Ο θάνατος δεν θα πάψει ποτέ να αποτελεί δυσερμήνευτο γεγονός τόσο για τον άνθρωπο, όσο και για την επιστήμη, ικανό να εγείρει θυελλώδεις συζητήσεις και να δειχτεί τις πιο απίθανες ερμηνείες.
Aπό τις πιο πεζές μέχρι τις πιο μεταφυσικές. Το τι συμβαίνει, όμως, πραγματικά συνεχίζει να παραμένει ένα μυστήριο μέχρι και σήμερα. Ωστόσο, ο νοσοκομειακός και πανπιστημιακός γιατρός B.J. Miller, ο οποίος έχει έρθει και ο ίδιος αντιμέτωπος με το θάνατο, έχει να δώσει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Δουλεύοντας στη μονάδα για ασθενείς που βρίσκονται σε τελικό στάδιο. έρχεται καθημερινά σε επαφή με το φαινόμενο του θανάτου. Μιλώντας λοιπόν στην εκπομπή της Όπρα, Super Soul Sunday, έδωσε τη δική του εκδοχή σχετικά με το τι συμβαίνει τις στιγμές που ακολουθούν μετά το θάνατο.
«Έχω υπάρξει γύρω από ανθρώπους που ήταν έτοιμοι να πεθάνουν, αλλά και γύρω από σώματα που έχουν μόλις πεθάνει και μπορώ να ομολογήσω πως κάθε φορά νιώθω ότι υπάρχει μια παρατεταμένη ενέργεια, κάτι σαν μια ύστατη διάθεση για παράταση της ζωής».
Ο δρ. Miller έχει έρθει και ο ίδιος αντιμέτωπος με το θάνατο. Εξαιτίας ενός φρικτού ατυχήματος, έχασε τρία μέλη του σώματός του (τα δύο του πόδια και το ένα του χέρι). Όπως υποστηρίζει, όμως, αυτή η εμπειρία του έδειξε ότι δεν είναι τόσο σημαντικό να γνωρίζει τι έπεται. «Ένα πράγμα που μου έμαθε αυτό το ατύχημα είναι να μην νιώθω την ανάγκη να ξέρω». λέει ο Miller. «Θέλω να πω, μου αρέσει να μην το γνωρίζω. Η απάντηση είναι ασήμαντη. Είναι μια ιερή και πανέμορφη στιγμή», προσθέτει.
«Έχω βρεθεί με ανθρώπους οι οποίοι εξέπνεαν την ώρα που μιλούσαμε». Όπως λέει, αυτή είναι μια στιγμή τόσο απόκοσμη, αλλά, ταυτόχρονα, και τόσο πραγματική. «Αυτή ακριβώς είναι και η γοητείας της», συμπληρώνει. Έχοντας συμπληρώσει πολλά χρόνια σε μονάδες εντατικής θεραπείας, ο δρ. Miller έχει αναπτύξει μεγάλο σεβασμό γι’ αυτή τη μεταβατική στιγμή που ακολουθεί το θάνατο ενός ανθρώπου.
«Είναι τόσο βαθιά η στιγμή που παύει να υπάρχει ένας άνθρωπος και το μόνο που βλέπουμε εμείς είναι το σώμα του σαν κέλυφος», λέει. «Αυτή η στιγμή της μετάβασης, είναι ίσως η μοναδική που ερχόμαστε σε επαφή με το διηνεκές της ζωής. Κι αυτό γιατί μπορεί το άτομο που έχουμε μπροστά μας να έχει μόλις φύγει από τη ζωή, αλλά, γύρω μας και μέσα μας, η ζωή συνεχίζεται».
bovary.gr
