Γράφει ο Αντιναύαρχος ε.α. Παναγιώτης  Παστουσέας ΠΝ
Επίτιμος Υπαρχηγός ΓΕΝ

Τα γεγονότα  των τελευταίων ημερών επανέφεραν βίαια στην επικαιρότητα κάτι το όποιο ξέρουμε αλλά είτε απωθούμε στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μας είτε τρέφουμε αυταπάτες.

Ξέρουμε ότι εδώ και 1000 περίπου χρόνια έχουμε στην γειτονιά μας, στην αρχή τις Μογγολικές ορδές που ήρθαν από την Κ. Ασία και οι οποίες μεταλλάχτηκαν σε Οθωνική Αυτοκρατορία και στην συνέχεια σε Τουρκικό κράτος.

Ξέρουμε ότι η συμβίωση μας από τότε που εμφανίσθηκαν στη περιοχή, με κάποια μικρά διαλείμματα ήταν πάντα οδυνηρή για εμάς.

Ξέρουμε ότι το Τούρκικο κράτος είναι κληρονόμος μιας μεγάλης και μακροχρόνιας αυτοκρατορίας που έχει ζωντανή, μέσα του, την λογική της ισχύος τόσο σε ότι αφορά στην κοινωνία της όσο και στην θεώρηση  διεθνών σχέσεων από τις κρατικές δομές του.

Για να γίνει αντιληπτό αυτό ,δηλαδή πως το Τουρκικό κράτος και η Τουρκική κοινωνία αντιλαμβάνονται τα πράγματα, σε αντιδιαστολή με την δικιά μας ,θα αναφέρω τα εξής που όλοι τα ξέρουμε αλλά δεν θέλουμε να τα δούμε.

Κάθε χρόνο γίνονται μεγάλες εορτές  για την επέτειο κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης δηλαδή είναι υπερήφανοι και ομολογούν ότι κατέκτησαν κάτι που δεν του ανήκει αλλά νομιμοποιούν την πράξη τους διότι ήταν πιο δυνατοί και ο δυνατός είναι φυσικό να παίρνει αυτό που μπορεί.

Ένα  άλλο γεγονός που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και αποδεικνύει την διαφορά μεταξύ των κοινωνιών μας είναι η λογική που έχουν κάποιοι μετριοπαθείς και αξιόλογοι κατά τα άλλα  απλοί Τούρκοι πολίτες που είχαν λάβει μέρος ως στρατιώτες  στην εισβολή στην Κύπρο οι οποίοι μιλώντας στην τηλεόραση ,παραδέχονταν ότι πράγματι, η εισβολή ήταν λάθος όμως δεν συμφωνούν με τις διαπραγματεύσεις για  απόδοση έστω μέρους των κατακτημένων εδαφών στην Κυπριακή Δημοκρατία «Γιατί ο,τι πήραμε με αίμα, μόνο με αίμα δίνεται πίσω», δηλαδή  μπορεί να έχεις δίκιο άλλα σέβομαι μόνον αυτόν που είναι ισχυρός.

Η λογική της ισχύος διατρέχει κάθετα την Τουρκική κοινωνία από την κορυφή μέχρι τα νύχια.

Κάτι ανάλογο δεν θα το δούμε ούτε στην Ελληνική κοινωνία αλλά ούτε σε καμία δυτική κοινωνία που έχει καταβολές στον Διαφωτισμό και την Αναγέννηση (φαντασθείτε να εορτάζαμε την κατάκτηση μιας ξένης πόλις ή να ομολογούσαμε ότι κατακτήσαμε ξένο έδαφος αδίκως μεν  αλλά δεν το δίνουμε πίσω γιατί το πήραμε με αίμα)

Επίσης δεν πρέπει να  ξεχνάμε και κυρίως η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία,  ότι το παιχνίδι δεν είναι Ειρήνη ή Πόλεμος. Από την Ειρήνη μέχρι τον Πόλεμο υπάρχει η Ένταση ,η κρίση ,το Θερμό Επεισόδιο, ένα αρκετά μεγάλο φάσμα καταστάσεων που πρέπει να διαχειριζόμαστε σωστά ώστε να προβλέπουμε και να αποτρέπουμε για να μην χάσουμε μέσα σε αυτό το φάσμα κυριαρχικά και μη δικαιώματα μας αλλά και να μην φθάσουμε στον Πόλεμο.

