε πλοία και ξενοδοχεία σπα αποτελούν αμφιβόλου επιτυχίας επενδύσεις για το μέλλον σε σχέση με την ταχεία τεχνολογική εξέλιξη». 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, προσωποποίηση της διπλής ηθικής

Ο αρθρογράφος κάνει λόγο για «βιομηχανία μετακλητών» που έχει στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ωστόσο να εξωραΐζει τις ευθύνες που αναλογούν και στα προηγούμενα κόμματα εξουσίας Για νέες επιτροπές  που φυτρώνουν με νόμο και κάνουν μεταξύ άλλων αξιολογήσεις, όλες με μετακλητούς, μια παλαιά μέθοδος, που ο Τσίπρας, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, είχε καταγγείλει ως συρρίκνωση της δημοκρατίας.

«Τρία χρόνια μετά την εκλογική του νίκη ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε η προσωποποίηση της διπλής ηθικής», διαπιστώνει η εφημερίδα.

Χυδαίο πολιτικό στιλ και γλώσσα αισχρή

«Το πολιτικό στιλ του κόμματος είναι χυδαίο, η γλώσσα αισχρή, οι σκέψεις ύπουλες, η αντίληψη περί δικαίου αυθαίρετη και η επιχειρηματολογία υποκριτική… ο κόσμος συνηθίζει σε όλα, σε ανικανότητα, σε χρήματα φορολογουμένων στην άμμο και σε ειδήσεις για επιτυχημένες μεταρρυθμίσεις, αλλά σε εκείνο που δεν μπορεί να συνηθίζει είναι στο αυταρχικό στιλ κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ».

Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι το κυβερνητικό κόμμα κληρονόμησε πολλά από τα προηγούμενα κόμματα, όπως την αποδυνάμωση της κρατικής μηχανής και την διάβρωση των θεσμών της, τα  οποία όμως χρησιμοποίησε προς το δικό του συμφέρον, γιατί τον διευκόλυναν.

O Homo Graecus του ΣΥΡΙΖΑ

«Κατά το σοβιετικό πρότυπο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε τον Homo Graecus, στην ουσία έναν οπορτουνιστή, που αποφεύγει κάθε ευθύνη και κάθε πρωτοβουλία, που δεν βλέπει τίποτα το άδικο στο να βάζει χέρι στο δημόσιο χρήμα και στη δημόσια περιουσία, αλλά που, αντίθετα, θεωρεί ότι αυτά ανήκουν σε όλους και στον καθένα».

Στο άρθρο γίνονται αναλυτικές αναφορές σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως τις διαπραγματεύσεις για το όνομα της FYROM, αλλά και εσωτερικής, όπως τη φοροδιαφυγή, την παιδεία και την «μετριοκρατεία». Αναφορές γίνονται ακόμη και στον Ιβάν Σαββίδη και το σκάνδαλο NOVARTIS, «ένα θεατρικό έργο για να κερδίσει πίσω ο ΣΥΡΙΖΑ την εύνοια των ψηφοφόρων». 

Η ηθική επανάσταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να έρθει

Και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο αρθρογράφος είναι ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα άλλο από μια πελατειακή ένωση με όπλα την διπλή σκέψη και τον διπλό λόγο, που χρησιμοποιεί όμως τη συνταγή των παλαιών κομμάτων εξουσίας, εκείνων που οδήγησαν τα χώρα στην χρεοκοπία… είναι ιδιαίτερα πικρό το ότι η κυβέρνηση επικαλέστηκε ηθικό πλεονέκτημα».

Το επιμύθιο του μακροσκελούς άρθρου συνοψίζεται στην αναζήτηση όχι νέων κομμάτων αλλά νέων ανθρώπων.

«Η ηθική επανάσταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να έρθει, αλλά ούτε και καμιά άλλη. Αυτό που απ´ έξω φαντάζει ως αναμόρφωση του κράτους στην πραγματικότητα είναι μια μετακίνηση σκηνικού. Για να βγει η Ελλάδα από την κρίση και να μην μπαίνει η ίδια εμπόδιο στο δρόμο της, χρειάζεται πρωτίστως έναν νέο Άνθρωπο. Αλλά ούτε κι αυτός δεν πρόκειται να έρθει. Το μόνο που θα συμβεί είναι ένα πισωγύρισμα σε πολλούς νόμους και διατάξεις σε συμφωνία με την τρόικα. Και μάλιστα από την πίσω πόρτα, αθόρυβα και χαμηλόφωνα».