…Μιά μόνο φορά γεννήθηκε ὁ Χριστός καί ἦτο ἀρκετό γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Στήν θέση τοῦ σπηλαίου ὅμως ὑψώθηκαν ἀναρίθμητες ἐκκλησίες, ὅπου ὄχι μόνο μιά φορά τόν χρόνο, ἀλλά κάθε ἡμέρα ἐπαναλαμβάνεται τό θαῦμα τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου στόν καιρό τῆς τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας.

Λοιπόν, ἡ Θεία Λειτουργία, κατά τούς Πατέρες, εἶναι ἡ ἐπανάληψις τοῦ θαύματος τῆς Βηθλεέμ. Μέ μία μόνο διαφορά: ὅτι τότε ὁ Χριστός φανερώθηκε στούς ἀνθρώπους πραγματικά, πρόσωπο μέ πρόσωπο, ὅταν σχεδόν κανείς δέν Τόν ἐπίστευε, ἐνῶ τώρα φανερώνεται κεκαλυμένα, ἐν μυστηρίῳ καί πλῆθος πιστῶν Τόν ἀκολουθοῦν. Συνεπῶς πιό εὔπιστα ἀποδεικνύονται τά αὐτιά τῶν ἀνθρώπων, διά μέσου τῶν χριστιανικῶν αἰώνων, παρά τά μάτια καί τά χέρια τοῦ περιουσίου λαοῦ πού ψηλαφοῦσαν τόν Χριστό.

Τότε φανερώθηκε Βρέφος σπαργανομένο στήν φάτνη, ἐνῶ τώρα ἀποκαλύπτεται μέ τήν μορφή τοῦ ῎Αρτου καί τοῦ Οἴνου στό ‘Ιερό Ποτήριο. Τότε ἡ Παρθένος Μαρία Τόν ἐγέννησε, τώρα ἡ ‘Εκκλησία Τόν κρατεῖ στήν ἀγκαλιά της. Τότε τό σπήλαιο καί ἡ φάτνη Τόν ἐστέγαζαν, ἐνῶ τώρα τό ῞Αγιο Βῆμα Τόν ἀναπαύει. Τότε οἱ Προφῆτες Τόν ἀνήγγειλλαν, τώρα οἱ ἱερεῖς Τόν κηρύττουν. Τότε τρεῖς μάγοι Τόν προσκύνησαν, ἐνῶ τώρα ὅλα τά ἔθνη ὑποκλίνονται μπροστά Του.

Λοιπόν, μέ ἄλλη μορφή ὁ Χριστός στόν νόμο τῆς Χάριτος. Πανάχραντη Παρθένος τώρα εἶναι ἡ Χριστιανική ‘Εκκλησία, ὁ γέροντας ‘Ιωσήφ συμβολίζει τόσο τήν Παλαιά Διαθήκη ὅσο καί τόν ἐκλεκτό λαό, ὁ ὁποῖος πιστεύει στόν Χριστό στά γεράματά του, δηλαδή στό τέλος τῶν αἰώνων. ‘Η Βηθλεέμ εἶναι ὁ σκληρόκαρδος κόσμος, σπήλαιο εἶναι τό Βῆμα τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπου ἐπιτελοῦνται ὅλα τά μυστήρια, φάτνη εἶναι τό ῞Αγιο Ποτήριο.

Οἱ μεγάλοι Προφῆτες: ‘Ησαῒας, ‘Ιερεμίας, Δανιήλ καί ‘Ιεζεκιήλ συνευρίσκονται στόν νόμο τῆς Χάριτος μαζί μέ τούς τέσσερεις Εὐαγγελιστές· οἱ ἄλλοι δώδεκα Προφῆτες εἶναι οἱ δώδεκα ἅγιοι ‘Απόστολοι τῆς Χάριτος· ‘Ηλίας εἶναι ὁ ἅγιος ‘Ιωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, ἐνῶ ὁ μέγας Μωϋσῆς, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης, εἶναι ὁ ‘Ιησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔβγαλε ἀπό τήν δουλεία τῆς Αἰγύπτου. Οἱ τρεῖς μάγοι εἶναι τά ἔθνη, πού ἐπιστρέφουν στήν ἀληθινή πίστι, τά δῶρα τους εἶναι τά καλά ἔργα, κτήνη εἶναι οἱ πεσμένοι στήν ἁμαρτία ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά μετανοοῦν, ποιμένες εἶναι οἱ ὑπηρέτες τῆς ‘Εκκλησίας, ἐνῶ σπάργανα τοῦ Βρέφους εἶναι τά ἱερά ἄμφια.

