Ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Κύριο, πού μᾶς ἀξίωσε νά γιορτάσουμε καί φέτος τήν κοσμοχαρμόσυνη ἑορτή καί μητέρα ὅλων τῶν ἑορτῶν, τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, καί μέ αὐτήν τήν εὐκαιρία νά θυμηθοῦμε καί δοξάσουμε τήν μεγαλειώδη καί ἀνέκφραστη Δωρεά τῆς Θείας Φιλανθρωπίας πρός τό ἀνθρώπινο γένος. Νά κλίνει δηλαδή οὐρανούς ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί ὡς τέλειος ἄνθρωπος, χωρίς τήν ἁμαρτία, νά κατοικήσει ἀνάμεσά μας, νά μᾶς συναναστραφεῖ καί νά μᾶς ὁδηγήσει μέ τό Εὐαγγέλιο καί τήν ὑπέρτατη Θυσία τοῦ Σταυροῦ στόν ἀσφαλῆ δρόμο τῆς σωτηρίας. Καί ἀκριβῶς μέ αὐτήν τήν ἱερά θεωρία καί τίς ὑψηλές σκέψεις στό πνεῦμα μας ἀξιονόμαστε νά δοῦμε καί πάλι τόν ὡς «βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν τῆ φάτνη» Σωτήρα Χριστόν.

Πέρα ἀπό τίς γνωστές φολκλορικές εἰκόνες τῆς γιορτῆς, τά ἄφθονα φῶτα, τά ὡραῖα ἔθιμα τῶν Χριστουγέννων, πού μᾶς κληροδότησαν οἱ προηγούμενες γενεές, ὅλοι μας παρακαλῶ, τόν Γεννηθέντα ταπεινά καί φτωχικά στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ καί ἀνακλιθέντα τόσο ἀπέριττα μέσα στή φάτνη τῶν ἀλόγων,ἄς Τόν ἀτενίσουμε ὡς τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή μας. Ὅπως πρώτη φορά, μετά τούς προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τόν διεκήρυξε στούς φοβισμένους ποιμένες τῆς Βηθλεέμ ὁ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ λέγοντας «μή φοβεῖσθε. ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῶ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστιν Χριστός Κύριος ἐν πόλει Δαβίδ» (Λουκᾶ 2,10-11).

Ὤ! ταπεινοί βοσκοί, ἀκούστηκε νά λέγει ἡ ἀγγελική φωνή στούς παγερούς αἰθέρες τῆς Βηθλεέμ, μή φοβεῖσθε! Ἦλθε ὁ Σωτήρας σας! Νά μᾶς σώσει ἀπό τί; Ἀπό τό κακό, πού χτύπησε σκληρά τήν ἀνθρωπότητα ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας. Ἀπό τό διπλό κακό,τό φυσικό καί τό ἠθικό κακό. Τό φυσικό κακό ἀποτελοῦν ὅσα οἱ μετεωρολόγοι καί οἱ εἰδικοί ἐπιστήμονες ὀνομάζουν σήμερα ἀκραῖα φυσικά φαινόμενα. Σεισμοί καί πλημμύρες καί ὑδάτινες ἐκρήξεις, τό φοβερό τσουνάμι, καί θανατηφόρες ἀσθένειες Ὅλα αὐτά μοιάζουν σάν ἐκρήξεις ὀργῆς τῆς φύσεως κατά τοῦ ἐπαναστάτη ἀνθρώπου, πού βλαστήμησε μέ τήν προκλητική ἀσέβεια του τό Δημιουργό της. Ἄς θυμηθοῦμε ἐδῶ τόν μυστηριώδη λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅσον ἀφορᾶ τή σχέση τῆς ἄψυχης φύσεως μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο. «Οἴδαμεν γάρ, γράφει στούς χριστιανούς τῆς Ρώμης, ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καί συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. 8,22). Δηλαδή μέ ἁπλά λόγια «Γνωρίζουμε ὅτι ὁλόκληρη ἡ πλάση στενάζει καί ὑποφέρει μαζί μας μέχρι σήμερα».

Ἀλλά τό ἄλλο, τό χειρότερο, τό ἠθικό κακό, πῶς νά τό περιγράψουμε; Τήν ἠθική κατάσταση, πού βρῆκε ὁ Σωτήρας Χριστός, ὅταν ἦλθε στή γῆ, πῶς νά τήν διεκτραγωδήσουμε; Ἄς ἀκούσουμε καλύτερα τόν προφήτη νά τήν περιγράφει μέ ζωηρή ποιητική γλώσσα: «ἀρά καί ψεῦδος καί φόνος καί κλοπή καί μοιχεία κέχυται ἐπί τῆς γῆς, καί αἵματα ἐφ’  αἵμασι μίσγουσι» (Ὠσηέ 4,2) «Κατάρες, ψέματα, κλοπές, μοιχεῖες πλημμυρίζουν τή γῆ καί τά αἵματα, οἱ φόνοι, διαδέχονται τό ἕνα τό ἄλλο…».

Ἀλλά, ἀγαπητοί συνεορταστές, μήπως σήμερα ὁ Σωτήρας Χριστός  λιγότερο κακό, φυσικό καί ἠθικό, θά συναντήσει στή γῆ μας; Τόν τελευταῖο καιρό μήπως ἡ ἀνθρωπότητα δέν ἔχει τρομάξει ἀπό πρωτοφανῆ φυσικά φαινόμενα, μέ θύματα ἑκατοντάδες συνανθρώπους μας ἤ ἀπό ἠθικά φαινόμενα στούς κόλπους τῆς κοινωνίας μας; Πόσο ψέμα δέν ἐπιπλέει στό πέλαγος τοῦ διαδικτύου, πόση ἐνδοοικογενειακή βία καί φόνοι γυναικών καί συζύγων δέν συνταράσουν τή ψυχή μας, τί ἀσθένειες ἀθεράπευτες παρά τήν καταπληκτική πρόοδο τῆς Ἐπιστήμης δέν ἀποδεκατίζουν τήν ἀνθρωπότητα;

Δέν εἶναι,δυστυχῶς, μικρό καί εὐκαταφρόνητο καί σήμερα τό κακό, τό φυσικό καί τό ἠθικό, πού προσβάλλει τήν ἀνθρωπότητα. Ποιός θά μᾶς σώσει ἀπό αὐτό τό διφυές κακό; Ἐμεῖς πιστεύουμε ἀκραδάντως, μόνο Ἕνας, Ἐκεῖνος πού ἦλθε στή γῆ πρίν δύο χιλιάδες χρόνια καί παραμένει κοντά μας, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τοῦ Ὁποίου τή θεία Ἐνανθρώπιση τιμοῦμε καί δοξάζουμε πάλι τίς γιορτινές αὐτές ἡμέρες. Μέ αὐτήν τήν πίστη ὁλόψυχα καί πατρικά σᾶς εὐχόμαστε

ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ

Ὁ ἐπίσκοπός σας

† Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