Είναι γνωστό ότι η Τουρκία βλέπει διαφορετικά την ιστορία. Με αφορμή την αυριανή θλιβερή επέτειο της γενοκτονίας των Ποντίων, όχι ένα αλλά δύο απαράδεκτα άρθρα, του Τουρκικού Τύπου όχι μόνο βάλλουν κατά της Ελλάδας, αλλά παραποιούν και προσβάλλουν για άλλη μια φορά την ιστορία, υποστηρίζοντας ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι δεν έχει κάνει καμία γενοκτονία των Ποντίων η Τουρκία, αλλά πως η Ελλάδα ήταν αυτή που διέπραξε γενοκτονίες Τούρκων στην Τριπολιτσά και στα νησιά!

«Στα αρχεία υπάρχουν έγγραφα που διαψεύδουν τις θέσεις που παράγουν οργανώσεις του Πόντου και ελληνικές μονάδες πληροφοριών που βασίζονται στο λεγόμενο ψέμα της γενοκτονίας», αναφέρει άρθρο του Μέρτ Ινάν στο Haberglobal.com.
επικαλούμενος και τον Τούρκο αναλυτή, Δρ. Salim Gökçen, κάνει λόγο για «αντιτουρκικές δραστηριότητες των ποντιακών οργανώσεων στο εξωτερικό από το 1995».

«Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς βρίσκονται στο πλευρό του Πόντου εναντίον της Τουρκίας. Ενώ οι Ποντιακές οργανώσεις πραγματοποιούν τις σκοτεινές τους δραστηριότητες μέσω των οργανώσεων AHEPA και AHI, υπάρχουν τα λεγόμενα μνημεία γενοκτονίας που έχουν στηθεί κατά της Τουρκίας σε 55 διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας».

«Υπάρχουν σχεδόν 400 Ποντιακά σωματεία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό», αναφέρει.

«Η Ελλάδα, οι σύλλογοι του Πόντου, θέλουν να στριμώξουν την Τουρκία μέσω καταγγελιών για γενοκτονία των Ποντίων. Ο Καναδάς είναι μια από τις χώρες στο επίκεντρο εκείνων που προβάλλουν το ψέμα της γενοκτονίας. Με την αύξηση της ελληνικής μετανάστευσης στον Καναδά από το 1900, διάφορες εθνοτικές οργανώσεις ιδρύθηκαν εκεί από το 1905. Η οργανωτική διαδικασία, η οποία ξεκίνησε με την ίδρυση των οργανώσεων Patris και Anagennesis στο Μόντρεαλ το 1905, εκδηλώθηκε και σε άλλες πόλεις του Καναδά με την πάροδο του χρόνου», προσθέτει.

Στη συνέχεια παραθέτει ποιες χώρες και πολιτείες έχουν αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ποντίων και κατόπιν επικαλείται τον ιστορικό Δρ. Αλί Γκιουλέρ ο οποιος διατείνεται ότι δεν υπάρχει αρχειακό έγγραφο που να δείχνει ότι σφαγιάστηκαν 350.000 Ορθόδοξοι Έλληνες στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. 

«Ακόμη και σήμερα υποστηρίζεται ότι υπάρχουν χριστιανοί που μιλούν ελληνικά. Ωστόσο, όλα τα δικαιώματα που παρέχονται στους μη μουσουλμάνους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι γνωστά . Παρατηρούμε ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα προσπαθεί να δημιουργήσει υποψίες και κρίση ταυτότητας μεταξύ του τουρκικού λαού στην περιοχή με τέτοιους ισχυρισμούς», υποστηρίζει το άρθρο.

