Τα έθιμα είναι ένα κράμα παράδοσης, επανάληψης μαζικών πράξεων και λαογραφίας…
Η αρχή τους έγινε όταν οι άνθρωποι είχαν την ανάγκη να ζητήσουν «σημάδια» από μια ανώτερη δύναμη, για κάτι που δεν μπορούν να ελέγξουν, ή όταν έκαναν κάτι για να ευχαριστήσουν τους Θεούς τους.
Στην Ελλάδα έχουμε πολλά έθιμα, τα οποία πηγαίνουν αρκετά χρόνια πίσω και άλλα, τα οποία θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει… σύγχρονα. Κανένα δικό μας έθιμο όμως, δεν είναι τόσο περίεργο όσο τα δέκα που ακολουθούν.
Στη Δανία, κάθε άνθρωπος που κλείνει τα 25 χρόνια ζωής του και παραμένει ανύπαντρος, δέχεται πυρά κανέλας. Στα 30 του χρόνια, η κανέλα μετατρέπεται σε πολλά κιλά πιπέρι.
Στο Νεπάλ, ένας μικρός αριθμός κοριτσιών, επιλέγονται με βάση τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους και την αίσθηση φόβου, ώστε στην προεφηβική ηλικία να γίνονται «ζωντανές θεές». Πιστεύεται πως αποτελούν τις ενσαρκώσεις των θεοτήτων Kali και Taleju στη Γη.
Στην Ινδονησία υπάρχει μια θρησκευτική τελετή που λέγεται «το γέμισμα του δοντιού». Σε αυτή την τελετή, τα δόντια των ντόπιων αποτελούν σύμβολα απληστίας, οργής, θυμού, λαγνείας, σύγχυσης και ζήλειας, και για αυτό το λόγο εμποδίζεται η σωματική και πνευματική ανάπτυξη ενός ατόμου. Κατά τη διάρκεια αυτής της τελετής, τα δόντια «σμιλεύονται», προκειμένου να δείχνουν λιγότερo κοφτερά και επιθετικά και άρα να μειωθεί το φορτίο των αρνητικών χαρακτηριστικών που κουβαλούν οι ίδιοι.
Σε ένα βόρειο χωριό στην Ισπανία, εδώ και 400 χρόνια έχουν ως έθιμο να κάνουν μια τελετή που ονομάζουν «Το άλμα του Διαβόλου» (El Salto Del Colacho). Κατά τη διάρκεια αυτής, τοποθετούν μωρά μικρότερα του ενός έτους στη σειρά, και άνδρες που έχουν ντυθεί διάβολοι τρέχουν και πηδούν πάνω από τα μωρά, όσο το πλήθος παρακολουθεί με αγωνία.
Στον Αμαζόνιο, και πιο συγκεκριμένα στη φυλή Satere-Mawe, υπάρχει μια παράδοση κατά την οποία τα νεαρά αγόρια όταν φτάσουν στην ηλικία της σεξουαλικής ωρίμανσης, καλούνται να φορέσουν γάντια γεμάτα με μυρμήγκια που τσιμπούν τόσο δυνατά όσο μια σφαίρα, και να χορέψουν για 20 λεπτά. Αυτό θα πρέπει να επαναληφθεί 20 φορές.
Στη Φινλανδία, έχουν ως έθιμο το Eukonkanto. Αυτό διεξάγεται κάθε χρόνο και θέλει τα ζευγάρια να διαγωνίζονται μεταξύ τους, με τον άνδρα να κουβαλάει τη γυναίκα του στην πλάτη, για περίπου 250 μέτρα, ενώ ο νικητής εξασφαλίζει το βάρος της γυναίκας του σε… λίτρα μπύρας.
Στην Παπούα Νέα Γουινέα, υπάρχει μια φυλή αυτοχθόνων, η οποία δείχνει το πένθος της, με τα μέλη της φυλής να γεμίζουν τα πρόσωπα τους με στάχτες. Στη συνέχεια κόβουν ένα μέρος από τα δάχτυλα τους και το θάβουν μαζί με τα σώματα των νεκρών, ώστε να μη χωριστούν στην επόμενη ζωή τους.
Στη Μαδαγασκάρη, υπάρχει ένα φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα κάθε 7 χρόνια και ονομάζεται Famadihana. Αυτό το τελετουργικό έχει ως σκοπό να συνδέσει τους νεκρούς με τους ζωντανούς, καθώς οι ντόπιοι ξεθάβουν τα σώματα των αγαπημένων τους που έχουν πεθάνει και τα ξαναντύνουν χορεύοντας και τραγουδώντας.
Στην Ινδονησία οι νεόνυμφοι απαγορεύεται να πάνε στην τουαλέτα για τρεις ημέρες. Λέγεται πως εάν αποχωριστούν ο ένας τον άλλο, ο γάμος τους θα καταρρεύσει. Έτσι, ορίζονται κάποιοι φίλοι να τους επιβλέπουν.
Στην Ταϊλάνδη και πιο συγκεκριμένα στην περιφέρεια του Lopburi, διοργανώνεται ένα φεστιβάλ με έναν τεράστιο μπουφέ για… μαϊμούδες, με 3,5 τόνους φρούτα!
