Χτισμένο σε υψόμετρο 1.120 μέτρων, παίρνει ζωή από το πυκνό δάσος των ελάτων που το περιβάλλει μα και από τα ζωογόνα νερά των πηγών του Κρικελλιώτη ποταμού, ενώ φωλιάζει στην μεγάλη καταπράσινη αγκαλιά της Καλιακούδας.

Το γραφικό Κρίκελλο διασχίζει το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 που ξεκινάει την πορεία του στην Ελλάδα από τη Φλώρινα και καταλήγει στους Δελφούς (βόρειο τμήμα της Ε4), μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή με σπάνια αρωματικά φυτά, αιωνόβια πλατάνια, πυκνά καρποφόρα δέντρα και πηγές με γάργαρα νερά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Η ύπαρξη του χωριού, σύμφωνα με το Travel Inspiration, πιθανολογείται από τα βυζαντινά χρόνια, ενώ διαπιστώνεται σίγουρα από τα τούρκικα φορολογικά κατάστιχα του 1454. Περί το 1650, το χωριό συγκροτείται με την συνένωση επτά παλαιοτέρων διάσπαρτων οικισμών, με διάταξη κυκλικού σχήματος τύπου κρίκου(κρικέλας), από όπου κατά μια εκδοχή προήλθε και η ονομασία αυτού. Η δεύτερη και πιο πιθανή εκδοχή της ονομασίας του είναι η σλαβικής ή βλάχικης προέλευσης λέξη «Κιρκέλ». Το Κρίκελλο γνώρισε μεγάλη ακμή μέσα στους αιώνες, ενώ ξακουστοί ήταν οι Κρικελλιώτες χτίστες, οι ραφτάδες και οι τσαρουχάδες. Μεγάλη επίσης υπήρξε η συνεισφορά του τόσο στην Επανάσταση του 1821, όσο και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, με τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Αγώνα και τις αντιστασιακές οργανώσεις να γιγαντώνονται και τους νέους αντάρτες να πυκνώνουν συνεχώς γεμάτοι ενθουσιασμό. Μάλιστα η μάχη κατά των Ιταλών στη θέση «Κουφόβρυση» αποτελεί μια από τις δύο πρώτες μάχες σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη. Επίσης, στην τοποθεσία «Κοκκάλια», στα 1.400 μέτρα, υπάρχει ένα οξυκόρυφο μνημείο σε ανάμνηση της μεγάλης νίκης των Αιτωλών και Ευρυτάνων κατά των εισβολέων Γαλατών που έγινε το 279 π.Χ.

Στην κεντρική πλατεία του χωριού με τα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, τα ζεστά καφενεδάκια και τα ταβερνάκια με τις ντόπιες λιχουδιές, δεσπόζει ο επιβλητικός ναός του Αγίου Νικολάου και πολιούχος του χωριού, χτισμένος το 1903 από Ηπειρώτες κατασκευαστές στην θέση παλαιότερου μικρού ναού, καθώς και τα έξι μεγάλα πλατάνια της, ένα εκ των οποίον χρονολογείτε από το 1754.

Τα τοπικά χρώματα του χωριού διαφοροποιούνται ανάλογα με την εποχή του χρόνου και από το υπέροχο πράσινο των δέντρων και το πολύχρωμο των λουλουδιών, περνούν στο εκτυφλωτικό λευκό του χιονιού που κατακλύζει όλον τον τόπο τους χειμερινούς μήνες, δημιουργώντας ένα απόκοσμο μα συνάμα γοητευτικό σκηνικό, που σε κάνει να θέλεις να μείνεις για πάντα σε αυτόν τον τόπο με τους καλόκαρδους και φιλόξενους ανθρώπους και να γίνεις ένα με τη φύση και την αίσθηση της ελευθερίας που αποπνέει...