Γενοκτονίες Ελλήνων ...στην Τριπολιτσά και στα νησιά

Το δεύτερο άρθρο πάει ακόμη παραπέρα. Ο αρθρογράφος Halil Özsaraç του Αydinlik.com.tr καταρχάς με περίσσια προκλητικότητα αναφέρει ότι «Η Ελλάδα ιδρύθηκε από μια στιγμιαία «παύση» των Τούρκων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία γνώρισε μια σειρά «δισταγμών» για το αν θα αντισταθεί στον ιμπεριαλισμό ή όχι, και υπέστη σταδιακές γεωπολιτικές απώλειες στη Θάλασσα των Νησιών» (σ.σ. εννοεί το Αιγαίο)

Ο αρθρογράφος τονίζει πως «αν η Τουρκία δεν  απαλλαγεί από τη συνήθεια του δισταγμού, θα χάσει τη Γαλάζια Πατρίδα της».

Στη συνέχεια αναφέρεται στη ναυμαχία του Ναβαρίνου, αναφέροντας: «Οι Έλληνες, που διέπραξαν γενοκτονία κατά εκατοντάδων χιλιάδων Τούρκων στην Πελοπόννησο και στα νησιά του Αιγαίου μετά την εξέγερση κατά των Οθωμανών το 1821, ήθελαν να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο κράτος στην Πελοπόννησο. Στο τέλος του αιματηρού πολέμου που κράτησε 6 χρόνια, ο Οθωμανικός Στρατός και το Ναυτικό παγίδευσαν τους Έλληνες αντάρτες στο νησί Σουλούκα (Ύδρα) και έμεναν μόνο λίγες μέρες για την καταστολή της εξέγερσης.

Το φθινόπωρο του 1827, όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία ετοιμαζόταν να πει «Εντάξει, αυτό τελείωσε», οι ιμπεριαλιστικοί πολεμικοί στόλοι που φαινόταν ότι ήταν «φίλοι και σύμμαχοι» των Οθωμανών, σχημάτισαν ένα φράγμα μπροστά στο νησί και προκάλεσαν το Οθωμανικό Ναυτικό που έκανε τις τελευταίες του προετοιμασίες για την επιχείρηση. Μπροστά σε αυτή την απροσδόκητη κατάσταση, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, νομίζοντας ότι θα κατέληγε σε διπλωματικό συμβιβασμό με τον «φίλο» και «σύμμαχό» της, την ιμπεριαλιστική Δύση, ανέβαλε την τελευταία της επιχείρηση για να συντρίψει την ελληνική εξέγερση και έστειλε το γιγάντιο ναυτικό της στο Ναβαρίνο».

«Οι γενοκτόνοι Έλληνες ίδρυσαν ανεξάρτητο κράτος στην Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες και τις Βόρειες Σποράδες στα δυτικά της Θάλασσας του Αρχιπελάγους, χάρη στο ξεπούλημα του «φίλου και συμμάχου» του Οθωμανού από τον ιμπεριαλισμό», προσθέτει και συνεχίζει την ιστορική παραχάραξη με αναφορές από τους Βαλκανικούς πολέμους μέχρι τα Ίμια.

«Τι έγινε μετά? Τα Επτάνησα στο Ιόνιο Πέλαγος, που βρίσκονταν υπό βρετανική κατοχή από το 1815 και δεν επιστράφηκαν ποτέ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, δόθηκαν ως δώρο στην Ελλάδα από τους Βρετανούς το 1864. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε υποστεί άλλη μια ήττα από τον ιμπεριαλισμό, τον οποίο αντιμετώπιζε ως «φίλο και σύμμαχο».

Κατά τον Οθωμανορωσικό πόλεμο 1877-1878 (Πόλεμος 93), δηλαδή ενώ οι Οθωμανικοί Στρατοί βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Ρώσους, ο Ελληνικός Στρατός κατέλαβε τη Θεσσαλία. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που ηττήθηκε από τους Ρώσους, νόμιζε ότι θα έκανε διπλωματικές συνομιλίες με τον «φίλο και σύμμαχό» και θα έπαιρνε πίσω τη Θεσσαλία, αλλά εξαπατήθηκε.

