Ο Σενέρ Λεβέντ που εκδίδει στα κατεχόμενα την εφημερίδα AFRIKA δημοσιεύει ένα άρθρο στο οποίο περιλαμβάνει ανατριχιαστικές περιγραφές για εκτελέσεις Ελληνοκυπρίων και βιασμούς γυναικών.
"Δεν ξέρω εσείς πως διαβάζετε αυτές τις ιστορίες αλλά εγώ όσο τις διαβάζω ανατριχιάζω… Απερίγραπτα αισθήματα κυκλώνουν την ψυχή μου…Δεν ξέρω μπορεί να φερθώ ακατάλληλα…Βρίζω…Θυμώνω…Μου έρχεται να κλάψω…Θέλω να ανέβω σε ένα βουνό και να κραυγάσω όσο αντέχουν τα πνευμόνια μου… Αυτή πατρίδα είναι η δική μου πατρίδα…Και όλα αυτά συνέβησαν στην πατρίδα μου…
Η κοινότητα των πολιτικών που ασχολούνται μόνο με τα δικά τους και δεν νοιάζονται για αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα.
Ποιος θα τους το έλεγε ότι μια μέρα θα τους συνέβαιναν όλα αυτά…Και να τους το έλεγαν δεν θα το πίστευαν…Ότι δηλαδή μια μέρα θα ερχόταν κάποιοι και θα σκότωναν παιδιά και γέρους όλους ανεξαιρέτως…Που θα λεηλατούσαν τα σπίτια και θα βίαζαν γυναίκες και κορίτσια…Ποιος θα το σκεφτόταν ;
Μήπως το είχαμε σκεφτεί εμείς ; Και όμως σε αυτό τον φρικαλέο κόσμο όλα είναι δυνατά…
Οι τρίχες μου σηκώνονται όσο ακούω εκείνες τις ιστορίες…Μια ακόμη φρίκη μου περιέγραψαν πριν από λίγες μέρες. Ένας αιχμάλωτος Ελληνοκύπριος…
Κείτεται μέσα στα αίματα κάτω….Όπου να είναι θα αφήσει την τελευταία του αναπνοή…Ευρισκόμενος κάτω είπε “Ζήτω το ελληνικό έθνος, ζήτω η ένωσις…”
Εκεί λοιπόν ένας Τουρκοκύπριος εξουσιοδοτημένος με το να σκοτώνει τους Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους, πατάει τον λαιμό του στρατιώτη… Και μετά ακουμπά το αυτόματο του στο κεφάλι του…Τράβηξε την σκανδάλη…Ο διαλυμένος εγκέφαλος πετάχτηκε έξω και κόλλησε στην μπότα του…Τόσο πολύ που επί μέρες δεν μπόρεσε να καθαρίσει την μπότα του…
Η Σεβγκιούλ Ουλουντάγ που ακολουθεί τα ίχνη των αγνοουμένων περιέγραψε πάλι φριχτά πράματα… Δύο Τουρκοκύπριοι συνέλαβαν μια Ελληνοκύπρια…Την βίασε ο ένας…Και μετά την σκότωσε…Ο άλλος θύμωσε : Γιατί δεν την άφησες και για μένα ; Και γυρνά ο άλλος και του λέει “ακόμη ζεστή είναι, αν θες πάνε και εσύ”….
Και το πιο άσχημο είναι πως χρόνια μετά αυτοί οι δύο φίλοι λογομάχησαν σε ένα καφενείο : “Δεν σε συγχώρησα ποτέ, αυτή η γυναίκα ήταν και δικό μου δικαίωμα…Έπρεπε να την αφήσεις και σε μένα, αλλά εσύ βιάστηκες να την σκοτώσεις…”
Αυτές οι ιστορίες δεν σας ανατριχιάζουν ; Τα οστά που βρίσκονται στις ανασκαφές αποδίδονται στις οικογένειες αλλά δεν τους ανακοινώνεται πως σκοτώθηκαν… Και όμως αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό ;…
Με αυτούς ήθελε "λύση τώρα όπως να είναι και μετά βλέπουμε" ο πρόεδρος της Κύπρου Ν.Αναστασιάδης...
