Ακολουθεί το μήνυμα:

Μήνυμα ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων

τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν κ.κ. Κυρίλλου

πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς, ποιμένας, διακόνους,

μονάζοντας καὶ πάντα τὰ πιστὰ τέκνα

τῆς Ῥωσσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Πεφιλημένοι ἐν Κυρίῳ ἀρχιερεῖς, πανέντιμοι πρεσβύτεροι καὶ διάκονοι, θεοφιλεῖς μοναχοὶ καὶ μονάζουσαι, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφαί μου ἀγαπητοί,

Ἐπὶ τῇ μεγάλῃ ἑορτῇ τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως προσφέρω πᾶσιν ὑμῖν τὰς ἐγκαρδίους μου εὐχὰς καὶ προσρήσεις.

Κατ᾽ αὐτὴν τὴν λαμπρὰν νύκτα πᾶσα ἡ κτίσις ἀγαλλιᾷ, ἄλλως τε ἐγγίζει ἥκει νῦν ὁ Κύριος, προσδοκία Ἐθνῶν, καὶ σωτηρία κόσμου (Κανὼν α´, ᾨδὴ δ´, Προεόρτιος τῶν Χριστουγέννων, Ἦχος πλ. β´). Τὴν ἔλευσιν τοῦ Σωτῆρος ἐπὶ πολλὰ ἔτη προσεδόκουν οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἀπoλέσαντες μετὰ τὴν ἐκδίωξιν ἐκ τοῦ Παραδείσου τὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τοῦ Δημιουργοῦ αὐτῶν, οἱ λησμονήσαντες πόσον χαροποιὸν εἶναι νὰ αἰσθάνηταί τις καθ᾽ ἑκάστην τὴν παρουσίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀκούῃ λίαν ἐγγὺς τὴν φωνὴν Αὐτοῦ, ἔχῃ τὴν δυνατότητα ὅπως ἀπευθύνηται πρὸς Αὐτὸν καὶ αὐτίκα λαμβάνῃ τὴν ἀπόκρισιν, εἰδὼς τὸν ἑαυτόν σου ἐν πλήρει ἀσφαλείᾳ, διότι ὁ Κύριος εἶναι ἐγγύς σου.

Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ αἴσθημα ἀσφαλείας, προστασίας καὶ ἡσυχίας λείπει πολὺ ἀπὸ ἡμᾶς σήμερον, ὅτε ἡ φονικὴ λοίμωξις εἰσάγει ἀκόμη μεταβολὰς εἰς τὴν ζωήν μας, ἐνῷ εἶναι δύσκολον νὰ προγραμματίζωμεν καὶ σχεδιάζωμεν, ὅτε ἡ ἀνασφάλεια διὰ τὴν αὔριον ἡμέραν κρατεῖ συνεχῶς εἰς ἔντασιν καὶ προκαλεῖ ἀνησυχίαν. Καίτοι ἐν αὐταῖς ταῖς οὐχὶ εὐκόλοις περιστάσεσι, μετὰ ἰδιαιτέρας ὀξύτητος ᾐσθόμεθα τὸ εὔθραυστον τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, συνειδητοποιήσαμεν ὅτι ὀφείλομεν νὰ ἐκτιμῶμεν ὡς μεγίστην δωρεὰν τοῦ Θεοῦ τὴν ἑκάστην νέαν ἡμέραν, ἀντελαβόμεθα πόσον μέγα βάρος καθίσταται ἡ ἐξηναγκασμένη ἀπομόνωσις καὶ πόσον σπουδαῖον εἶναι νὰ ἔχωμεν τὴν δυνατότητα τακτικῆς διὰ ζώσης κοινωνίας μετὰ τῶν συγγενῶν καὶ οἰκείων.

Ἀτενίζοντες τὸ κείμενον ἐν τῇ Φάτνῃ Βρέφος Χριστόν, τὴν Πανάχραντον Μητέρα Αὐτοῦ καὶ Ἰωσὴφ τὸν Μνήστορα, ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι μόνον ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι εἰς θέσιν νὰ ἐνδυναμώνῃ ἡμᾶς εἰς τὰς διαφόρους δοκιμασίας, ἔξω βάλλῃ τὸν φόβον ἀπὸ τῶν καρδιῶν ἡμῶν καὶ παράσχῃ δυνάμεις πρὸς ἀγαθοεργίαν.

Ἄλλως τε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἰς μίαν ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων στιγμῶν τῆς ζωῆς Αὐτῆς καὶ Αὐτὴ εὑρίσκετο εἰς στενοχώρους περιστάσεις, ἐν ξένῃ πόλει, ἐν ἐρήμῳ τόπῳ, ἐν σπηλαίῳ τῶν κτηνῶν. Ἐν τούτοις, ὡς τερπνὸν παλάτιον τὸ ταπεινὸν Σπήλαιον, Αὐτῇ ἐδείκνυτο (Ἀπολυτίκιον, Ἦχος δ´, ἐν τῷ ἑσπερινῷ τῆς 24^ης Δεκεμβρίου), διότι ἡ ἀγάπη διὰ τὸν Υἱὸν καὶ Θεὸν ἐπλημμύρισε τὴν καρδίαν Αὐτῆς· ἡ ἀγάπη αὐτὴ μετεμόρφωνε τὰ πάντα πέριξ Αὐτῆς καὶ ἡ Παρθένος δὲν παρετήρει οὔτε δυσχερείας, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν ἐσχάτην πενίαν τοῦ σπηλαίου. Ἡ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Δημιουργὸν καὶ ἡ στοργὴ πρὸς τὸ νεογέννητον Βρέφος ἐπέτρεπεν εἰς Αὐτὴν ὡς οὐδὲν νὰ ἡγῆται τὰς δυσκολίας καὶ βλέπῃ τὴν ἀγαθὴν Πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ εἰς πάσας τὰς περιστάσεις, ἃς κατέπεμπεν Αὐτῇ ὁ Κύριος. Πόσον διαφέρει τοῦτο ἀπὸ τὴν ἡμετέραν ἀντίληψιν τῶν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δοκιμασιῶν, ὅταν λ.χ. εἰς καιρὸν τῆς ἀπομονώσεως ἀκόμη καὶ τὴν οἰκίαν αὐτῶν πολλοὶ ἀντεμετώπιζον ὡς φυλακήν, πίπτοντες εἰς ἀκηδίαν καὶ βλέποντες τὰ πάντα ἐν χρώματι μέλανι.