Και ενώ η Ελλάδα, προσάρτησε τη Θεσσαλία μετά τα Επτάνησα χωρίς να ρίξει ούτε μια σφαίρα, πανηγύριζε, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, προσπαθούσε να χωνέψει τη ζημιά του ιμπεριαλισμού, τον οποίο αντιμετώπιζε ως «φίλο και σύμμαχο».

Επόμενος στόχος της Ελλάδας ήταν η Κρήτη. 

Ας μιλήσουμε και για τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913... Το 1913, η Ήπειρος, η Μακεδονία, τα νησιά Boğazönü και τα νησιά Saruhan καταλήφθηκαν επίσης από τους Έλληνες. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία χτύπησε για άλλη μια φορά την πόρτα του «φίλου και συμμάχου» ιμπεριαλισμού, σκεπτόμενη «ίσως μπορέσω να τον σώσω», μετά ήπιε άλλο ένα ποτήρι νερό και υποχώρησε ξανά στο κέλυφος της «παύσης». Ένας άλλος από τους ηττημένους του Μεγάλου Πολέμου ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Αυτές τις μαύρες μέρες, το τουρκικό έθνος ξύπνησε με την κατάληψη της Θράκης και της Δυτικής Ανατολίας από την Ελλάδα. Όλοι ξέρουμε ότι μετά, Έλληνες στρατιώτες ξεχύθηκαν στη θάλασσα, αλλά δεν μπορέσαμε να απαντήσουμε γιατί δεν είχαμε ναυτικό εκείνη την εποχή. Το 1947, όταν υιοθετήθηκαν και εφαρμόστηκαν πολιτικές αντίθετες με την εξωτερική πολιτική της περιόδου Ατατούρκ, οι ιμπεριαλιστές, που ήταν «φίλοι» και προσπάθησαν να γίνουν «σύμμαχοι», χάρισαν το νησί Meis (Καστελόριζο) και τα νησιά Menteşe (Δωδεκάνησα), κάτω από τη μύτη μας.

Η Τουρκική Κυβέρνηση αποδέχτηκε την κατάσταση σιωπηλά. Η Τουρκία, η οποία βίωσε για μεγάλο χρονικό διάστημα «δισταγμό» και «δισταγμό» απέναντι στις προσπάθειες της Ελλάδας να προσαρτήσει την Κύπρο, κατάφερε τελικά να βγει από το «κέλυφος της στασιμότητας» το 1974 και το απέτρεψε χρησιμοποιώντας όπλα. Το επόμενο είναι γνωστό: «πάλι δισταγμός»…

Ο Μητσοτάκης έφυγε χαρούμενος από την Άγκυρα την περασμένη εβδομάδα, καθώς είδε ότι η Τουρκία, η οποία διαθέτει στρατιωτική δύναμη τουλάχιστον 5 φορές μεγαλύτερη από τη δική του σε ποιότητα και ποσότητα, βρισκόταν σε «παύση» στην προστασία της « Γαλάζιας Πατρίδας ». Ενώ το τουρκικό κοινό νανουρίζεται με ζητήματα όπως «τζαμί-εκκλησία-βίζα», η 200χρονη συνήθεια της Τουρκίας να «διστάζει» να προστατεύει τη «Γαλάζια Πατρίδα» παραμένει σε ισχύ. Θυμάστε, στην ταινία του 2009 "Breathe: Vatan Sağolsun", "If You Sleep, Everyone Dies!" Υπήρχε μια σκηνή που έμεινε στο μυαλό μας. Ως πολίτης που γνωρίζει λίγα πράγματα για τη θαλάσσια γεωπολιτική και την θαλάσσια ιστορία, επιτρέψτε μου να απευθυνθώ στους αναγνώστες μου: «Εάν η Τουρκία δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη συνήθεια του δισταγμού, θα χάσει τη Γαλάζια Πατρίδα της». Το αντίδοτο στη συνήθεια του δισταγμού είναι φυσικά διαθέσιμο σε όσους έχουν «επαναστατικό» θάρρος.