Στην Ελλάδα χιλιάδες γυναίκες έχουν υποστεί αυτό το βασανιστήριο.

Πριν από πολλά χρόνια, όταν το βιβλίο της Γουόρις Ντίρι «Λουλούδι της Ερήμου» γινόταν best seller, καταδικάζοντας τις βάρβαρες πρακτικές των κλειτοριδεκτομών (δηλαδή του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων) σε ανήλικα κοριτσάκια (ακόμα και μωρά) στη Σομαλία, κανείς δεν φανταζόταν ότι η βάρβαρη αυτή πρακτική θα έφτανε και στη χώρα μας!

Να όμως, που τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν και πλέον γίνονται κλειτοριδεκτομές στο κέντρο της Αθήνας.

Θύματα είναι ανήλικα κορίτσια προσφύγων και θύτες οι ίδιοι τους οι γονείς αλλά και ηλικιωμένες «θεραπεύτριες» ή άτυποι ιμάμηδες στο ρόλο του χασάπη.

Σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα» που επικαλείται καταγγελίες εργαζόμενου σε ΜΚΟ που ασχολείται με πρόσφυγες και μετανάστες, το «έθιμο» αυτό εξαπλώνεται γοργά και στη χώρα μας.

Αρκετά μέλη μειονοτήτων που θέλουν να «καθαρίσουν» σωματικά και ηθικά τα ανήλικα κορίτσια τους, επιστρατεύουν «εξειδικευμένους κόφτες» να κάνουν την βρώμικη δουλειά σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και μάλιστα με το αζημίωτο.

Στην Ελλάδα χιλιάδες γυναίκες έχουν υποστεί αυτό το βασανιστήριο. Ιδιαίτερα στην Αθήνα και στα hot spots, υπάρχει μια μικρή «βιομηχανία» από θεραπεύτριες που εξαγνίζει τα κορίτσια από την υποτιθέμενη ντροπή που προκύπτει από την σεξουαλικότητά τους.

Εκτός από τις ηλικιωμένες που εκτελούν χρέη χασάπη, οι άτυποι ιμάμηδες κάνουν επίσης εκτομή, ραφή , μερική ή ολική αφαίρεση των εξωτερικών γυναικείων γεννητικών οργάνων.

Πολλά από τα κορίτσια αυτά ήρθαν στην Ελλάδα με τους γονείς τους για ένα καλύτερο μέλλον, και τα περισσότερα είναι κάτω των 15. Ανάμεσα τους υπάρχουν και βρέφη μόλις μερικών μηνών!

Οι «μαίες», χρησιμοποιώντας ψαλίδι ή ξυράφι, δίχως αναισθητικό και δίχως να τηρούνται οι βασικοί κανόνες υγιεινής, ακρωτηριάζουν τα γεννητικά όργανα ανήλικων κοριτσιών, κάτω από άθλιες και εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες.

Η εξομολόγηση της εργαζόμενης στη ΜΚΟ για ένα κορίτσι-θύμα που υπέστη κλειτοριδεκτομή, σοκάρει:

«Μια έφηβη κοπέλα μου εξομολογήθηκε πως της το ανακοίνωσε η μητέρα της λίγο καιρό αφότου ήρθε στην Ελλάδα. Της είπε ότι ήταν υποχρέωση της, καθώς είχε πια μεγαλώσει. Αρχικά της το είχε παρουσιάσει σαν κάτι πολύ καλό, σαν μια γιορτή. Μάλιστα την έντυσε ιδιαίτερα καλά για την περίσταση. Πήγαν σε ένα σπίτι στο κέντρο της Αθήνας, ένα μικρό παλιό διαμέρισμα. Έμοιαζε ακατοίκητο, χωρίς έπιπλα, είχε μόνο κάτι στρώματα και έναν καναπέ. Μου περιέγραψε τον πόνο. Νόμιζε ότι θα πεθάνει. Την κράταγαν 2 γυναίκες και μια της είχε κλείσει το στόμα για να μην ακουστούν οι φωνές της. Μετά τον ακρωτηριασμό της έδεσαν πολύ σφιχτά τα πόδια γύρω-γύρω με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προχωρήσει κανονικά για αρκετές ημέρες. Μόνο μετά από αρκετά 24ωρα μπόρεσε να πάει τουαλέτα. Της είπαν ότι είναι τυχερή, διότι δεν υπήρχε περίπτωση αν κάτι δεν πήγαινε καλά, να ζητήσουν την βοήθεια γιατρού».