Στο φάσμα αυτό  μεταξύ Ειρήνης –Πολέμου, η Τουρκία από το 1996 έχει μάθει να ενεργεί και να διαχειρίζεται  προς όφελός της τις Κρίσεις και Εντάσεις που παράγει. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το τελευταίο προσχεδιασμένο κατά την εκτίμηση μου επεισόδιο στα Ίμια.

Γιατί όμως τώρα; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει να δούμε όλα τα δεδομένα της παρούσας  περιόδου.

Η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα
α) στη προσπάθεια της να αποτρέψει την δημιουργία Κουρδικού κράτους,
β) βλέπει ότι μένει εκτός παιχνιδιού στην εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων της Ανατολικής Μεσογείου και προσπαθεί να λάβει μερίδιο
γ) τέλος έχει τις πάγιες πλέον διεκδικήσεις της  στο Αιγαίο.

Από τα 3 αυτά  ανοικτά μέτωπα που έχει η Τουρκία , το κέντρο βάρους του ενδιαφέροντός της δεν είναι Αιγαίο αλλά η Ανατολική Μεσόγειος και οι συγκρούσεις  με του Κούρδους στην Συρία.

Στο πλαίσιο της διαχείρισης των κρίσεων που  αντιμετωπίζει η Τουρκία, παραμονή της επίσκεψης  στην χώρα τους του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών μαζί με τον Αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα σχεδίασε και εκτέλεσε τον εμβολισμό του σκάφους της Ελληνικής ακτοφυλακής  για να επίδειξη ότι έχει την δυνατότητα να τινάξει όλη την περιοχή στον αέρα  και να διαπραγματευτεί από καλύτερη θέση με τον Αμερικανικό παράγοντα για τις ανοικτές της υποθέσεις από την Συρία μέχρι το Αιγαίο.

Συμπερασματικά πρέπει να μην ξεχνάμε ότι:

Ο  γείτονάς μας σέβεται μόνο την ισχύ και όχι τις επιθέσεις φιλίας ή κατευνασμού τις οποίες  δεν αντιλαμβάνεται ως πρόθεση ειρηνικής συνύπαρξης. Για  να είσαι φίλος του πρέπει να είσαι υποτεταγμένος στις επιθυμίες  .

Η ΕΔ μας πρέπει να διατηρούν ισχυρή αποτρεπτική ισχύ αλλά και να επιδεικνύεται αξιόπιστη πολιτική βούληση να τις χρησιμοποιήσει αν απαιτηθεί.

Πρέπει  γίνει ευρέως  αντιληπτό και κυρίως από τους πολιτικούς ότι το  παιχνίδι παίζεται από την περίοδο της Ειρήνης, πρέπει να διαχειριζόμαστε σωστά την Ένταση ,την Κρίση και αν χρειασθεί τον Πόλεμο στον οποίο θα φθάσουμε εάν αποτύχει η προβολή της αποτρεπτικής μας ισχύος.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τα παζάρια μεταξύ Τουρκίας και του διεθνούς παράγοντα να αποβούν ,σε βάρος των συμφερόντων μας, σε αντάλλαγμα  μιας συνολικής συμφωνίας από την Συρία και την Α. Μεσόγειο μέχρι το Αιγαίο

Οι επιδιώξεις της Τουρκία είτε με Κεμαλικές (κοσμικές )  είτε με Νέο-οθωμανικές  (ισλαμικές) ηγεσίες δεν αλλάζουν.

armyvoice.gr