Μέ τήν μυστική μορφή ὁ Χριστός γεννᾶται στήν γῆ, ὅσες φορές ἐπιτελεῖται ἡ θεία Λειτουργία. ‘Αλλά μέ τρόπο παραδοσιακό, εἰς ἀνάμνησιν τοῦ θαύματος τῆς Βηθλεέμ, ἐθέσπισαν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες καί μέ τρόπο ὁρατό νά ἑορτάζεται ἡ γέννησις τοῦ Κυρίου μιά φορά τόν χρόνο, στίς 25 Δεκεμβρίου. Καθιερώθηκε αὐτή ἡ ἑορτή στό τέλος τοῦ χρόνου, διότι ὁ ‘Ιησοῦς Χριστός ἦλθε στόν κόσμο στό τέλος τῶν αἰώνων καί σέ καιρό χειμῶνος, διότι οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων εἶναι κρῦες καί στεροῦνται τῆς θέρμης τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.

῎Οχι λιγώτερο προετοιμάζεται τώρα ἡ ‘Εκκλησία γιά τήν μεγάλη ἑορτή, πού εἶναι ἐνώπιόν μας. Τά τροπάρια τῆς μετανοίας καί κατανύξεως ἀντικαθίστανται μέ ἄλλα ἐγκωμιαστικά, ὅπως ἀκούσαμε καί ἐμεῖς σήμερα. ‘Ενδύεται μέ καλύμματα καινούργια καί φωτεινά, στολίζεται μέ ὅ,τι καθαρώτερο, πολυτιμώτερο καί ἐπάξιο γιά τόν Χριστό ἔχει.

Εκτός ἀπ’ αὐτά ἡ ‘Εκκλησία σήμερα ἐπιτελεῖ τήν μνήμη ὅλων τῶν ἁγίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ὅλων τῶν ἁγίων Προπατόρων, ἀπό τούς ὁποίους προῆλθε ὁ Χριστός κατά τό σῶμα. Σήμερα μνημονεύονται ὁ ‘Αδάμ, ὁ ῎Αβελ, ὁ Σήθ, ὁ ἄμεμπτος ‘Ενώχ. ‘Επίσης ὁ Νῶε, ὁ ‘Αβραάμ ὁ φιλόξενος, ὁ ‘Ισαάκ, ὁ ‘Ιακώβ καί οἱ δώδεκα πατριάρχες.

Τώρα μνημονεύονται ἡ πραότης τοῦ Μωϋσέως, ἡ ἱκανότης τοῦ ‘Ααρών, τοῦ ‘Ιησοῦ τοῦ Ναυῆ καί τοῦ μεγάλου Δαβίδ, ἀνδρός κατά τήν καρδίαν τοῦ Θεοῦ, ἀπό τούς ὁποίους γεννήθηκε ὁ Χριστός. Τώρα μνημονεύεται ὁ Δανιήλ, ὁ ἄνδρας τῶν ἐπιθυμιῶν τοῦ Πνεύματος, ὁ ὁποῖος ἔκλεισε τά στόματα τῶν λεόντων καί οἱ τρεῖς Παῖδες πού ἔσβησαν τήν δύναμι τῆς φλογός μέ τήν δύναμι τῆς πίστεώς τους. Καί στήν σειρά ἀκόμη μνημονεύονται τά ἔθνη τοῦ Κυρίου μέχρι τόν δίκαιο ‘Ιωσήφ ἀποδεικνύοντας ἔτσι μέ πόση σοφία καί φροντίδα ἑτοιμάζεται ἡ ‘Εκκλησία νά ἑορτάση τήν Γέννησι τοῦ Κυρίου.

από το βιβλίο: «‘Ο Γέροντας π. ‘Υάκινθος Οὐντσιουλεάκ»
Μετάφραση – ἐπιμέλεια
‘Υπό ‘Αδελφῶν τῆς ‘Ιερᾶς Μονῆς ‘Οσίου Γρηγορίου,’Αγίου ῎Ορους, 2001