Είναι αλήθεια ότι βιώνουμε ιστορικές στιγμές αναφορικά με τις Διεθνείς εξελίξεις με επίκεντρο τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ριζική αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ σε σχέση με τη Ρωσία, αλλά και την Ευρώπη, από το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου μέχρι σήμερα.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τράμπ, έχοντας κατά νου να διασπάσει την συμμαχία Μόσχας-Πεκίνου, προβαίνει σε μια άνευ προηγουμένου προσέγγιση με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, μοιράζοντας σφαίρες επιροής στον πλανήτη, δίκην νέας Γιάλτας, έχοντας ως πρώτο θύμα την Ουκρανία, όπου οι ΗΠΑ φαίνονται πρόθυμες να ικανοποιήσουν τη Ρωσία.
Παράλληλα οι ΗΠΑ δείχνουν ότι επιθυμούν να αποτραβηχθούν από την στρατιωτική τους υποστήριξη στην Ευρώπη, αφήνοντας ΕΕ και Ηνωμένο Βασίλειο να χειριστούν τα θέματα ασφαλείας της γηραιάς ηπείρου, έναντι της επιθετικής Ρωσίας.
Ωστόσο με τις μάχες στην Ουκρανία να μαίνονται το κυρίαρχο ερώτημα είναι πως και υπό ποιούς όρους θα τερματιστεί ο πόλεμος, στο οποίο επιχειρεί να απαντήσει , επισημαίνοντας μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
Οι εξελίξεις στο πεδίο των μαχών
Στην ανατολική Ουκρανία, σε περιοχές που γειτνιάζουν με το Ποκρόβσκ συνεχίστηκαν οι έντονες μάχες, ενώ το νότιο θέατρο ήταν σχετικά ήρεμο.
Στην κατεχόμενη Χερσώνα, το Ουκρανικό 14ο σύνταγμα στόχευσε επιτυχώς ένα ρωσικό πεδίο εκπαίδευσης με πυρομαχικά διασποράς.
Στο βόρειο τμήμα της Ουκρανίας, κοντά στο Χάρκοβο, η Ρωσία πραγματοποίησε αεροπορικές και πυραυλικές επιδρομές.
Ο ρωσικός στρατός συνέχισε να υφίσταται περισσότερες από 1.000 απώλειες ημερησίως και η Ουκρανία διεξήγαγε πολλαπλές επιθέσεις με περιπλανώμενα πυρομαχικά, με στόχο το ρωσικό δίκτυο υδρογονανθράκων.
Το Κούρσκ ήταν μια αξιοσημείωτη εξαίρεση στη γενική στασιμότητα στο πεδίο της μάχης.
Η Ρωσία πιέζει σκληρά στο Κούρσκ μετά την επιστροφή βορειοκορεατών στρατιωτών σε πολεμικές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα ο Ουκρανικός στρατός να χάσει 15 με 20 τετραγωνικά μίλια σε λιγότερο από μία εβδομάδα.
Οι ουκρανικοί αξιωματούχοι υπηρεσιών πληροφοριών ανακοίνωσαν ότι παρακολουθούν μια σοβαρή αύξηση στις προσπάθειες παραγωγής των ρωσικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, με το κοινό εργοστάσιο μη επανδρωμένων αεροσκαφών Ρωσίας-Ιράν στη Ρωσική Δημοκρατία του Ταταρστάν να ενισχύει την παραγωγική του ικανότητα.
Σύμφωνα με άλλους Ουκρανούς αξιωματούχους, ο ρωσικός στρατός επιδιώκει εδώ και καιρό να επιτύχει την ικανότητα να εκτοξεύσει 500 μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Ουκρανία, ένα επικίνδυνο μοτίβο χτυπήματος εάν μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Η αύξηση της παραγωγής μη επανδρωμένων αεροσκαφών στη Ρωσία είναι μια σημαντική τάση που θα συνεχίσει να παρακολουθεί αυτή η έκθεση.
