Δύο στρατιωτικοί χάρτες που είχαν εκδοθεί από τις υπερδυνάμεις έχουν τα νησιά στην εθνική επικράτεια και τα αναφέρουν με το όνομά τους.
Χάρτες-φωτιά αποδεικνύουν περίτρανα ότι τα Ιμια είναι ελληνικά, την ώρα που η Τουρκία «θερμαίνει»
Μετά τον Ιταλο-Τουρκικό πόλεμο 1911-1912, με τη Συνθήκη Ειρήνης του Οκτωβρίου του 1912, η Ιταλία διατήρησε στη κατοχή της τα Δωδεκάνησα. Η οριστική παραχώρηση τους στην Ιταλία έγινε με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 της οποίας οι σχετικές διατάξεις ορίζουν ότι:
Άρθρο 15: ֞… η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των νήσων …. κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ’ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου…֦ και στο άρθρο12 αναφέρεται ρητά:֞…. εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, οι νήσοι οι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλίων της ασιατικής γης παραμένουσι υπό την τουρκική κυριαρχία….֦ Κατ’ ακολουθία, η εκ μέρους της Τουρκίας εκχώρηση προς την Ιταλία της κυριαρχίας εφ’ όλου του Δωδεκανησιακού συμπλέγματος (άρθρο 15) και η παραίτηση της από τα κυριαρχικά της δικαιώματα εφ’ όλων των νήσων των ευρισκομένων σε απόσταση μεγαλύτερη των τριών μιλίων από την ασιατική ακτή (άρθρο 12), σε συνδυασμό με την θέση των Ιμίων που βρίσκονται σε απόσταση 3,65 μιλίων από την τουρκική ακτή προσδιορίζουν ένα αδιαμφισβήτητο νομικό πλαίσιο, το οποίο αποκλείει οποιοδήποτε δικαίωμα της Τουρκίας και επί των δύο συγκεκριμένων βραχονησίδων.
Στις 4 Ιανουαρίου 1932 υπεγράφει στην Άγκυρα ֞Συμφωνία εν σχέσει με την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων μεταξύ της νήσου Καστελλορίζου και της Ακτής της Ανατολίας֦ , η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 10 Μαΐου του 1933 και με Ιταλική πρωτοβουλία πρωτοκολλήθηκε στη Γραμματεία της ΚτΕ (24 Μαΐου 1933). Με την ιταλοτουρκική αυτή Συμφωνία η οποία περιελάμβανε επτά μόνο άρθρα, διευθετήθηκε το θέμα της κυριαρχίας επί όλων των νησίδων και οριοθετήθηκαν τα γύρω από αυτές χωρικά ύδατα.
Μετά από αυτή την εξέλιξη συναντήθηκαν οι εμπειρογνώμονες στην Άγκυρα στις 28 Δεκεμβρίου του 1932 (από ιταλικής πλευράς ο ναυτικός ακόλουθος στην Άγκυρα Ρομπέρτο Σολντάτι και από Τουρκικής πλευράς, ο σύμβουλος Σαΐπ Μπέη, οι πλοίαρχοι Ερτογούλ και Χεϊρεττήν και ο διοικητής του επιτελείου Ασήμ Μπέη), και υπέγραψαν το σχετικό Πρωτόκολλο οριοθετήσεως των τμημάτων των υδάτων μεταξύ της τουρκικής ακτής και των Δωδεκανήσων τα οποία (κατά την ορολογία του Πρωτοκόλλου) δεν αποτελούν αντικείμενο οποιασδήποτε αμφισβήτησης, ορίζοντας παράλληλα εις το πρώτο άρθρο ότι η περιεχόμενη ρύθμιση καθορίζει και τις ανήκουσες εις τα δύο κράτη αντίστοιχες θαλάσσιες περιοχές. Η διαγράμμιση των θαλάσσιων συνόρων έγινε επί των υδρογραφικών χαρτών του Βρετανικού Ναυαρχείου (υπ’ αρ.236, 872 και 1546) και με αυτή χαράχθηκε, με βάση 37 ορισθέντα σημεία, η οριοθετική γραμμή μεταξύ των νησίδων που ανήκαν στο Δωδεκανησιακό σύμπλεγμα. Μεταξύ δε των 37 αυτών σημείων χαράξεως, το υπ’ αρ. 30 όρισε τη μεθοριακή γραμμή (θαλάσσιο σύνορο) ως διερχόμενη στο μέσο της αποστάσεως μεταξύ του συμπλέγματος των βραχονησίδων Ίμια (στη Τουρκική γλώσσα Kardak) που ανήκαν στην Ιταλία και της νήσου Κάτο που άνηκε στη Τουρκία.
Απόσπασμα χάρτη που συνοδεύει τη χάραξη των θαλάσσιων συνόρων Ιταλίας-Τουρκίας το έτος 1932.
Είναι σαφές λοιπόν ότι η Ελλάδα ως διάδοχος της Ιταλίας στις δύο συμφωνίες του 1932 δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί ούτε από την Τουρκία ούτε από κανένα άλλο ότι έχει αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα στις βραχονησίδες Ίμια και σε όλα τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου (Καλόλιμνος, Ψέριμος κ.λ.π)
Σε επίσημο πολιτικό Τουρκικό χάρτη του 1971, βλέποντας που είναι χαραγμένη με γκρίζα διακεκομμένη η οροθετική γραμμή, τόσον η Καλόλιμνος όσον και οι βραχονησίδες Ίμια με τις γεωγραφικές τους συντεταγμένες αποδεικνύεται ότι βρίσκονται δυτικά της οροθετικής γραμμής και εντός των Ελληνικών Χωρικών Υδάτων.
Σε επίσημο χάρτη του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού του 1990 σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες με την Ελληνική τους ονομασία ֞Nisoi Limnia֦ και με επισήμανση εντός παρενθέσεως ότι ανήκουν στην Ελλάδα (GREECE)
Στο βρετανικό χάρτη του Royal British Academy, London March 1995, οι νησίδες Ίμια αποτυπώνονται εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων ως ανήκουσες στη Ελλάδα.
