Οι δυο αστροναύτες, Eugene Cernan και Harrison «Jack» Schmitt, είχαν επιστρέψει στο σκάφος τους μετά την επανδρωμένη αποστολή της NASA στο φεγγάρι με το Apollo 17.
Οι στολές τους είχαν γεμίσει με σκόνη από την Σελήνη. Τις έβγαλαν και προσπάθησαν να αφαιρέσουν τη σκόνη από πάνω τους. Ωστόσο ο Schmitt άρχισε να φτερνίζεται. Τα μάτια του κοκκίνισαν, ο λαιμός του τον γαργαλούσε και η μύτη του βούλωσε.
Οι δυο άνδρες επικοινώνησαν με τη Γη μέσω του ειδικού ασυρμάτου. Οι υπεύθυνοι της αποστολής βρέθηκαν μπροστά σε μια έκπληξη, αλλά αστειεύτηκαν. Η αλήθεια ήταν πως ο Schmitt ήταν αλλεργικός στο φεγγάρι.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα όλων των αστροναυτών που βρέθηκαν στο φεγγάρι ήταν η σκόνη. Οι αστροναύτες του Apollo 11 είχαν αναφέρει πως «τα σωματίδια βρίσκονταν παντού και παρέμεναν παντού, παρά τις προσπάθειές μας να τα βγάλουμε». Ένας άλλος αστροναύτης του Apollo 12, ανέφερε πάλι πως η «σκόνη ήταν τόση, που όταν έβγαλα το κράνος μου, σχεδόν τυφλώθηκα».
Η φεγγαρόσκονη δεν είναι τόσο απαλή όσο φαίνεται. Για την ακρίβεια είναι αρκετά αιχμηρή και λεία. Πρόκειται άλλωστε για τα απομεινάρια μετεωριτών που έπεσαν στην Σελήνη. Η ατμόσφαιρα στη Σελήνη δεν δύναται να κάνει κυκλικές τις άκρες των σωματιδίων, με αποτέλεσμα όταν οι αστροναύτες τα εισπνεύσουν, τότε είναι σαν να εισπνέουν γυαλί. Αν η σκόνη «κάτσει» στους πνεύμονες τότε ο κίνδυνος είναι άμεσος και μεγάλος.
Οι αναφορές στη σκόνη από άλλους αστροναύτες δεν απέτρεψαν τον Schmitt ώστε να συμμετάσχει στην αποστολή. Απόφοιτος του Harvard πάνω στη γεωλογία, μελέτησε για μια δεκαετία περίπου τις ιδιαιτερότητες του φεγγαριού. Όταν η NASA θέλησε έναν επιστήμονα να συνοδεύσει την αποστολή το σκέφτηκε, όπως είπε, μόλις 10 δευτερόλεπτα.
Κανένας από τους αστροναύτες δεν ήξερε περισσότερα για τη Σελήνη, απ' όσα ο Schmitt. Εκπαιδεύτηκε μέσα σε 53 εβδομάδες. Αλλά ποτέ δεν περίμενε να είναι αλλεργικός στο φεγγάρι. Τον Δεκέμβριο του 1972, ενώ βρισκόταν πάνω στο όχημα του, τα λάστιχα σπίνιαραν και ένα νέφος σκόνης απλώθηκε παντού. Η σκόνη μπήκε μέσα στη στολή του και με δυσκολία κουνούσε τα χέρια του. Όταν επέστρεψε, ο Schmitt είχε αλλεργική αντίδραση που κράτησε τουλάχιστον δυο ώρες. Παρολ’ αυτά, ο πρώτος και τελευταίος επιστήμονας που πάτησε στο φεγγάρι, μάζεψε τα περισσότερα δείγματα από το φεγγάρι και βοήθησε ώστε να αποκαλυφθούν αργότερα πολλά μυστικά για το μαγνητικό πεδίο του.
