Ένα απίστευτο μυστικό έκρυβε μέσα του ένα άγαλμα καθιστού Βούδα, που από ένα ναό της Κίνας έμελλε να καταλήξει στην Ολλανδία, σε μια αγορά αντικών.

Το μυστικό αυτό δεν ήταν άλλο από μια μούμια με ηλικία 1.οοο ετών.

Η μούμια ανακαλύφθηκε εγκιβωτισμένη σε μια κοιλότητα του αγάλματος, όταν ο αγοραστής αυτού από την προαναφερθείσα αγορά το μετέφερε σε έναν ειδικό για συντήρηση και αποκατάσταση.

Μόλις μια ομάδα ερευνητών και επιστημόνων έβαλε το άγαλμα στον αξονικό τομογράφο, ανακαλύφθηκε μια μούμια χωρίς τα όργανά της.

«Νομίζαμε ότι επρόκειτο για ιστό πνευμόνων, αλλά στην πραγματικότητα βρήκαμε λίγα κομμάτια χαρτιού καλυμμένα με κινέζικους χαρακτήρες» δήλωσε ο Βίνσεντ φαν Φίλστερεν, επιμελητής αρχαιολογίας από στο Μουσείο Drents.

Η μούμια βρέθηκε καθιστή σε ένα τόπι υφάσματος, καλυμμένη με κινεζικές επιγραφές που αποκάλυπταν την ταυτότητα του νεκρού.

Αυτός ήταν ένας βουδιστής μοναχός με το όνομα Λιουκουάν, και οι επιστήμονες εικάζουν ότι πριν πεθάνει είχε ακολουθήσει τη διαδικασία της «αυτο-μουμιοποίησης», ώστε να προετοιμαστεί για τη μετά θάνατον ζωή.

Η εν λόγω διαδικασία ήταν ευρέως διαδεδομένη πριν από μία χιλιετία σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Κίνα και η Ταϊλάνδη.

Ήταν μια περίπλοκη και επίπονη διαδικασία, που περιελάμβανε την κατανάλωση ειδικής διατροφής και ενός δηλητηριώδους τσαγιού, ώστε το σώμα να καταστεί υπερβολικά τοξικό για να καταναλωθεί από σκουλήκια.

Τις πρώτες 1.000 ημέρες οι μοναχοί έπαυαν να καταναλώνουν όλα τα τρόφιμα εκτός από ξηρούς καρπούς, σπόρους και μούρα, προκειμένου να αφαιρέσουν το σωματικό λίπος.

Τις επόμενες 1.000 ημέρες έτρωγαν μόνο κορμούς δέντρων και ρίζες, ενώ κατανάλωναν το ειδικό τσάι από το χυμό του δέντρου Ουρούσι.

Αυτό προκαλούσε εμετό και ταχεία απώλεια υγρών και λειτουργούσε ως συντηρητικό για τη μετά θάνατον αποσύνθεση.

Ύστερα από έξι χρόνια ο μοναχός αυτοπεριοριζόταν σε ένα μικρό πέτρινο τάφο, με μόνη έξοδο ένα σωλήνα αέρα και ένα κουδούνι.

Ο μοναχός υποβαλλόταν σε διαλογισμό στη θέση του λωτού μέχρι το θάνατό του, δηλαδή μέχρι να σταματήσει να χτυπά το κουδούνι.

Ο τάφος στη συνέχεια σφραγιζόταν, ώστε να μουμιοποιηθεί ο νεκρός.

Σύμφωνα με το CNN, οι λίγοι μοναχοί που κατάφεραν να ολοκληρώσουν με επιτυχία τη διαδικασία ήταν πολύ σεβαστοί.

«Υποψιαζόμαστε ότι τα πρώτα 200 χρόνια μετά το θάνατο, η μούμια εκτέθηκε και λατρεύτηκε σε ένα βουδιστικό ναό στην Κίνα. Στη συνέχεια, το 14ο αιώνα, μετέτρεψαν τη μούμια σε όμορφο άγαλμα» υποστήριξε ο Φαν Φίλστερεν.

Το άγαλμα, που περιόδευσε ανά την Ευρώπη, αποτελεί σήμερα αντικείμενο νομικής αντιπαράθεσης μεταξύ Κίνας και Ολλανδίας, σύμφωνα με τη Sun.

Το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι έχει κλαπεί και το διεκδικεί. Η τοποθεσία στην οποία φυλάσσεται είναι ένα μυστήριο.