Νοερῶς παριστάμενοι σήμερον τῇ Φάτνῃ τοῦ Σωτῆρος, παρὰ τῇ ὁποίᾳ πλησίον τοῦ Δημιουργοῦ εὑρίσκεται πᾶσα κτίσις – καὶ ἄνθρωποι, καὶ ζῶα, καὶ ἄγγελοι, μύσται τῆς ἁπλῆς καὶ τρισηλίου αἴγλης (Κανὼν τῶν Ἀσωμάτων, ᾨδὴ η´, Ἦχος πλ. α´, ῎Ορθρος Δευτέρας), ἂς αἰσθανθῶμεν τοὺς ἑαυτούς μας περιβεβλημένους τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ ἡνωμένους πέριξ τοῦ Χριστοῦ. Ἂς ρίψωμεν ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἡμῶν τὰ δεσμὰ τοῦ φόβου καὶ τῆς ἐλλείψεως ἐμπιστοσύνης, ἀνησυχίας καὶ ἀπελπισίας, ἂς ἀκούσωμεν τὴν φωνὴν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, Ὃστις ἔρχεται ἐπὶ τῆς ἁμαρτωλοῦ γῆς καὶ καλεῖ εἰς Ἑαυτὸν πάντας τοὺς κοπιῶντας καὶ πεφορτισμένους, ὑπισχνούμενος αὐτοῖς τὴν ἀνάπαυσιν (Ματθ. 11, 28). Ἔρχεται καὶ διδάσκει ἡμᾶς ἵνα ζήσωμεν οὕτως, ὥστε ἡ ἀπολεσθεῖσα μακαριότης τοῦ Παραδείσου γίνῃ αὖθις πραγματικότης ἢ ἔτι πλείονα, ὥστε ὁ ἄνθρωπος δυνηθῇ ἵνα ἑνοῦται ἀκαταλήπτως καὶ μυστηριακῶς μετὰ τοῦ Κυρίου.

Ὁ γεννηθεὶς ἐπὶ τῆς γῆς Βασιλεὺς τῶν Οὐρανῶν (στιχηρὰ τῆς ἑορτῆς) ἔπραξεν ἤδη τὸ πᾶν διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν. Μᾶς μένει μόνον ἵνα δεχθῶμεν τὴν ἀγάπην Αὐτοῦ καὶ ἀνταποκριθῶμεν εἰς αὐτὴν διὰ τῶν πράξεων ἡμῶν, δηλονότι διὰ τῆς ζωῆς κατὰ τὰς ἐντολὰς καὶ τῶν ἔργων τοῦ ἐλέους, διὰ τῆς ἰσχυρᾶς πίστεως καὶ τῆς ἐπιθυμίας ἵνα ὦμεν μετὰ τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς προθυμίας οὐχὶ μόνον νὰ δεχώμεθα ἐκ τῶν Πατρικῶν χειρῶν Αὐτοῦ πλουσίους οἰκτιρμούς, ἀλλὰ καὶ μετὰ στερρᾶς ἐλπίδος καὶ ἐμπιστοσύνης εἰς Αὐτὸν νὰ ὑπερκεράσωμεν αὐτὰς ἢ ἄλλας δυσκολίας.

Ἀγαπητοί μου, ἔτι καὶ ἔτι συγχαίρω ὑμῖν ἐπὶ τῇ Γεννήσει τοῦ Χριστοῦ. «Οὐδεὶς εἶναι ἀφωρισμένος τῆς κοινωνίας αὐτῆς τῆς ἀγαλλιάσεως, ἐπιβεβαιοῖ ὁ ἅγιος Λέων ὁ Μέγας, ἄλλως τε ἡ ἀφορμὴ τῆς χαρᾶς εἶναι κοινὴ διὰ πάντας. Εἴθε νὰ χορεύσῃ ὁ ἅγιος, διότι ἐγγίζει τῇ δόξῃ. Εἴθε νὰ χαίρῃ ὁ ἁμαρτωλὸς, διότι συγχώρησις δίδεται εἰς αὐτόν» (Λόγος Α´ εἰς τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ). Ὁ Κύριος ἂς πέμψῃ πᾶσιν ὑμῖν ψυχικὴν καὶ σωματικὴν ὑγείαν, ἀνεξάντλητον χαρὰν καὶ εὐθυμίαν, ἐνδυναμώνῃ εἰς τὰ τελούμενα ὑφ’ ὑμῶν ἔργα καὶ τὴν περαιτέρω πορείαν εἰς τὸν στίβον τῆς σωτηρίας. Ἀμήν.

ὁ Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν

Κύριλλος

Ἐν Μόσχᾳ,

Χριστούγεννα 2021-2022