Τρία σενάρια για το μέλλον της σύγκρουσης στην Ουκρανία
Σενάριο 1: Διαχειριζόμενη πτώση
Το πρώτο εύλογο αποτέλεσμα είναι ότι η Ουκρανία καταφέρνει να σταθεροποιήσει τις πρώτες γραμμές μέσω τακτικών κινήσεων ενόψει των αυξανόμενων απωλειών.
Σε αυτό το σενάριο, ο ουκρανικός στρατός συνεχίζει να επιδεικνύει ανθεκτικότητα παρά τις φθίνουσες δυνατότητές του και τη ρήξη της εταιρικής σχέσης του Κιέβου με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ωστόσο, η Ουκρανία θα χρειαστεί να αποσύρει τις δυνάμεις της από το Κούρσκ για να ενισχύσει τις αμυντικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό της, για να διαχειριστεί την κατάσταση.
Το εγχώριο πλεονέκτημα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών της Ουκρανίας και οι εκτεταμένες ικανότητες ναρκών κατά προσωπικού και θωράκισης θα τη βοηθούσαν να σταθεροποιήσει το μέτωπο. Ωστόσο, θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει προκλήσεις από την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού.
Τα ιθαγενή πυρομαχικά και τα υβριδικά όπλα του Κιέβου θα το βοηθούσαν να στοχεύσει ρωσικούς κόμβους ενέργειας και άμυνας. Όμως τα ρωσικά, τα βορειοκορεατικά και τα ιρανικά όπλα θα συνεχίσουν να σφυροκοπούν πόλεις της Ουκρανίας, όπου ο ουκρανικός στρατός θα έπρεπε να δώσει προτεραιότητα στην προστασία στόχων υψηλής αξίας.
Αυτό το σενάριο πιθανότατα θα περιλαμβάνει συνεχή επιδείνωση των διμερών σχέσεων ασφάλειας και άμυνας μεταξύ Ουάσιγκτον και Κιέβου, αλλά όχι ταχεία διακοπή των ροών όπλων.
Οι εκκρεμείς μεταφορές όπλων που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη θα συνεχιστούν, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας για την Ασφάλεια της Ουκρανίας, ένα πλαίσιο που έχει δημιουργήσει νέες συμβάσεις μεταξύ του Κιέβου και των Αμερικανών αμυντικών προμηθευτών.
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, οι ροές όπλων προς την Ουκρανία θα μπορούσαν να συνεχιστούν μέχρι το 2028, αν και πιθανότατα θα πέσει κάτω από το 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε όγκο έως το δεύτερο τρίμηνο του 2027.
Τέλος η απώλεια του ελέγχου της επικράτειάς του στο Κουρσκ θα στερούσε από το Κίεβο κρίσιμη διπλωματική μόχλευση για να διαπραγματευτεί την επιστροφή των ρωσικά κατεχόμενων εδαφών του.
Σενάριο 2: Η χειρότερη περίπτωση
Στο δεύτερο εύλογο σενάριο για το μέλλον της σύγκρουσης, Ρώσοι και Βορειοκορεατικοί μαχητές επικρατούν στην Ουκρανία με ένα τεράστιο κύμα, επιτυγχάνοντας μια αποφασιστική αναλογία δύναμης σε πολλαπλούς τομείς.
Ελλείψει αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας και υποστήριξης πληροφοριών, η Ουκρανία αντιμετωπίζει σοβαρές οπισθοδρομήσεις στις αμυντικές της επιχειρήσεις μάχης.
Το Κίεβο αναγκάζεται να παραδοθεί και τα ευρωπαϊκά έθνη προσφέρουν μόνο διπλωματικές χειρονομίες.
Αυτό είναι αναμφίβολα το χειρότερο σενάριο για την Ουκρανία.
Ελλείψει αμερικανικής βοήθειας πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης σε στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο, η Ουκρανία θα αντιμετώπιζε καταστροφικές απώλειες προσωπικού.
