«Τούτο εορτάζoμεν σήμερον, επιδημίαν Θεού προς ανθρώπους, μη πανηγυρικώς, αλλά θεϊκώς· μη κοσμικώς, αλλ᾿ υπερκοσμικώς… μη τα της ασθενείας, αλλά τα της ιατρείας· μη τα της πλάσεως, αλλά τα της αναπλάσεως».
(ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, Λόγος ΛΗ´ εις τα Θεοφάνεια, είτουν Γενέθλια του Σωτήρος, PG36, 316ΑΒ).
Για την Εκκλησία μας κάθε εορτή αποτελεί μία ιστορική ανάμνηση ενός θείου γεγονότος, που ενώ συνέβη στο παρελθόν εφάπαξ, φανερώνεται, βιώνεται και εορτάζεται στο παρόν πανηγυρικώς και μυστηριακώς, δίνοντάς μας έτσι τη δυνατότητα να μετέχουμε σε αυτό βιωματικά, ως αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες.
Η μεγάλη Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων δεν είναι μία απλή ετήσια εθιμική εορτή και σίγουρα δεν προσφέρεται για σκέψεις ευσεβείς και συναισθηματικές. Είναι πέρα και έξω από τον εορταστικό περίγυρο των πόλεων, από τούς φωταγωγημένους δρόμους, από τις στολισμένες βιτρίνες, από τον θόρυβο της αγοράς και την κίνηση των ανθρώπων.
Η εορτή της Γεννήσεως του Σωτήρος Χριστού είναι, κατά τον ιερό Χρυσόστομο, η αγιωτάτη «μητρόπολις πασών των εορτών» (PG48, 752) και αποτελεί το ύψιστο των θαυμάτων, το «μέγα της ευσεβείας μυστήριον» (Α΄ Τιμ. γ᾽, 16) ενώπιον του οποίου ο άνθρωπος μένει έκθαμβος και εκστατικός και «ο λογισμός του απορών» τυγχάνει, όπως μας λέγει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης (PG46, 584C). Γι᾽ αυτό, ο Μέγας Βασίλειος προτείνει: «σιωπή τιμάσθω» (PG31, 1457C), δηλαδή να τιμήσουμε το μέγα αυτό μυστήριο με σιωπή, με κατάνυξη, με δέος, με φόβο Θεού, με ταπείνωση, με πνευματική εγρήγορση, παράλληλα όμως με πνευματική χαρά και αγαλλίαση.
Όλα γύρω μας σήμερα πανηγυρίζουν. Κάθε ψυχή, κάθε άνθρωπος, η κτίση ολόκληρη σκυρτά, χαίρεται και ευφραίνεται και αισθάνεται άφατη χαρά στα σπλάχνα και στο «είναι» της. Και αυτή η χαρά είναι η χαρά της σωτηρίας, η χαρά των αγγέλων, των αγαθών ποιμένων, των σοφών μάγων, είναι εξαιρέτως και πάνω από όλα η χαρά της Παναγίας μας, που είναι η «πάντων Χαρά» και «έτεκε Θεόν ενανθρωπήσαντα διά την του κόσμου σωτηρίαν».
Αυτή η μεγάλη χαρά της Γεννήσεως του φιλάνθρωπου Χριστού μας, πού είναι ο δικός μας Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, έρχεται να υπερκεράσει τις δυσκολίες της εποχής μας. Αυτή η χαρά είναι πάνω από κάθε θλίψη και λύπη, πάνω από κάθε ασθένεια και ανθρώπινη δοκιμασία, διότι αποτελεί γεγονός μοναδικό και ανεπανάληπτο στην ιστορία.
Σήμερα γεννάται η σωτηρία του κόσμου. Σήμερα ὁ Θεός γίνεται άνθρωπος και γεννάται εκ Παρθένου. Σήμερα ο αόρατος φαίνεται και γίνεται ορατός. Σήμερα ο άχρονος εισέρχεται στον χρόνο και καλεί τον καθένα από εμάς να συνειδητοποιήσουμε τη ζωτική σημασία της εορτής, να μετάσχουμε βιωματικά στο γεγονός της θείας Γεννήσεώς Του και να ενωθούμε μαζί Του στο κοινό ποτήριο της θείας Ευχαριστίας.
Η Γέννηση του Χριστού μας σηματοδοτεί την ανάπλαση της ανθρώπινης φύσεως. Τη νίκη του καλού έναντι του κακού, της αγάπης έναντι της αμαρτίας, της ιατρείας έναντι της ασθενείας.
Γι᾽ αυτό, ας ανταποκριθούμε όλοι μας στο κάλεσμά Του και ας συνεορτάσουμε με ολόκληρη την κτίση, όχι απλά πανηγυρικώς, αλλά θεϊκώς, όχι κοσμικώς, αλλά υπερκοσμικώς και ας συμψάλλουμε με τούς αγγέλους: «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λκ. β΄, 14-15).
Είθε ἡ Γέννηση του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού να φέρει στον κόσμο υγεία και ειρήνη, να απαλλάξει την κοινωνία μας από τα δεινά πού βιώνει και να αποτελέσει το προμήνυμα για μία χρονιά γεμάτη ελπίδα και φως!
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
