Σημαντικό άρθρο δημοσιεύτηκε σε τουρκικό ερντογανικό ΜΜΕ για την τρέχουσα κρίση μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η κρίση αυτή διαφέρει απ’ όλες τις προηγούμενες, είναι η πιο σοβαρή και δεν πρόκειται να “ξεθωριάσει” όπως συνέβαινε μέχρι τώρα.

Aυτό συμβαίνει γιατί πρόκειται για μία αναμέτρηση Δύσης-Ευρασίας.

“Η ομιλία Μητσοτάκη σηματοδοτεί Iστορική ρήξη”

Ο Suleyman Seyfi Ogun, αρθρογράφος της YeniSafak, ερντογανικού ΜΜΕ αναφέρει στο άρθρο γνώμης του:

“Έγραψα ότι η ομιλία του Μητσοτάκη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ και η ενθουσιώδης υποστήριξη των εκπροσώπων που ήταν παρόντες εκεί σηματοδότησε μια ιστορική ρήξη. Φυσικά, είναι απαραίτητο να αποδεχθούμε την τεταμένη πορεία που ακολούθησε αυτή την ομιλία.

Η τουρκοελληνική φιλία που ξεκίνησε το 1922, δηλαδή μετά την ελληνική καταστροφή στην Ανατολία και συνεχίστηκε για δεκαετίες, έχει εξελιχθεί από τη δεκαετία του 1950 και τα δύο κράτη έφτασαν κατά καιρούς στο χείλος του πολέμου. Κύπρος, στρατικοποιημένα νησιά, υφαλοκρηπίδα, εναέριος χώρος κ.λπ., θέματα που ξεπερνούν τον μισό αιώνα.

“Δεν θα ξεθωριάσει αυτή η κρίση”

Γνωρίζουμε πλέον ότι έχουμε μια σειρά ζητημάτων που μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι έχουν γίνει κακοήθη. Σε αυτό το διάστημα γίναμε μάρτυρες και επικίνδυνων κλιμακώσεων. Αλλά αν τα πρόσφατα γεγονότα θεωρηθούν ως ένας από τους κρίκους αυτής της αλυσίδας κλιμάκωσης και πιστεύεται ότι κάτι “θα λάμψει” και θα “ξεθωριάσει” όπως πάντα, μπορώ εύκολα να πω ότι αυτό είναι σοβαρό λάθος.

Σε προηγούμενες εμπειρίες, η Ελλάδα δεν ήταν τόσο ενεργητική, τόσο προκλητική. Έκανε μερικά βήματα, αλλά αμέσως έκανε πίσω. Ας το δούμε τώρα: Αυτή τη φορά, ενεργούν σε μια πιο προκλητική θέση από ποτέ, σε μια πιο αποφασιστική γραμμή για να ζωντανέψουν τις διεκδικήσεις τους . Οι υπολογισμοί τους έχουν ως εξής:

Η Τουρκία πιέζεται όλο και περισσότερο από τις ΗΠΑ, τόσο εντός της ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον, υποφέρουν από την οικονομική κρίση από την οποία δεν μπορούν να βγουν ακόμα… Νομίζουν ότι έχουν πλήρη στήριξη από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, και ότι έχουν πιάσει την Τουρκία στην πιο αδύναμη θέση της και λένε «η μέρα είναι σήμερα». 

“Ναυάγησαν οι απόπειρες φιλίας”

Λένε πάντα: Το θέμα είναι μεταξύ των πολιτικών τάξεων. Μεταξύ των λαών αυτά τα θέματα δεν υπάρχουν. Υπάρχουν συγκεκριμένα γεγονότα που το επιβεβαιώνουν.  Θυμάμαι ότι στον σεισμό του 1999, οι Έλληνες έκαναν ουρά για να δώσουν αίμα και είπαν, «Περίμενε, Μεχμέτ, είμαστε εδώ» από την απέναντι όχθη του Αιγαίου. Από την άλλη, εμείς οι Τούρκοι κάναμε το ίδιο στον σεισμό που έπληξε την Ελλάδα λίγο καιρό αργότερα. Είπαμε, «Περίμενε, Γιώργο, είμαστε εδώ.» Γιώργος Παπανδρέου- Ισμαήλ Τζεμ. Δεν ξεχνάμε τη φιλία τους και να χορεύουν μαζί συρτάκι.

Οι πολιτιστικές ανταλλαγές, οι συναυλίες Zülfü-Livaneli-Maria Farountori-Θεοδωράκη, Κωνσταντίνος Καβάφης-Γιάννης Ρίτσος, Nâzım Hikmets, Yaşar Kemal έχουν χρησιμοποιηθεί ελάχιστα για να δημιουργήσουν μια γέφυρα μεταξύ των διανοουμένων και των λαών των δύο χωρών; Αμέτρητες συναυλίες, μεταφράσεις, παραστάσεις… Το αποτέλεσμα όμως ήταν ένα μεγάλο μηδέν.

Ειλικρινά, δεν εμπιστεύομαι τη θέση της αδελφοσύνης των λαών. Είμαι σίγουρος ότι στον κόσμο των μέσων ανθρώπων τα συναισθήματα είναι πολύπλοκα. Οι Τούρκοι και αγαπούν και αντιπαθούν τους Έλληνες. Την ίδια κατάσταση έχουν και οι Έλληνες. Υπάρχουν αναρίθμητοι λόγοι που δικαιολογούν τόσο την αγάπη όσο και το μίσος στη συλλογική μνήμη. Η πολιτική συγκυρία αποφασίζει ποια από αυτά τα συναισθήματα θα καταπιεστούν.