Χωρίς επαρκή υποστήριξη, η Ρωσία θα μπορούσε να σπάσει τις αμυντικές γραμμές της Ουκρανίας και να αναγκάσει την κυβέρνησή της να συνθηκολογήσει - ο αρχικός πολιτικός στόχος της ευρείας κλίμακας εισβολής της Ρωσίας.
Η αναλογία δύναμης μεταξύ των συγκεντρώσεων στρατευμάτων της Ουκρανίας και της Ρωσίας ευνοεί ήδη τον εισβολέα σε διάφορες αναλογίες σε διαφορετικούς τομείς, που κυμαίνονται από 1:2 έως 1:6.
Μια αύξηση των δυνάμεων από τη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα θα έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα για την Ουκρανία.
Σενάριο 3: Η καλύτερη περίπτωση
Το τελικό πιθανό σενάριο για το μέλλον της Ουκρανίας είναι μια σημαντική αλλαγή στη δυναμική της σύγκρουσης.
Θα έβλεπε μια αναβίωση των σχέσεων ΗΠΑ-Ουκρανίας, που θα σηματοδοτηθεί από την υπογραφή μιας πολύτιμης συμφωνίας για τα ορυκτά και την εισαγωγή νέων αυτοχθόνων και ξένων συστημάτων πυρομαχικών και υβριδικών όπλων drone-βλημάτων για δραστική ενίσχυση των δυνατοτήτων μακράς εμβέλειας της Ουκρανίας.
Σε αυτό το σενάριο, οι συστηματικές επιθέσεις της Ουκρανίας συνεχίζουν να βλάπτουν τα ρωσικά έσοδα υδρογονανθράκων.
Η ουκρανική κατοχή του Κουρσκ βαθαίνει και σταθεροποιείται.
Η διπλωματική πίεση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ωθεί την πολιτική ηγεσία της Ρωσίας να συζητήσει μια συνολική κατάπαυση του πυρός, συμπεριλαμβανομένης μιας εδαφικής ανταλλαγής.
Η Ουκρανία διατηρεί σχεδόν σύμμαχο καθεστώς στο ΝΑΤΟ και δεν αντιμετωπίζει περιορισμούς στη διατήρηση της στρατιωτικής της ικανότητας μετά τον πόλεμο.
Αυτό το σενάριο, εάν πραγματοποιηθεί, θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά το μέλλον της Ουκρανίας - και τον γεωπολιτικό προσανατολισμό του Κρεμλίνου.
Αυτό θα απαιτούσε αναβίωση των διμερών δεσμών μεταξύ Ουάσιγκτον και Κιέβου.
Μια συμφωνία για τα ορυκτά μεταξύ των δύο χωρών θα καταλύσει τις δυτικές επενδυτικές ευκαιρίες στην Ουκρανία, δημιουργώντας ένα απτό αποτρεπτικό παράγοντα ενάντια στην περαιτέρω ρωσική κλιμάκωση.
Εν τω μεταξύ, ο ουκρανικός στρατός θα συνεχίσει να επωφελείται από τις αναπτυσσόμενες αμυντικές βιομηχανίες της χώρας, οι οποίες έχουν σταδιακά ενσωματωθεί στην αμυντική τεχνολογική και βιομηχανική βάση της Δύσης.
Σε αυτό το τελικό σενάριο, το Κρεμλίνο θα μπορούσε να συμφωνήσει σε μια συνολική συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μετά τις αμερικανικές διπλωματικές προσπάθειες.
Ουκρανοί και Ρώσοι διπλωμάτες θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο ανταλλαγής κατεχόμενων εδαφών.
Μια ευρωπαϊκή δύναμη διασφάλισης ασφαλείας πολλαπλών ταξιαρχιών θα μπορούσε να αναπτυχθεί στο ουκρανικό έδαφος και η Ουκρανία θα μπορούσε να αποκτήσει καθεστώς χώρας υποδοχής για το Μοντέλο Δυνάμεων του ΝΑΤΟ.
