Ο φασισμός στην Ελλάδα έχει βαθιές ρίζες, οι ισχυρότερες εκ των οποίων βρίσκονται στις ψευδαισθήσεις που έχει δημιουργήσει το φασιστικό καθεστώς του παράλληλου σύμπαντος στη νοοτροπία του μέσου πολίτη: να θεωρεί τον συστημικό φασισμό ως αυτονόητο και τον στοχοποιημένο από το σύστημα φασισμό ως αδιανόητο. Ο φασισμός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος, δηλαδή του Ναζιστικού κόμματος των Μερκούρη και Σημίτη, ήταν ανεκτός επί κατοχής γιατί ήταν το μόνο νόμιμο κόμμα, λες και ο Έλληνας ενδιαφερόταν τί όριζε ως νόμιμο η δημοκρατικά εκλεγμένη από τον γερμανικό λαό φασιστική διοίκηση και οι ντόπιοι φασίστες ρουφιανοσυνεργάτες της. Ο φασισμός του παιδομαζώματος των κομμουνιστών ήταν ανεκτός επί συμμοριτοπολέμου «γιατί οι άλλοι (δηλαδή οι επίσης φασίστες, αλλά της άλλης σοσιαλιστικής συνιστώσας) ήταν με τους Ναζί», επειδή αυτό το επιχείρημα εξυπηρετούσε την συνέχεια του φασισμού, λες και ο Έλληνας ενδιαφερόταν τί ήθελε η μία φασιστική συνιστώσα ως αντάλλαγμα για την αντιστασιακή (όχι υπέρ της πατρίδας, αλλά για να πάρει τη διοίκηση της πατρίδας από την άλλη φασιστική συνιστώσα) στάση της. Υπάρχουν τέσσερα ιστορικά ορόσημα που έχουν αποδείξει πλέον πάσας αμφιβολίας τον ρυπαρό ρόλο της συνισταμένης του φασισμού στην Ελλάδα, ότι δηλαδή είναι το ίδιο μαγαζί. Ο συνεργάτης των SS Θεσσαλονίκης ήταν λογικό και αναμενόμενο να δώσει αμνηστία στους εγκληματίες του Β’ ΠΠ, δηλαδή τους ομοίους του και όσους Γερμανούς εφάρμοσαν τη βούληση της δημοκρατικής τους διαδικασίας. Ο ίδιος φασίστας όμως νομιμοποίησε και την έτερη συνιστώσα του φασισμού, τους -επικοινωνιακά και μόνο, όπως αποδείχθηκε- αντιπάλους του! Η χούντα ήταν απάνθρωπη σε απλούς παραπλανημένους πολίτες, αλλά τάιζε αστακομακαρονάδες το σοσιαλιστικό πολιτικό προσωπικό που οδήγησε στο εθνικό αδιέξοδο: η πιο σκληρή ποινή που του επέβαλε ήταν... περιορισμός κατ’οίκον! Ξέπλυνε στη συνείδηση των Ελλήνων τον πολιτικό βόρβορο και οριοθέτησε ως φασισμό οτιδήποτε δεν ταυτίζεται με τους αποτυχημένους κατσαπλιάδες που αποτέλεσαν τους κύκλους και τα κόμματα είτε του ρουφιάνου των SS είτε του Μαοϊστή, δηλαδή μία εκ των δύο κυβερνητικών συνιστωσών του φασισμού, την λεγόμενη Μεταπολίτευση. Μετά το πλιάτσικο οικονομίας με κρατικοποιήσεις κερδοφόρων ιδιωτικών επιχειρήσεων, κράτους με ΔΕΚΟ και συνδικαλισμό, και κοινωνίας με επιβράβευση των λιγότερο ικανών στην παραγωγή, στα γράμματα, στις τέχνες, αλλά περισσότερο ικανών στη βρωμερή ανέλιξη των σοσιαλιστικών κομματικών γραφείων, «προέκυψε» η ένταξη στο ευρωναζιστικό (δηλαδή φασιστικό) ευρώ ακριβώς όπως «είχε προκύψει» η ένταξη στις ηττημένες δυνάμεις του Άξονα (δηλαδή στους φασίστες), στην ΕΟΚ: με το «έτσι θέλω», χωρίς δημοψήφισμα, με απόφαση φασιστών. Όταν ο αναμενόμενος πρωθυπουργός έχασε με νοθεία από τον τότε πρωθυπουργό, δεν αμφισβήτησε το αποτέλεσμα επειδή, όπως δήλωσε, δεν ήθελε να επηρεαστεί η πορεία της χώρας προς το ευρώ. Όλοι οι φασίστες αγκαλίτσα. Οι μεν «δεν ήθελαν» τη συμφωνία των Πρεσπών, οι δε «την ήθελαν από εποχής ΣΕΚΕ», τον πρόδρομο του ΚΚΕ (που νομιμοποίησε η άλλη συνιστώσα...). Ο συνυπογράφων από τη Βόρεια της Μακεδονίας έδωσε στεγνά αυτούς που... «δεν ήθελαν» ότι έδωσαν μάχες για να περάσει... Οι μεν «δεν ήθελαν» το ΟΧΙ του 2015, οι δε «το ήθελαν για να πετύχουν καλύτερη συμφωνία». Σύσσωμοι οι 222 των μεν και δε ψήφισαν ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ. Όλοι οι φασίστες αγκαλίτσα. Ο φασισμός στην Ελλάδα έχει προχωρήσει σε πληθώρα πολιτειακών πραξικοπημάτων: από το «εμείς οι φασίστες αποφασίζουμε ότι δεν θα υπάρχει λαϊκή κυριαρχία και γιαυτό δεν θα ισχύσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 1973» στο πιο πρόσφατο του «εμείς οι φασίστες αποφασίζουμε ότι δεν θα υπάρχει λαϊκή κυριαρχία και γιαυτό δεν θα ισχύσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015». Αλλά δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακρυά ή μόνο στα μεγάλα για να δει την πλήρη κατάλυση του πολιτεύματος: όταν η συνιστώσα της σοσιαλιστικής αριστεράς κάνει διαδήλωση έξω από τη Βουλή ή έξω από το Εφετείο Αθηνών, η κυβέρνηση της σοσιαλιστικής δεξιάς απαγορεύει την εφαρμογή του νόμου για τις συγκεντρώσεις και για την εσκεμμένη πρόκληση μαζικής βλάβης στη δημόσια υγεία. Φασισμός από το πιο μικρό μέχρι και το πιο μεγάλο. Εδώ και δεκαετίες το φίδι του φασισμού έχει κάνει πολλά αυγά σαν τη Χρυσή Αυγή, που χάιδευαν όσο τους εξυπηρετούσε μεγαλώνοντας και αποκεφάλισαν όταν μεγάλωσε τόσο που πήγε να τους φάει το φιλέτο. Το κρίσιμο είναι να μένει το φίδι ανέγγιχτο και το φιλέτο πλήρες για να το καταβροχθίσει. Τα μάτια του σοσιαλιστικού φιδιού είναι σταθερά και έχουν ταυτότητα: το αριστερό γράφει «Σημίτης» και το δεξί «Καραμανλής». Οι ολιγάρχες που χωνεύουν το φιλέτο είναι γνωστοί από το 1973. Η εγκληματική οργάνωση δεν έχει αλλάξει. Πείτε ό,τι θέλετε, κάντε ό,τι θέλετε, ασχοληθείτε με όποια σκιαμαχία μεταξύ του σοσιαλιστικού θίασου σας έχει εκπαιδεύσει να σας διασκεδάζει. Αρκεί να μην ενοχλήσετε το φίδι και το φιλέτο.