του Ιωάννη Τάτση, θεολόγου
Καθώς η φετινή σχολική χρονιά κυλά, στις τάξεις των ελληνικών σχολείων δίνεται ένας άγνωστος στους πολλούς αγώνας από θεολόγους και δασκάλους.

Για πρώτη φορά φέτος οι μαθητές δεν έχουν βιβλία Θρησκευτικών στα χέρια τους αλλά τους Φακέλους Μαθήματος, που δεν αποτελούν παρά συλλογές κειμένων με περιεχόμενο σύμφωνο με όσα προβλέπει το νέο Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά. Το υλικό των βιβλίων – Φακέλων έχει επιλεγεί με τέτοιο τρόπο που εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι πέραν του πανθρησκειακού σκοπού που υπηρετεί είναι μια «δουλειά του ποδαριού».

Οι θεολόγοι στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και οι δάσκαλοι στα δημοτικά σχολεία χρησιμοποιούν από τους Φακέλους αυτούς ελάχιστα αποσπάσματα που προέρχονται από την Αγία Γραφή, τους βίους των Αγίων και τα παλιά βιβλία Θρησκευτικών. Τις πολλές σελίδες με αναφορές στους ετεροδόξους και τις ξένες θρησκείες, τα αποσπάσματα κοσμικών κειμένων καθώς και τις άσχετες με τη θεολογία φωτογραφίες και ζωγραφιές προσπερνούν χωρίς κανένα σχόλιο. Οι μαθητές έκπληκτοι πολλές φορές ρωτούν για το περίεργο περιεχόμενο που ανακαλύπτουν στους Φακέλους και πώς αυτό σχετίζεται με τα Θρησκευτικά! Αντί άλλης απάντησης κρίνεται απαραίτητη μια γενική διευκρίνιση προς τους μαθητές, κυρίως της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ότι τα νέα βιβλία – φάκελοι περιέχουν πολύ υλικό που δεν θα μας απασχολήσει επειδή ουδεμία σχέση έχει με το μάθημα των Θρησκευτικών.

Μείζον πρόβλημα αποτελεί η ταξινόμηση της ύλης στους Φακέλους. Η εγκατάλειψη της ιστορικής θεώρησης των θείων γεγονότων και προσώπων που υπήρχε στα παλιά βιβλία Θρησκευτικών, η διαδοχική δηλαδή μελέτη Παλαιάς Διαθήκης, Καινής Διαθήκης, Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Ορθόδοξης Λατρείας, Δογματικής και Ηθικής και η αντικατάστασή τους με Θεματικές Ενότητες χωρίς δομή και συνέχεια, ανατρέπει πλήρως τον επιστημονικό και παιδαγωγικό χαρακτήρα του μαθήματος. Αν κανείς συνυπολογίσει την παράθεση στοιχείων όλων των θρησκειών ταυτόχρονα και συγκρητιστικά και την προσέγγιση θεολογικών ζητημάτων από την οπτική γωνία όλων των θρησκειών μαζί, μπορεί να αντιληφθεί τον σημαντικό ρόλο που έχουν να διαδραματίσουν οι διδάσκοντες. Καλούνται να διασώσουν τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος κόντρα στα νομοθετήματα «αναβάθμισής» του, τα νέα Προγράμματα Σπουδών και στους Φακέλους που τα συνοδεύουν, τα οποία μεθοδικά προώθησαν οι εκσυγχρονιστές θεολόγοι. Η ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των μαθητών βρίσκεται στα χέρια όσων εισέρχονται στις τάξεις των ελληνικών σχολείων και ασφαλώς στην παρούσα δύσκολη φάση οφείλουν να κινηθούν με τρόπο έξυπνο επικεντρώνοντας στην ουσία της ορθόδοξης θεολογίας μέσα από την καθημερινή διδασκαλία του μαθήματός τους.

Το μέλλον της θρησκευτικής εκπαίδευσης στα ελληνικά σχολεία διαγράφεται ζοφερό. Η Διοικούσα Εκκλησία, τα μέλη της Ιεραρχίας, υποχρεώνονται άμεσα ή έμμεσα σε υπακοή στην αρχιεπισκοπική διπλωματική θέση της διατήρησης χαμηλών τόνων και καλών σχέσεων με την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Με δεδομένη την έλλειψη σθεναρής αντίδρασης της Ιεραρχίας το Υπουργείο Παιδείας διατρανώνει σε κάθε ευκαιρία ότι το θέμα έχει ρυθμιστεί και ότι οι αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών έγιναν με τη σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας!

Μόνη υγιής αντίδραση η στάση των γονέων που για πρώτη φορά στα χρονικά των τελευταίων ετών της εκπαίδευσης οργανώνονται και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για ένα θέμα που αφορά την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Συγκαλούν έκτακτες συνελεύσεις Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, οργανώνουν ενημερωτικές ημερίδες, εκδίδουν ψηφίσματα, απευθύνουν επιστολές διαμαρτυρίας για τα νέα Θρησκευτικά, επιστρέφουν τους Φακέλους Μαθήματος στο Υπουργείο ως απαράδεκτους, κινητοποιούν τις τοπικές Εκκλησίες και τους Μητροπολίτες, σχεδιάζουν δικαστικές προσφυγές και συμβουλεύονται νομικούς για τα περαιτέρω. Το Υπουργείο Παιδείας ανήσυχο προσπαθεί να υποβαθμίσει την αντίδραση αυτή των γονέων, αναγκάστηκε όμως να αποστείλει στα σχολεία μία γενικόλογη εγκύκλιο που υπενθυμίζει τα αυτονόητα δηλ. την υποχρεωτικότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών και το δικαίωμα απαλλαγής μόνο των ετεροδόξων και αλλοθρήσκων μαθητών.

Ο ουσιαστικός αγώνας δίνεται καθημερινά μέσα στις τάξεις. Οι διδάσκοντες οργανώνουν αξιόλογες διδακτικές παρεμβάσεις στηριζόμενοι στον πλούτο της αγιογραφικής και πατερικής παράδοσής μας και μεταδίδουν στους μαθητές ορθόδοξη θεολογία. Αυτοί αποτελούν τη ζωντανή ελπίδα ότι τα ορθόδοξα Θρησκευτικά μπορούν να παραμείνουν στο πρόγραμμα των μαθημάτων των ελληνικών σχολείων προσφέροντας στους μαθητές τον πολύτιμο θησαυρό της ορθόδοξης εμπειρίας, πίστης και ζωής.

Ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για σταδιακή υποβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών, που αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην πλήρη κατάργησή του, προχωράει από την πλευρά των κυβερνώντων όλων των αποχρώσεων με συνοδοιπόρους πρόθυμους θεολόγους της μεταπατερικότητας, του κοσμικού βίου και της εκσυγχρονιστικής οικουμενιστικής ψευτο-θεολογίας. Ποτέ δεν έλειψαν άλλωστε στην εκκλησιαστική μας ιστορία οι αποκλίνοντες της οδού των αγίων Πατέρων αιρετικοί και αιρετίζοντες σύμμαχοι των εκάστοτε πολιτικών αρχόντων. Η αντίσταση των δασκάλων και θεολόγων της τάξης αλλά και των γονέων των μαθητών αποτρέπει προς το παρόν την ολοκλήρωση της υλοποίησης του σχεδίου. Για πόσο όμως;

Ορθόδοξος Τύπος, 22.12.2017