Στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν μεν αυτοκίνητα (λιγοστά στην Ελλάδα, αρκετά όμως στις ΗΠΑ), ωστόσο δεν υπήρχαν λωρίδες κυκλοφορίας, άδειες οδήγησης ή το τόσο απαραίτητο σήμερα σήμα STOP.
Το πρώτο STOP δεν εμφανίστηκε παρά το 1915 στο Ντιτρόιτ και δεν είχε καμιά σχέση με το σημερινό: ήταν μικρό, άσπρο και τετράγωνο. Το 1923 όμως, ένα τμήμα του τμήματος αυτοκινητοδρόμων του Μισισίπι πρότεινε μια αλλαγή: Πώς θα ήταν αν το σχήμα μια πινακίδας μπορούσε να υποδηλώσει το είδος του κινδύνου που βρισκόταν πιο μπροστά; Η λογική ήταν απλή: Όσες περισσότερες πλευρές έχει μια πινακίδα, τόσο πιο επικίνδυνο είναι το επερχόμενο τμήμα του δρόμου.
Οι κυκλικές πινακίδες θα καθόριζαν τα πιο επικίνδυνα σημεία, καθλως ο κύκλος ως σχήμα είναι ατέρμονος και άρα με.. ατέρμονους κινδύνους. Οι οκτάγωνες θα συμβόλιζαν τα δεύτερα πιο επικίνδυνα, όπως οι διασταυρώσεις (εξού και το Stop). Οι ρομβοειδείς πινακίδες θα συμβόλιζαν τα λιγότερο επικίνδυνα και οι ορθογώνιες θα ήταν απλά πληροφοριακές.
Ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούμε τις ίδιες παραμέτρους. To 1935 ειδικοί στην Αμερική εκτιμούσαν ότι καλύτερο θα ήτνα ένα οκτάγωνο σε κίτρινο χρώμα με μαύρα ή κόκκινα γράμματα.
Τη δεκαετία του ’50 ωστόσο καθιερώθηκε ότι το σήμα θα είναι κόκκινο, αφού είναι τοις πάσι γνωστό ότι αφενός το κόκκινο τραβάει την προσοχή ως το πλέον έντονο χρώμα, ενώ συμβολίζει και τον κίνδυνο.
