Ο αρθρογράφος της Wall Street Jurnal Μπέρναρντ Χένρι Λεβί, κάλεσε σε αποπομπή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ λόγω των σχέσεών της με την Κίνα τη Ρωσία και το Ιράν.
 
Αρχικά, στη Συρία, τον Ιανουάριο του 2014 και ενώ οι δυτικές χώρες συνεργάζονταν για να σταματήσουν την εξάπλωση του ισλαμικού εξτρεμισμού στη Μέση Ανατολή, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ενίσχυσαν με οπλισμό ομάδες που συνδέονταν με την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό κράτος.

Στη συνέχεια, οι τουρκικές δυνάμεις εξαπέλυσαν επιθέσεις εναντίον κουρδικού θύλακα στη βορειοανατολική Συρία, σημαντικών συμμάχων των ΗΠΑ στην καταπολέμηση των τζιχαντιστών στην περιοχή.

Ακολούθησε μια τριμερής συνάντηση μεταξύ Τουρκίας, Ρωσίας και Ιράν τον Απρίλιο στην Άγκυρα για εξεύρεση λύσης στη Συρία, συνάντηση που αγνόησε παντελώς τη διεθνή κοινότητα και το διεθνές δίκαιο.

Στα πλαίσια της προσέγγισης της Τουρκίας με τη Ρωσία συζητήθηκαν επίσης σχέδια κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων στην Τουρκία και η αγορά αντιπυραυλικών πυραύλων S-400, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα συμβατότητας με τα οπλικά συστήματα του ΝΑΤΟ.

Στη 10η ετήσια διάσκεψη κορυφής των BRICS, που πραγματοποιήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ στα τέλη Ιουλίου, ο κ. Ερντογάν, ως επίσημος προσκεκλημένος, έθεσε ιδιαίτερα εμφανώς την προοπτική μιας στρατηγικής προσέγγισης με την Κίνα του Xi Jinping – και, για άλλη μια φορά, τη Ρωσία του Putin.

Η φιλοδοξία του Erdogan για ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, απομακρύνουν τη χώρα από τα κοσμικά, σύγχρονα ιδεώδη.

Η αμερικανοτουρκική κρίση είναι πολύ περισσότερο από τον εγωισμό δύο σκληρών παιδιών.

Πρέπει να εξετάσουμε με νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα τις σχέσεις μας με μια χώρα, που είναι βεβαίως μεγάλη και διαθέτει ένα μεγάλο πολιτισμό, αλλά δεν είναι πλέον φίλος ή σύμμαχος.

«Πρέπει η Δύση να συνεχίσει να μοιράζεται στρατιωτικά μυστικά, από τα οποία εξαρτάται η συλλογική μας ασφάλεια, με μια χώρα που σχηματίζει στρατηγικές συνεργασίες με τους πλέον εχθρικούς αντιπάλους μας;», αναρωτιέται ο αρθρογράφος.

Ο κ. Τραμπ δήλωσε στις 11 Ιουλίου ότι ο Ερντογάν «κάνει τα πράγματα με τον σωστό τρόπο».

Οι υπόλοιποι δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για έναν ηγέτη που αντιτίθεται όλο και περισσότερο στη Δύση σε όλα σχεδόν τα ζητήματα, στα οποία βασίζεται ο φιλελεύθερος πολιτισμός.

Πριν από λίγο καιρό οι Ευρωπαίοι συζητούσαν, πρόωρα, εάν θα δεχθούν την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τώρα έφθασε η στιγμή να ζητήσει συλλογικά η Δύση όχι μόνο την απελευθέρωση ενός ομήρου, αλλά και την απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, καταλήγει ο αρθρογράφος.