Μια άλλη ερώτηση στο μυαλό μου είναι η εξής: Αφού οι λαοί αγαπούν ο ένας τον άλλον, γιατί δεν ρωτούν την πολιτική τάξη ή τους ηγέτες για την τουρκοελληνική φιλία όταν επιλέγουν; Το ακροδεξιό και αντιτουρκικό Κόμμα της Χρυσής Αυγής, που βρίσκεται πλέον εκτός ελληνικής πολιτικής σκηνής, έλαβε για λίγο το 7% των ψήφων. Στις εκλογές του 2019, το Ελληνικό Κόμμα Λύσης, με επικεφαλής τον Κυριάκο Βελόπουλο, έλαβε το 4% των ψήφων για μια πιο μετριοπαθή ρητορική και μπήκε στο κοινοβούλιο.

Από την άλλη, το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Νίκο Ανδρουλάκη, του οποίου η πολιτική δύναμη παρέμεινε στο 8%. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το κόμμα πρεσβεύει τον «πανελλήνιο» σοσιαλισμό. Ο πανελληνισμός εμπεριέχει αναπόφευκτα μια δόση τουρκικής εχθρότητας. Το Κίνημα Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη έλαβε την υποστήριξη του 40% των ψηφοφόρων. Αντίστοιχα, συνολικά, περίπου το 60% των Ελλήνων ψηφοφόρων ψήφισαν κόμματα που δεν επιθυμούν την τουρκοελληνική ειρήνη. Ο Σύριζα και το ΚΚΕ είναι μειοψηφία.

“Η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή – Είναι η αναμέτρηση Ευρασίας-Δύσης”

Όταν οι άνθρωποι ψηφίζουν, ούτε στην Τουρκία ούτε στην Ελλάδα, σκέφτονται πρώτα τα προς το ζην. Όχι την «Αδελφότητα των Λαών». Όποιος έρθει, χρησιμοποιεί την κοινή γνώμη, που έχει αντιφατικά συναισθήματα, προς την κατεύθυνση που απαιτεί η συγκυρία. Πρέπει να δεις ποια είναι η συγκυρία.

Η συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε δεν μπορεί να περιοριστεί σε τουρκοελληνικές σχέσεις με τη στενή έννοια. Αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή.

Το πλαίσιο αντιστοιχεί στην αναμέτρηση Ευρασίας-Δύσης. Το χαρακτηριστικό του είναι ότι η Ευρασία πιέζεται από τη Δύση και πιέζει ιδιαίτερα την Τουρκία και τη Ρωσία.

Ενώ η Ρωσία του Πούτιν εξαναγκάζεται μέσω της Ουκρανίας, η Τουρκία του Ερντογάν εκτίθεται σε παρόμοια μεταχείριση μέσω της Ελλάδας.

Κοιτάξτε τον Ζελένσκι, βλέπε Μητσοτάκη. Όπως ο Ζελένσκι προκάλεσε τη Ρωσία του Πούτιν με την ώθηση της Δύσης, τώρα ο Μητσοτάκης προκαλεί την Τουρκία του Ερντογάν. Insha’Allah το τέλος δεν θα είναι όπως στην Ουκρανία…

Συμπέρασματα… Το Αιγαίο σύνορο του ΝΑΤΟ

Ο Τούρκος αρθρογράφος εντάσσει την ελληνοτουρκική κρίση στο πλαίσιο της αναμέτρησης Δύσης-Ευρασίας. Παραδέχεται πως η Τουρκία ανήκει στην Ευρασία ή γέχει μετατοπισθεί πλήρως προς αυτήν.

Στο πλαίσιο αυτό υπονοεί πως οι ελληνοτουρκικές κρίσεις θα είναι μόνιμες από δω και πέρα καθώς το Αιγαίο θα είναι το νέο σύνορο του δυτικού πολιτισμού.

Σημειώνει πως “ότι έγινε στην Ουκρανία, μπορεί να το δούμε στο Αιγαίο, ο Μητσοτάκης είναι ο νέος Ζελένσκι κτλ”. Αυτά ακούγονται συχνά τελευταία από τουρκικές πηγές.

Υπονοεί ότι η Ελλάδα θα επιτεθεί πρώτη μετά από παρότρυνση και ενίσχυση των ΗΠΑ-ΕΕ-Δύσης.

Ο αρθρογράφος παραλείπει να πει πως η Ελλάδα δεν έχει λόγο να επιτεθεί τώρα και αν κάποτε αυτό συνέβαινε, θα γινόταν προς τα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας .Όπως εύστοχα ανέφεραν οι Ρώσοι χτες, “ο χρόνος κυλά υπέρ της Ελλάδας”.

Αντίθετα, αυτός που βιάζεται είναι η Τουρκία η οποία θέλει να δημιουργήσει ένα πιο ασφαλές περιβάλλον ασφαλείας, να εξαλείψει ή να ελαχιστοποιήσει αρκετά τους κινδύνους, πριν εξέλθει από το ΝΑΤΟ. Να καταστρέψει την πιθανότητα επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και να καταλάβει ελληνικό έδαφος αναθεωρώντας την Συνθήκη της Λωζάνης και τα σύνορα των δύο κρατών.