Τρεις δεκαετίες αργότερα και «το χέρι του Θεού» δεν έχει ξεχαστεί! Ο Ντιέγκο Μαραντόνα μέσα απ' την αυτοβιογραφία του «Άγγιγμα Θεού - Πώς κατακτήσαμε το Παγκόσμιο Κύπελλο του '86 στο Μεξικό» θυμάται πώς πέτυχε το ιστορικό γκολ, αποκαλύπτοντας πως στο τέλος δε θα μετρήσει. «Δε στεναχωρήθηκα που πέτυχα γκολ με το χέρι. Σε καμία περίπτωση! Ούτε τότε, ούτε τριάντα χρόνια αργότερα, ούτε όταν πεθάνω» τονίζει ο Ντιεγκίτο.
Οσο για τη φάση που προήλθε το γκολ αλλά και το τι ακολουθήσε ο Μαραντόνα είπε: «Αυτή η μπαλιά είναι δική μου. Πήδηξα ψηλά, κάτι που δεν περίμενε ο Σίλτον. Νόμιζε πως θα πάω κατά πάνω του. Τον πρόλαβα επειδή εκείνη την εποχή βρισκόμουν στην καλύτερη φυσική κατάσταση της καριέρας μου. Πήδηξε, άλλα εγώ πήδηξα πριν από αυτόν. Αυτός είχε κλείσει τα μάτια του, εγώ όχι.
Η μπάλα κατέληξε με δύναμη στα δίχτυα και γω άρχιζα να πανηγυρίζω αμέσως. Την είχα βρει με τον καρπό μου, αλλά ήταν λες και την είχα χτυπήσει με το πόδι, ούτε καν με το κεφάλι. Δεν υπήρχε τρόπος να έχουν δει πως πέτυχα το γκολ. Ο μόνος που κατάλαβε τι είχε συμβεί ήταν ο Τέρι Φένγουικ, που βρισκόταν ανάμεσα σε μένα και τη μπάλα. Συνέχιζα να πανηγυρίζω και δεν κοιτούσα πίσω.
Δε θα ξεχάσω τον Μπατίστα που με ρώτησε: "Τη βρήκες με το χέρι, ε; Του απάντησα: "Σκάσε και συνέχιζε να πανηγυρίσεις".
Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, δεν ήξερα πώς να αποφύγω την κατάσταση. Φοβόμουν. Πίστευα πως επειδή ήμουν ακόμα στο γήπεδο το γκολ θα μπορούσε να ακυρωθεί. Θυμάμαι πως είπε σε έναν δημοσιογράφο ‘’Ήταν το κεφάλι του Μαραντόνα και το χέρι του Θεού’’. Αυτό το γκολ έγινε κομμάτι της ιστορίας του ποδοσφαίρου».
Πηγή:
