Την ώρα που ο Παναγιώτης Λαφαζάνης παρουσίαζε για πρώτη φορά το αναλυτικό του σχέδιο για την επιστροφή στη δραχμή, το «Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη» αναρτούσε στην ιστοσελίδα του την δική του ανάλυση για τις επιπτώσεις που θα έχει στην ελληνική κοινωνία και οικονομία η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Την έρευνα υπογράφει ο διευθυντής του Δικτύου, κ. Γιάννης Μαστρογεωργίου, και σε αυτήν υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι το ευρώ, ότι οι επιπτώσεις από την αλλαγή νομίσματος είναι αδύνατον να προσδιοριστούν και ότι η αρχική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας θα εξανεμιστεί, ο τουρισμός θα δεχθεί ισχυρό πλήγμα, ενώ η λιτότητα θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια.
Η έρευνα του Δικτύου μιλά για τις πλάνες και τους μύθους που περιβάλλουν την δραχμή και επισημαίνει ότι «όσοι αναπολούν τις εποχές της δραχμής του ’80, λησμονούν ότι τότε και σχεδόν έως το 2000 που υιοθετήθηκε το ευρώ, ο ανταγωνισμός στην ΕΕ δεν περιλάμβανε ακόμα τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, ενώ η ΝΑ Ασία ήταν ακόμα στην προθέρμανση».
Τα συμπεράσματα της ανάλυσης του κ. Μαστρογεωργίου επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι αυτοί που θα βρεθούν στα χέρια με «νέες δραχμές», θα επιδιώξουν να τις μετατρέψουν σε ευρώ, για να αποφύγουν πιθανές μελλοντικές απώλειες, εντείνοντας έτσι τις πτωτικές τάσεις του νέου νομίσματος.
Σχετικά με τις καταθέσεις, αναφέρει ότι όση θα είναι η υποτίμηση της δραχμής, τόση αγοραστική δύναμη θα χάνουν και ότι τα δάνεια που θα έχουν συναφθεί σε συνάλλαγμα θα εξακολουθούν να οφείλονται σε συνάλλαγμα. Αυτό σημαίνει ότι το κεφάλαιο του χρέους θα αυξάνεται διαρκώς σε συνάρτηση με την υποτίμηση του νομίσματος.
Οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων θα επηρεαστούν από την υποτίμηση. Όσο πιο πολύ υποτιμάται η δραχμή, τόσο υψηλότερα θα διαμορφώνεται η τιμή τους και αυτό θα αφορά καύσιμα, φάρμακα, κλπ.
«Για το δημόσιο χρέος που αφορά σε δάνεια που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, είναι δυνατό να μετατραπεί σε δραχμές. Δεν ισχύει το ίδιο, όμως, με το δημόσιο χρέος που αφορά σε δάνεια τα οποία διέπονται από το αγγλικό δίκαιο, δηλαδή σε όλα τα δάνεια των τελευταίων ετών μέσω των ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης»
Τέλος, αναφέρει ότι το επιχείρημα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας μέσω της υποτίμησης, πάσχει γιατί θα πρόκειται για ανταγωνιστικότητα βασισμένη στη φτηνή εργασία, μακριά από τη λογική των δραστηριοτήτων υψηλής προστιθέμενης αξίας, μέσω της τεχνολογίας αιχμής και της εξωστρέφειας, που θα μπορούσαμε να έχουμε με τη συμμετοχή στο ευρώ.
Σχετικά με τις τιμές υπηρεσιών του τουρισμού και τις τιμές των κατοικιών, η ανάλυση του κ. Μαστρογεωργίου αναφέρει ότι και αυτές θα επηρεαστούν αρνητικά.
